سیامک برزنجی
انسانهای مشهور در طول تاریخ از جذابیت خاصی در بین مردم برخوردار بودهاند حتی افرادی مثل هیتلر، آلکاپون و تیمور لنگ که جزو جنایتکاران تاریخ بودند بسیار بیشتر از هگل و نیچه فیلسوف مورد توجه قرار گرفته اند. به جزئیات زندگی این افراد که نگاه میکنیم میبینیم هر کدام در زمینه کاری خود و در جهان واقع اهداف و امیال خود را دنبال کرده اند و هیچ خبری از دنیای مجازی نبوده است. در روزگار معاصر ما هم افرادی هستند که از راههای مختلف شهرت فراوانی بدست آوردهاند و در بین مردم بسیار محبوب هستند و صفحات شخصی این افراد در دنیای مجازی هم بسیار مورد توجه است. از هنرمندان و ورزشکاران گرفته تا دلقکها و سیاستمداران. اما رویکرد مردم ما در این فرایند شهرت چیست؟
متاسفانه در دنیای مجازی به وضوح قابل مشاهده است که عطش عجیبی در بین جوانان ما برای رسیدن به شهرت وجود دارد و بدون اینکه در جهان واقع ویژگی یا خلاقیتی منحصر به فرد داشته باشند از راههای کاذب و نامعقول مثل خرید فالوور یا پخش عکس و فیلمهای هنجارشکن سعی در تحمیل خود به جامعه دارند. ناآگاهی این افراد منجر به بروز ناهنجاریهای فراوان و بسیار دامنگیر در جامعه شده و ضد ارزشها تدریجا جای ارزشها را میگیرند. در بعضی موارد کار به جایی میرسد که ماه و روز تولد افراد نیز جزو افتخاراتشان به حساب میآید در حالی که متولد ماه خاصی بودن هیچ برتری از لحاظ جایگاه برای انسانها به همراه نمیآورد. مختصر این که جوانان ما باید آگاه باشند که اساسا در فضای مجازی که فرسنگها با واقعیت فاصله دارد برای هیچ کس هیچ اهمیتی ندارند و عمده لایک و کامنتهایی که از دوستان خود میگیرند فقط از سر عادت بوده و بدون هیچ توجه خاصی صورت میگیرد مگر آنکه در جهان واقع و در جریان زندگی روزمره ویژگی یا خلاقیتی منحصر به فرد همراه با موفقیت ایجاد کنند و در دنیای مجازی آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارند. پس ما نمیتوانیم در جهان مجازی به شهرتی عامه پسند و ماندگار دست یابیم و در آخر اینکه نیازی نیست همه اعضای عادی جامعه نیز تحت عنوان سلبریتی یا افراد محبوب مطرح باشند بلکه میتوانیم به انسانهای موفق مشهور احترام بگذاریم و در جهان واقع تلاش کنیم مسیر آنها را دنبال کنیم تا در زندگی عادی موفق تر باشیم.