نقدی تحلیلی و علمی بر سخنان معاون محترم آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش

 رحیم ابراهیمی (آموزگار و کارشناس ارشد برنامه درسی)

این بزرگوار ( معاون آموزش ابتدایی  وزیر محترم) فرموده اند: آموزگاران حق دادن مشق به دانش آموزان  پایه های اول و دوم و سوم (دوره ی اول ابتدایی) را ندارند و باید دانش آموزان تکالیف خود را در مدرسه انجام دهند، در حالیکه همگان به خوبی می دانید محیط خانه و مدرسه با هم (مشارکتی و مکمل )در دنیای پیشرفته و متلاطم امروز، محلی امن و شاد و متعالی برای رشد و هدایت و تربیت، آموزش و مهارت دانش آموزان می باشد .

اینجانب معتقدم در این آشفته بازار و وضعیت کنونی فرایند تعلیم و تربیت، مسئولین رد بالای وزارت متبوع هیچ حرفی برای گفتن و یافتن بر مبنای علمی و واقعی ندارند و صرفا بر اساس مطالعات شتاب زده، چند سفر خارج رفتن و مطالعات تطبیقی بعضا غلط، عجولانه تصمیم می گیرند و خیلی هم انتظار دارند جامعه بزرگ آموزش و پرورش دنباله رو و ادامه دهنده مصوبات غیر علمی و غیر کار شناسی آنان باشند، چرا که همگان بر این امر واقفید که موفقیت هر طرحی باید مورد پذیرش نیروی انسانی ( مجری برنامه درسی) قرار بگیرید (یعنی معلم).

چرا که بر اساس سند تحول بنیادین نظام آموزش و پرورش و اسناد بالا دستی در سیستم نظام آموزشی ایران ،یکی از ابزارهای سنجش برای یادگیری دانش آموزان به ویژه در رویکرد ارزشیابی کیفی _ توصیفی استفاده از تکالیف چهارگانه برای تعمیق و گسترش دانش و مهارت ها،خلاقیت و تمرین آموخته های فراگیران است.

معاون محترم وزیر آموزش و پرورش فکرمی کنند، آموزگاران تلاشگر ایران اسلامی آنچه را که شما بزرگوار می فرمایند، نمی دانند، آشنا به وظایف تربیتی و آموزشی خود نیستند.

استدلال شده است که تکالیف مهارتی بیشتر انجام شود، از معاون محترم وزیر می پرسم آیا سیستم نظام آموزشی با تمامی عناصر آن شامل (نیاز سنجی ها، اهداف، محتوا، روش تدریس، ارزشیابی، محیط های آموزش و تکنولوژی آموزشی و مدارس فرسوده  ما با مصوبه صدر الاشاره همخوانی و همپوشی و سازگاری و مطابقت دارد!

قطعا جواب خیر است!

 آیا این اندیشه ای جدید است که  شما به فکر تان رسیده است، که برای آموزگاران صادق و خدوم در پایه های (دور اول ابتدایی) خط و نشان می کشید!!!!

ای کاش چند روزی با همکاران خودت در کلاس های شش پایه و چند پایه و کلاس های با تراکم  ۴۰ نفری می بودید،آن وقت قطعا مصوبه جنابعالی به این شکل تیروپر ،نمی کشید و موجبات دلسردی در بین آموزگاران نمی شد.

امروز بیشتر از گذشته باید به وظایف قانونی و اخلاقی خودتان رجوع کنید و در وجدان خودتان تلنگری به آنچه موجود هست و یا نیست بزنید.

در دید همگان معلم، قاضی کلاس خودش است البته نه قاضی که به حدود و وظایف خودش آشنا نباشد.

بنده بر این امر واقفم که برای تغییرات اساسی وبنیادی در آموزش و پرورش ( مقطع ابتدایی) باید به قول شاعر چشم ها را باید شست، جوری دگر نگریست. حال هنوز هم که هنوزه دیدگاه ها و رویکرد ها و خط مشی ها نسبت به معلم اندکی تغییر پیدا نکرده است و گمان نمی کنم فعلا تغییراتی ایجاد بشود.

مثال می آورم تا اینکه خاطر شریف تان آزرده نشود، چرا هیچ کسی حق اجازه و دخالت در کار طبابت یک پزشک را ندارد، در حالی که هر فرد غیر متخصص این اجازه را به خود می دهد که در کار معلمان دخالت غیر منطقی و غیر عالمانه انجام دهد.‌‌‌‌‌‌‌‌....می دانید خطا از کجاست ؟ جواب: از ماست که بر ماست!

جامعه پزشکی عزیزان و نور چشم ما هستند ما سلامتی و تندرستی خودمان را مدیون این بزرگواران هستیم.

استدلال شده است که دانش آموزان بار تکالیف درسی را همراه خودشان به خانه نبرند و باید در مدرسه انجام دهند....سوال این است پس نقش مشارکت تربیتی و آموزشی اولیای دانش آموزان را باید نادیده بگیریم ( داستان نقش مادر ادیسون در نابغه کردن فرزندشان را یادتان رفته....)

همگان بر این باور هستیم و هم عقیده هستیم که در دامن پاک و محیط خانه مهارت ها و تکالیفی به دانش آموزان آموخته می شود که این مهارتها،در توان هیچ مدرسه و آموزگاری نیست پس چرا می خواهید نقش خانواده در فرایند تعلیم و تربیت کودکان و نونهالان را نادیده و به بوته ی فراموشی بگذاریم...

در مصوبه مورد بحث، آورده شده است که چنانچه معلمی از انجام این کار خودداری بورزد و به مصوبه عمل نکند، مرتکب تخلف شده است و با مدرسه و معلم برخورد می شود.

استدلال و پاسخ ما معلمان این است که در این شرایط با توجه به قابلیت ها و استعدادهای طبیعی و متفاوت گوناگون دانش آموزان آیا همه ی فراگیران را با یک چشم نگاه کنیم و برای پیشرفت و تعالی و سنجش یادگیری و رفع کاستی ها و نیازمندیهای درسی و سبک های متفاوت یادگیری، از یک نوع فلتیر و صافی استفاده کنیم، در حالیکه خودتان به خوبی می دانید این امر برخلاف تمام اصول و یافته های علوم تربیتی و روان شناسی رایج امروزی  است.

در بخشنامه های ارسالی به استان ها و مناطق از حذف آزمون در مقطع ابتدایی سخن به میان می آورید !

چرا صراحتا اعتراف نمی کنید توانایی مقابله به موسسات و مراکزی را ندارید که به نوعی با انواع تست و آزمون های رقابتی خودشان،هوش و استعداد های ذاتی دانش آموزان را هدف قرار می دهند و برای خود شان بازار و کسب درست کرده اند، مبارزه و مداخله نمی کنید.

اگر در آموزش و تدریس جایگاه آزمون های معلم ساخته و استاندارد( برای سنجش میزان آموخته ها) در رویکرد ارزشیابی توصیفی حذف گردد یا اطلاع رسانی ضعیف و کم رنگ شود یا احتمالا خدای ناخواسته، برداشت غلط از طرف خانواده ها و دانش آموزان بشود، خدا می دانند و آیندگان به خوبی قضاوت خواهند که دستگاه تعلیم و تربیت چه محصولاتی( دانش آموختگان) را تحویل جامعه خواهد داد.

ما معلمان، خدای قادر متعال را شکر گزاریم که چنین تخلفاتی ( به استناد سخنان معاون محترم وزیر)در کارنامه و عملکرد ما ثبت و ضبط شود...در حالی که اگر جرم ما این موارد باشد، به آن هم افتخار می کنیم!

در پایان ضمن تشکر و سپاس از صبر و حوصله آموزگاران گرانقدر در مقطع ابتدایی، از معاون محترم ابتدایی تقاضا می گردد به صورت رسمی ضمن اصلاح و بازنگری و تجدید نظر در مصوبه و تصمیمات اخیر و با توجه به گسترش عدالت آموزشی و توجه به اصل تفاوت های فردی و بین فردی دانش آموزان و پتانسیل و امکانات آموزشی هر منطقه، با حمایت و همراهی و همدلی خودشان بیشتر از گذشته در امیر خطیر تعلیم و تربیت یاری دهنده و دستگیر ما معلمان و آموزگاران تلاشگر مقطع ابتدایی باشند.

در پایان این گفتار عاجزانه از خدای سبحان خواستارم توفیق خدمت بیشتر به صادقان صدیق علم و دانایی، عطا بفرمایند.