آثار و تبعات نشستن افراد خاص بر کرسی مهم شورا

بختیار سیدنظامی

اخيرا طی ملاقاتی با پزشک فرزانه و اندیشمند مهابادی، آقای دکتر جعفر ابریشمی، ایشان اسناد و مدارکی را در اختیار اینجانب قرار دادند تا آن را در اختیار شهروندان حاضر در گروه "ده‌نگی هاوشاری" قرار دهم. ضمن سپاس از ایشان، به مرور این مدارک و نوشته ها بعد از آماده شدن در فضای مجازی تلگرام و جهت یادآوری و نقد عملکرد اعضای وقت شورا و شهردار که دست بر قضا دو نفر از آنها در کسوت عضو شورای دور پنجم ظاهر شده اند، قرار داده خواهد شد. خوشبختانه فضای سهل الوصول و همه گیر فضای مجازی این فرصت را مهیا نموده تا نقطه نظرات اندیشمندان و دغدغه مندانی همچون ایشان به سرعت در اختیار شهروندان قرار گیرد.

نامه ایشان مربوط به ده سال قبل است و حاوی هشداری دلسوزانه و از سر محبت نسبت به شهر و  جلوگیری از حذف فضاهای ارزشمند طبیعی آن!

دریغا که برای اثبات تشخیص بر حق و آینده نگرانه ایشان و اثبات بی توجهی اعضای وقت شورا و شهردار زمان زیادی نیاز نبوده و هم اکنون نیز همان سیاستهای شهر فروشانه با شباهتی سوال برانگیز با یک دهه قبل در حال اجراست.

توصیه اکید می کنم با حوصله نامه ایشان را بخوانید و ببینید در قیاس با ده سال قبل، تراژدی مورد اشاره ایشان، هم اکنون چگونه و به چه شکلی در حال تکرار است!

نامه دکتر جعفر ابریشمی به معاونت فنی عمرانی استانداری و مدير كل سازمان حفاظت از محيط زيست آغ در پاییز  سال87 (حدود ١٠ سال قبل)

با سلام و احترام

مسلما همه شهروندان خواهان پيشرفت و توسعه و عاشق عمران و آباداني هستند ولي توسعه و عمران و آباداني به چه قيمتي؟

در مجاورت سد و رودخانه مهاباد، فضای سبز پارک ملت و حواشی آن ویژگی خاصی به منطقه داده است. بطوریکه در ایام فراغت هزاران نفر از مهاباد و شهرهای اطراف را در آغوش خود می‌پذیرد. عده‌ای از کارکنان ادارات، قصد احداث منازل مسکونی در این فضای سرسبز دارند. برخی از این افراد موفق به دریافت مجوز تغییر کاربری از دیوان عالی کشور شده اند.

گاهی حاشیه نشینی و ساخت و ساز هاي آنچنانی، توسط اشخاص بی سرپناه و از روی ناآگاهی و ناچاری و یا با هدایت افراد سودجو صورت می گیرد ولی این بار در مهاباد بدین ترتیب شکل گرفته است:

⛔️ در دامنه سد

⛔️در حریم رودخانه

⛔️ در کاربری فضای سبز

⛔️در محل گردش عامه مردم

⛔️ در منطقه قابل دسترس اقشار ضعیف برای بهره مندی از کمترین تفریح

⛔️در کنار رودخانه اهدایی خداوند تبارک و تعالی

آيا از دست دادن موهبت‌های الهی و تخریب عوامل طبیعی و حذف مناظر و مرایا و ساخت و ساز در حریم رودخانه، از آن بدتر در زیر تاج سد مهاباد که در بناگوش شهر است و پذیرش خطرات قطعی و فجایع انسانی در شرایط احتمال تخلیه‌های  اضطراری، می‌تواند پسندیده و مقبول باشد؟

آن هم به دست افراد دانا و توانا و با نفوذ که از طرفی در هر قسمت از شهر امکانات مناسب برای سکونت داشته و می‌توانند داشته باشند و از طرف دیگر برای تغییر کاربری فضای سبز در قلب تفريحگاه عمومی شهر موفق به دریافت حکم، از دیوان عالی کشور می‌شوند! دیوان محترمی که اگر آشنا به محل بود هرگز چنین کاری نمی‌کرد. در مجاورت بافت قدیم و در مرغوبترین فضای سبز خدادادی شهر، نزدیک مسجد جامع و بر کنار رودخانه، حد فاصل پل پیروزی تا پل یرغو، در نظر دارند مجتمع بزرگ تجاری فرهنگی به نام نگین غرب احداث نمایند. این مجتمع در چندین طبقه و شامل بیش از هزار فروشگاه و چندین مرکز فرهنگی است.

در اين پروژه بزرگترین فضای داخل شهر منهدم شده، درختان بسیاری در آن قطع می‌شود و فضای طغیان آب رودخانه (كه حتی اطراف لوله 1400 فاضلاب را نیز فرا می‌گیرد) بوسیله این بناها اشغال می‌گردد.

علاوه بر تخریب منظر شهری رودخانه و از بین رفتن این فضای سبز، بدون‌ شک طغیان آب  به طرف مقابل گسترش یافته و باز هم خسارات جبران ناپذیر محتمل خواهد بود. مضافا افزودن بار ترافیکی فوق العاده زیاد چنین طرحی به تنها خیابان بین شهری مجاور -خیابان استاد محمد قاضی-که حتی هم اکنون هم با مشکلات ترافیکی مواجه است غیر ممکن و غیرقابل قبول می نماید. در حالی که در دیگر گزینه های ممکن برای احداث چنین مجموعه هایی، بدون تخریب فضای حیاتی، بار سنگین ترافیکی آن هم به بافت متراکم مرکز شهر تحمیل نمی‌گردد. مانند مجموعه فروشگاه بازارچه مهاباد واقع در سه راه کانون.

در ضلع جنوبی پارک سید قطب بر خیابان طالقانی غربی، قصد احداث مغازه هایی دارند، شیک و درآمدزا...

مانند آن است که دور تا دور اضلاع پارک شهر تهران را مغازه بسازند! تا درآمد زایی کنند!

برهم زدن فضای شهری یکی از زیباترین و کم نظیر ترین خیابان‌های مشرف به پارک در منطقه و ایجاد تراکم و ازدحام و ترافیک در خیابان تنگ و پر مساله طالقانی غربی چگونه توجیه پذیر می شود؟

با کدامین اصول معماری و شهرسازی همخوانی دارد؟ نمونه اش را در کجا دیده اید؟ بارها طرح و پیشنهاد احداث مغازه و بازار روی رودخانه یرغو را شنیده ام. در شهری مثل مهاباد که در آن دهها منطقه مناسب توسعه بازار و بازارچه وجود دارد، طرح چنین پیشنهادهای از خطاهای نابخشودنی است. چرا طراحان شهری برای احداث واحد تجاری، به این فضای استثنایی و محدود اطراف رودخانه که تنها نوار سبز حیات بخش و از موهبت‌های خدادادی این شهر است، چشم دوخته‌اند؟ مگر شهر فضای دیگری ندارد؟ چرا احداث مراکز تجاری در نواحی پشت تب، سنجان آباد و یا اطراف دانشگاه را در دستور کار قرار نمیدهید؟

با نهایت تاسف چندین مورد از این دست اقدامات مخرب به بهانه ارتقای سرانه فضای سبز در سایر مناطق در حال شکل گیری است.

اینجانب بنا به تکلیف انسانی و ملی و برحسب وظیفه شهروندی دهها بار مخالفت جدی خود را با این نوع توسعه‌ شهری چه در زمان عضویت شورای اسلامی دور اول و چه قبل و بعد از آن اعلام داشته و با آن مقابله کرده و خواهم کرد تا در مقابل نسلهای آینده، در برابر تاریخ شرمسار و سر افکنده نباشم و از مسؤلین عالم و آگاه تقاضا دارم در عین حال که پشتیبان عمران و آبادانی هستند قویا جلوی ضایع شدن حق مردم را گرفته و قاطعانه مانع اجرای طرحهای به ظاهر در آمدزا ولی مخرب محیط زیست گشته و برنامه‌ریزان شهرداری را از خواب غفلت و سرور موقت بیدار فرمایند تا متوجه آثار شوم و خطر ناک چنین اقداماتی باشند و شاهد خسارات جبران ناپذیر و فجایع انسانی و شرمندگی در مقابل نسلهای آینده و تاریخ نباشیم.

طبیعت زیبا، مناظر رودخانه، باغات سر سبز حق مسلم همه شهروندان و گردشگران ایران است که بالغ بر صدها هزار نفراند، آن را به چند نفر نفروشم.

اینک که مردم و دوستداران طبیعت به نگاشتن نامه و ارسال طومار روی آورده اند تقاضا دارم از بابت انعکاس مردمی هم موضوع را مورد عنایت قرار دهید و جلوی رفتارهای مخرب محیط زیست و تنش زا را بگیرید    

با احترام_ دکتر جعفر ابریشمی

جراح بازنشسته بیمارستان امام خمینی مهاباد

رئیس‌ شورای اسلامی شهر مهاباد -دور اول

مسؤل و همکار و مشاور کمیسیون‌های عمرانی ادوار شورای اسلامی شهر

حامی و همکار تشکل‌های حفظ محیط زیست