اظهارات وزیر آموزش و پرورش در خصوص زبان مادری واکنش نماینده مهاباد را درپی داشت

به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی هاژه، جلال محمودزاده نماینده مردم مهاباد در مجلس شورای اسلامی در یادداشتی به سخنان وزیر آموزش و پرورش انتقاد کرد.

این ادعای وزیر محترم منطبق با واقعیت امر نیست و آنچه در برخی مناطق، آن هم به ندرت، دیده می شود تنها بهره گیری از زبان های محلی جهت تفهیم بهتر و بیشتر مطالب آموزشی به زبان رسمی می باشد و اصولا عليرغم پيگيري هاي متعدد اينجانب و همكارانم در مجلس آموزش به زبان محلی و مادري در وزارت آموزش و پرورش تحت مدیریت ایشان هیچ جایگاهی ندارد و به رغم وعده ها و قول های مکرر رئیس دولت در فصول انتخاباتی و در مناسبت های مختلف، آموزش زبان های مادري و محلی و اجرایی شدن اصل 15 قانون اساسی تنها در حد شعار مانده است. اگر چه نقد سخنان وزیر آموزش و پرورش و عملکرد دولت رد این رابطه ضروری می نماید، اما آنچه در این میان و در ارتباط با سخنان وزیر  آموزش و پرورش مایه ي بهت و تاسف گردید، مواضع ناسجنیده و سخنان خطرناک یکی از همکاران ما در مجلس شورای اسلامی است.

در این شرایط وانفسا که ملک و ملت در نتیجه ي توطئه ي دشمن بیرونی و ناکارآمدی ها و سوء مدیریت های دست اندرکاران داخلی در معرض خطر است، می بایست تلاش برای خروج از بحران و فروکاستن فشارها و مشکلات در دستور کار همگان باشد، اما از یک سو آقای وزیر با اتکا بر یک فهم نادرست از آموزش زبان رسمی و زبان های مادري و محلی به طرح یک مساله ي انحرافی و غیر واقعی می پردازد و از دیگر سو همکار گرامی ما آقای بهادری به جای اعلام موضع اصولی و نقد سنجیده سخنان وزیر به طرح سخنانی نادرست و صد البته خطرناک پرداخته اند. ایشان به جای ایضاح دقیق وضع آموزش زبان های مادري در کشور و نقد اصولی عملکرد دولت، پیش از هر چیز به جنگ دیگر زبان ها آمده اند و گفته اند در ایران تنها سه زبان فارسی، ترکی و عربی وجود دارد و اگر آموزش زبان محلی برقرار گردد تنها باید شامل زبان ترکی شود. بنده ضمن تاکید بر حق طبیعی شهروندان آذری همچون همه ي شهروندان کشور در زمینه بهره مندی از آموزش زبان مادري و محلي، توجه آقای بهادری را به چند نکته جلب می نمایم؛

طرح این ادعا از سوی شما که زبان کردی، و دیگر زبان های ایرانی، یکی از لهجه های زبان فارسی است، اولا از بیخ و بنیان باطل است و ثانیا به هیچ وجه در صلاحیت تخصصی و علمی شما نیست. علی ای حال در ارتباط با این ادعا لازم دانستم ضرورت داشتن نگاه علمی و لزوم انجام مطالعه در هر زمینه، قبل از اظهار نظر، را یادآوری نمایم.

همکار گرامی ما جناب آقای بهادري توجه دارند که فضای مجازی بستر مناسبی برای دسترسی سریع به هر گونه و هر سنخ از اطلاعات را فراهم آورده است، ایشان کافی است با یک جستجوی مختصر به زبان های زنده دنیا، در صورت آشنایی، اطلاعات لازم را در زمینه هر یک از زبان هایی که در گفتگوی خود با یک سایت خبری ذکر کرده اند، دریافت نمایند. این جستجوی ساده به همکار ما نشان خواهد داد هر یک از زبان های مذکور خود دارای یک ساحت مستقل زبانی هستند و گویشوران آن ها نیز صاحبان یک زبان مستقل به حساب می آیند. باورمندی به استقلال زبانی هر یک از زبان های نامبرده به هیج وجه نافی ایرانیت آنها نیست و در چارچوب دیدگاه های آکادمیک و علمی بیان شده است.

اما در باب زبان باستانی، اصیل و ایرانی کردی؛

انباشت دیدگاه های علمی و نظریه های آکادمیک درباره ساحت مستقل زبان کردی به اندازه ای است که ایراد هر گونه شبهه در آن به مثابه ي ایراد شبهه به زبان فارسی یا زبان عربی و طرح ادعای لهجه بودن آن هاست. زبان باستانی کردی که نزدیک به 50 میلیون نفر در سطح جهان با آن تکلم می کنند به اندازه کافی شناخته شده است که ادعاهای فرقه گرایانه خدشه ای بر آن وارد ننماید. تاریخ نویسان از عهد باستان فراوان درباره کردها نوشته اند و نوشته های آنان هزاره های تاریخ کرد را چنان ثبت و ضبط کرده است که ادعاهای فرقه گریانه قومی نتواند کوچکترین شبهه ای در قبال آن طرح نماید. قرابت زبان کردی با زبان های باستانی ایران زمین؛ اوستایی، مادی، فارسی باستان، پهلوی در صدها مطالعه مورد تائید قرار گرفته و حتی اندیشمندان بزرگی همچون مینورسکی بر ریشه مادی کردها و زبان کردی تاکید داشته اند. برخی دیگر نیز بر قرابت زبان اوستایی و کردی سخن گفته اند. در این میان نزدیکی زبان پهلوی و زبان کردی حتی از سوی افراد غیر متخصص نیز قابل تائید است. این شواهد تاریخی از یک جهت بر تبار باستانی زبان کردی تاکید دارند و از جهتی دیگر بر ایرانی بودن زبان کردی دلالت دارند. در ادوار بعدی، به ویژه در دوره اسلامی نیز منابع تاریخی مختلف به زبان کردی اشاره داشته اند.

لذا همکار گرامی ما توجه داشته باشند که زبان کردی بخشی از زبان فارسی نیست، زبان کردی در کنار زبان فارسی بخشی از خانواده بزرگ زبان های ایرانی محسوب می گردد. خانواده بزرگ

زبان های ایرانی زبان کردی، فارسی و ده ها زبان و صدها لهجه دیگر را شامل می شود. زبانشناسان و اهل نظر با توجه به درهم تنیدگی ها و وجوه اشتراک این زبان ها، بر ایرانیت آنها تاکید دارند و یک اجماع علمی و آکادمیک در این مورد فراهم آمده است.

سخن کوتاه آنکه حجم مطالعات و شمار دیدگاه های علمی درباره ساحت مستقل زبان کردی، قرار گرفتن آن در مجموعه زبان های ایرانی و تبار دیرینه و باستانی آن به اندازه ای است که هر گونه شبهه فرقه گرایانه را به کناری بنهد. اما مع الاسف عینک فرقه گرایی مانع از مشاهده واقعیت امر می شود. از نگاه فرقه گرایان کردها فاقد هر گونه حق و حقوقی هستند و در جهت تردید در حقوق طبیعی، قانونی و شرعی کردها طرح هر ادعای باطل موجه به نظر می آید، حتی اگر این ادعا با عقل متعارف همخوان نباشد.

جناب آقای بهادری از یک نگاه فرقه گرایانه با طرح مساله باطل لهجه بودن زبان اصیل و باستانی کردی به دنبال مشروعیت زدایی از حق طبیعی و قانونی کردها برای بهره مندی از آموزش زبان مادری هستند، اما ما ضمن تاكيد بر ایرانیت زبان کردی و تمامی زبان های موجود در قلمرو ایران زمین، بر حق قانونی و طبیعی گویشوران در جهت بهره مندی از حق آموزش زبان مادری تاکید داریم و حق شهروندان کرد، آذری و دیگر ایرانیان را در این رابطه یکسان می دانیم. البته در پایان ذکر این نکته را هم لازم می دانم که قوم گرایانه سخن گفتن و فرقه گرایانه سخن راندن تنها در تخصص آنان است که در کارنامه مدیریتی و کارنامه نمایندگی نمره مردودی گرفته اند.