۱۴۰۳/۲/۱ ۱۲:۳۲
| تاريخ: ۱۳۹۶ شنبه ۳۱ تير ساعت ۲۳:۱۹ | بازدید: 1676 نظرات: 0 کد مطلب: 4268 |
اکران مستند جنجالی مادرکشی و نشست تخصصی بحران آب در بوکان برگزار شد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی هاژه، مستند مادرکشی در فرهنگسرای سیمرغ بوکان با همکاری جشنوارە بین المللی فیلم سبز ایران در فرهنگسرای سیمرغ بوکان اکران شد و در یک پنل با حضور کارشنان و متخصصین حوزه آب و محیط زیست،موضوع فیلم که بحران آب می باشد، مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
مستند مادرکشی از زمان اولین اکرانش در سال ۱۳۹٤تاکنون که صداوسیما از پخش آن خودداری کرده است، گزارشی جسورانه و تکان دهنده از وضعیت حکمرانی و مدیریت منابع آب در ایران می باشد و با نگاهی انتقادی و به دور از سیاست زدگی، از بسیاری اشتباهات مدیریتی در حوزه آب در سطح کلان پرده برداشته و نگاه غلط مدیران در حوزه آب و کشاورزی را با استفاده از پژوهشی نقادانه و هوشمندانه در دو دوره قبل از انقلاب و بعد از انقلاب را با مهارت و پختگی هر چه تمامتر به چالش کشیده است.
در این مستند با به تصویر کشیدن صحنه هایی دردناک از خشک شدن دریاچه ارومیه و دیگر دریاچه ها، رودخانه ها، تالابها و چاههای کشور و در نتیجه بیش از نصف روستاهای کشور یعنی۳٤۰۰۰روستااز۶۴۰۰۰روستای موجود، خالی از سکنه و متروکه شده اند و بر طبق آمار دولتی هم اکنون به بیش از ۶۰۰۰روستا از ۳۰۰۰روستای موجود در با تانکر آبرسانی میشود.همچنین این مستند به انتقاد از بسیاری از پروژه ها حوزه آب می پردازد، از جمله سدسازیهای بی رویه و بی قاعده، توسعەی بی قاعده ونامتقارن و ناپایدار بخش کشاورزی و پرداختن به تولید بی رویەی محصولات غیراستراتژیک و برداشت بی اندازه از منابع آب تجدیدپذیر، مستند مادر کشی را به یک مستند جسورانه و متفاوت از نظر منتقدین و کارشناسان تبدیل کرده است و به همین دلیل هم این مستند مورد تحسین بسیاری از کارشناسان و منتقدان قرار گرفته است، تا جایی که این مستند در بخش افتتاحیەی فستیوال گرین می ۲۰۱۶(Green me 2016)بە نمایش در آمد و همچنین نماینده سینمای مستند ایران در شبکه جهانی فیلم( GFN )شده است و در داخل هم در سال ۹٤و۹٥ جوایز متعدد جشنوارە های فیلم داخلی را از آن خود کرد.
بعد از اکران این مستند در فرهنگسرای سیمرغ بوکان یک پنل تخصصی هم با حضور سه کارشناس شناخته شده حوزه آب، کشاورزی و محیط زیست، به تحلیل وبررسی زوایا و تبعات مختلف بحران آب پرداختند.
در این پنل دکتر سید مختارهاشمی از دانشگاه نیوکاسل انگلستان و اهل سنندج، دکتر رحیم عبدلکریمی دکترای کشاورزی و فعال محیط زیست بوکانی و ایرج قادری کارشناس و فعال محیط زیست از انجمن سبز چیای مریوان شرکت داشتند و مدیریت پنل هم به عهده پیام دولتی کارشناس ارشدمهندسی خاک بود.
در ابتدا دکتر هاشمی با نقد و بررسی روند خشک شدن دریاچه ارومیه و همچنین به فاکتورهای دخیل در خشک شدن این دریاچه عظیم و دیگر دریاچه ها، تالاب ها و رودخانه های کشور پرداخت و به نقد وضعیت حکمرانی در حوزه آب و کشاورزی پرداخت. همچنین به معضل سد سازیهای غیر اصولی کوردستان از جمله ساخت سد داریان اشاره کرد که علاوه بر تبعات زیست محیطی گوناگون، تخریب گسترده دهها سایت باستانشناسی و تاریخی را در برداشته است که از جمله آثار تاریخی هەورامان که دهها هزار سال قدمت داشت و متاسفانه به زیر آب رفته و نابود شده است.
دیگر سخنران این پنل مهندس ایرج قادری بود که به تشریح نقش بحران آب در خشونت پرداخت و نمونه جنگ سوریه، سودان و عراق را نمونه هایی عینی از تبعات بحران کم آبی برشمرد.قادری همچنین نقش و تاثیر تشکل های مردم نهاد برای رویارویی با بحرانهای محیط زیستی و رابطه این تشکل ها با دولت و مردم و به بررسی مشکلات و چالشهای فی ما بین آنها پرداخت.
و اما دیگر سخنران حاضر در این پنل دکتر رحیم عبدالکریمی بود کە نگاە مستندساز و موضوعات مطرح شده در مستند مادرکشی و حقایق موجود در آن را تشریح کرد و کمیل سوهانی کارگردان و پژوهشگر و نویسنده این اثر را ستود.
شایان ذکر است برگزارکنندە و دبیر اجرایی اکران این مستند و برنامه نشست نقد و تحلیل بحران آب، توسط فعال محیط زیست بوکانی فرهادلطفی انجام شد.
لطفی در باره انگیزه و هدف خود از این اکران این مستند و برگزاری نشست نقد و تحلیل بحران آب اظهار داشت: مستند مادرکُشی تصویر واضحی از بروز بُحران آب و نابودی منابع آب در ۵۰ سال گذشته را به ما نشان می دهد و یک زنگ خطر بسیار جدی است برای جامعەمان، چراکه منابع آب عمدتٲ در منطقه خاورمیانه و به ویژه در ایران بیش از این جوابگوی برنامەهای بی قاعدە و افسارگسیختە توسعه کشاورزی، سدسازی و برداشتهای بی رویە و بی حساب و کتاب نیست و باید همه باهم برای این درد مشترک و نجات سرزمین خود از بحران بی آبی که هر لحظه بیشتر و بیشتر میشود، چارەای بیاندیشیم و البتە بحران آب موجود، بیش هر خطر دیگری جامعه را تهدید میکند.
بر خلاف تصور عمومی، بحران آب نه بر اثر خشکسالی و فقر آب بلکه بر اثر فقر مدیریتی به وجود آمده است و تغییرات اقلیمی و خشکسالیها نقش آنچنانی در این بحران ندارند.
سازمانهای توسعه بین المللی در جهان میگویند که کشورها برای حفظ محیط زیست، نباید بیش از ۲۰ درصد از منابع تجدیدپذیر و حداکثر تا۴۰ درصد میشود از منابع آب تجدیدپذیر استفاده کرد و این در حالی است که در کل دنیا ایران اولین کشوری است که بسیار بیشتر از میزان مجاز و حدود۹۶ درصد از آبهای تجدید پذیر خود استفاده کرده است و این به ما میگوید که ریشه بحران همان فقر مدیریت بوده و خودمان این بحران را بە وجود آورده ایم.
وی اضافه کرد که تولید و پخش چنین مستندهایی که بحرانها و معضلات کلان زیست محیطی خصوصا معضل کم آبی و بی آبی را به تصویر میکشد می تواند کمک شایانی به آگاهی بخشی عمومی نماید و قدم مهمی است در راستای تقویت اراده عمومی و حس مسئولیت پذیری مردم برای حرکت در جهت پیشگیری از عمیق تر شدن بحران های زیست محیطی و به طور یقین اگر این هوشیاری و حس مسئولیت پذیری در جامعه ایران و حتی در کل جهان همچنان به شکل منفعلانه فعلی باقی بماند، در ۵ تا ۱۰سال آینده آبی باقی نخواهد ماند که بخواهیم حتی فیلم مستندی را برای آگاهی بخشی در جهت حفظ نمودنش، کارگردانی کنیم و بسازیم و آن را اکران کنیم و مستندی مانند مادرکشی میشود همان نوشداروی بعد از مرگ سهراب.
و سخن آخر اینکه جنگ جهانی سوم در دنیا فقط بر سر آب خواهد بود و تنها راه حل برون رفت از این بحران ملی منطقه ای و جهانی، نه سدسازی و ذخیره آبها پشت سدها، بلکه مسئولیت پذیری و تعامل و، جهانی اندیشیدن و محلی عمل کردن است.
