نقدی بر عملکرد بخش فرهنگی در انتخابات اخیر شورای شهر مهاباد

واحد احمد توزه، پژوهشگر دکترای برنامه ریزی شهری

مهاباد از قدیم الایام به مظهر فرهنگ و هنر در کوردستان و ایران شناخته و همواره مورد توجه هنرمندان و فرهنگ شناسان قرار گرفته است. در این میان سبقه و پیشینه مهاباد در فعالیت های فرهنگی و هنری خود یک مکتب نانوشته و پیشرو بوده است. بزرگانی چون بداق سلطان مکری که با ایجاد محفلی فرهنگی و جذب فرزانگانی همچون ملاجامی، پایه گذار فضای فرهنگی و علمی در مهاباد بوده است. 

این روند در طی گذشت زمان ادامه و تقویت شده است؛ بزرگمردانی همچون استاد هژار و هیمن مهمترین ثمرات این مکتب نانوشته فرهنگی بوده و خدمت شایانی به فرهنگ و ادبیات کوردی نموده اند. در چنین فضایی رشد و نمو فعالین مدنی و اجتماعی به عنوان یکی از شاخه های مهم فرهنگ اجتناب ناپذیر بوده است. 

در حال حاضر نیز با وجود تمام کم و کاستی های زیرساختی و امکانات، مهاباد همچنان به عنوان نگین فرهنگی درخشان در سطح مناطق کوردنشین خودنمایی می کند. به تبع از این وزنه سنگین فرهنگی شهر، در ادوار مختلف تاریخی فعالین این عرصه نیز همواره عاملی موثر در تصمیم گیری های مربوط به شهر نقش اساسی ایفا نموده اند. یکی از موخرترین این اثرگذاری را می توان در ماراتن انتخابات این دوره شوراهای اسلامی شهر مهاباد مشاهده کرد طوریکه یکی از نامزدهای مورد حمایت تعداد قابل توجهی از بخش فرهنگی توانست یکی از کرسی های پارلمان محلی را تصاحب کند که با توجه به ویژگی های اخلاقی، علمی و فکری نامزد منتخب موجبات خوشحالی و دلگرمی عده ای زیادی را فراهم آورده است. 

در این میان انتقادی که در انتخابات اخیر شوراهای شهر به طور کلی پیش روی بخش فرهنگی است؛ عدم توانایی آنان در تفاهم روی چند نامزد مشخص به جای یک نامزد بود. وجود دو دستگی و اختلاف سلیقه از یک طرف و نداشتن دید سیستماتیک و منظم (تنها توجه به بعد فرهنگی و بی توجهی به بخش های مختلف) بین قشر فرهنگی سم مهلکی بود که در این انتخابات نیز مانع از یکدست شدن آنان شد، اگرچه وجود اختلاف نظر و دیدگاه به طور کلی امری عادی و ضروری است ولی رسیدن به نقطه نظر مشترکی که در راستای منفعت جامعه و شهر باشد، ضروری تر می باشد. در این انتخابات و اتفاق مهم اجتماعی نیز همچون سال های گذشته این نقطه نظرات مشترک شکل نگرفت و نتیجه آن حمایت از کاندیداهای متفاوت  در بین گروه های مختلف فرهنگی (به طور دقیق دو گروه اصلی) بود و به تبع آن عدم وجود نامزدهای بیشتر مورد حمایت این بخش در شورای شهر این دوره خواهد بود. 

هدف این نوشتار زیر سوال بردن بخش فرهنگی نیست بلکه هدف بیان واقعیت ها و نزدیک ساختن گروه های مختلف فرهنگی و رسیدن به نقطه نظرات مشترک در راستای منفعت شهر و جامعه است. به نحوی که بتوان با کنار گذاشتن اختلاف نظرهای شخصی در راستای اعتلای هر چه بیشتر شهر به طور کلی و بخش فرهنگی به طور اخص گام برداشته شود. 

در پایان راهیابی کاندیدای مورد حمایت بخش فرهنگی را به فال نیک گرفته و امیدواریم در رسیدن به برنامه ها و شعارهای انتخاباتی موفق و پیروز عمل نماید.