۱۴۰۳/۱۰/۶ ۶:۴۵
| تاريخ: ۱۳۹۵ جمعه ۲۷ فروردين ساعت ۱۲:۴ | بازدید: 1057 نظرات: 0 کد مطلب: 1366 |
قتلگاهی به نام جاده های کردستان
هاژه ـ امروزه به شهرها به عنوان موجودات زنده که با محیط و دور و بر خود رابطه و مبادلات ویژه ایی دارند، نگاه می شود. این رابطه به گونه ای است که بدون وجود آن عملا شهرها نمی توانند به حیات و موجودیت خود ادامه دهند و به سوی زوال و نابودی می روند.
در این میان عامل اصلی این مبادلات، راه های ارتباطی و مواصلاتی برون شهری می باشد، طوریکه که از آن ها به عنوان شاهرگ های اصلی حیات شهرها نام می برند که تمامی نقل و انتقالات فیزیکی یک شهر(حمل و نقل، جابه جایی کالا، مسافر، خدمات و...) با شهرها و روستاهای اطراف از طریق این راه ها صورت می پذیرد. در قوانین راه و شهرسازی این راه ها به 3 دسته؛ آزادراه ها، بزرگراه ها و جاده ها تقسیم می شوند که با توجه به وضعیت قرارگیری هر یک از شهرها در سلسله مراتب نظام شهری کشور و شرایط اقتصادی و مالی دولت دارای یکی از محورهای مواصلاتی فوق الذکر می باشند.
در کشورهای اروپایی و آمریکایی و حتی برخی کشورهای جنوب شرقی آسیا(ژاپن، کره جنوبی و...) و امارت نشین های خلیج فارس به این راه ها و محورها(برون شهری) به عنوان عامل اصلی حیات شهرها که هم با موجودیت و توسعه شهرها و هم زندگی مردم و ساکنان شهرها رابطه مستقیم دارد، نگاه می شود. به نحوی که با اختصاص پیشرفته ترین دانش و تکنولوژی و صرف هزینه های زیاد شرایط لازم را برای ایمنی، آسایش و راحتی استفاده کنندگان از آن فراهم می کنند.
در کشور ما متاسفانه آنچنان که باید بدان توجه نشده و تنها مسیرهای اصلی ارتباطی ما بین کلان شهرها دارای زیر ساخت های نسبتا مناسب و نزدیک به استانداردهای جهانی و بقیه راه ها و جاده های کشور نامناسب و غیر استاندارد هستند. همین امر خود به عنوان یکی از عوامل اصلی بروز تصادفات جاده ای و تلفات انسانی در طول سال در این مسیرها می باشد. طوریکه بر اساس آخرین آمارهای سازمان پزشک قانونی کشور در 10 سال اخیر نزدیک به 220 هزار نفر در تصادفات رانندگی ایران کشته شده و بیش از 2 میلیون و 800 هزار مجروح شده اند که بخش بسیار زیادی از این کشته ها در مسیرهای ارتباطی و مواصلاتی برون شهری رخ داده است.
این آمار نشان می دهد که ایران به تنهایی 1.5 درصد کشته شدگان حوادث رانندگی دنیا را به خود اختصاص داده که 20 برابر استاندارد جهانی است و به طور میانگین روزانه 33 نفر در کشور بر اثر تصادفات رانندگی زندگیشان به پایان می رسد. در این میان راه های ارتباطی و جاده های شمالغرب و جنوب غرب کشور بخصوص 4 استان کردنشین(آذربایجان غربی، کردستان، ایلام و کرمانشاه) به دلیل دوری از مرکز و در حاشیه قرار گرفتن و همچنین موقعیت کوهستانی در مقایسه با نقاط دیگر کشور دارای وضعیت نامناسب تری هستند، به نحوی یکی از عوامل عقب ماندگی و توسعه نیافتگی این مناطق وجود همین راه های ناهموار و نامناسب است.
از جمله این مسیرهای حادثه ساز و تصادف خیز می توان به محورهای ارومیه_ مهاباد، مهاباد_ بوکان(سه راهی برهان)، سردشت_ مهاباد و میاندواب_ مهاباد در استان آذربایجان غربی، مسیرهای سقز_ مریوان، سنندج_ مریوان و بیجار_ سقز در استان کردستان، مسیرهای ایلام_ مهران و ایلام _ دره شهر در استان ایلام و سرانجام مسیرهای قصر شیرین_ سر پل ذهاب و کرمانشاه_ ایلام در استان کرمانشاه اشاره کرد که هر ساله عده ای از هموطنان به علت تصادف در این مسیرها جان خود را از دست می دهند(بخصوص مسیرهای کرمانشاه و ایلام که سالانه محل عبور صدها هزار زائر ایرانی به کربلای معلا هستند).
بر این اساس می بایست که شورای ترافیک و برنامه ریزی استان های مذکور جهت کاهش و به حداقل رساندن تصادفات و کشته و زخمی های احتمالی هر ساله آن، با تشکیل کارگروه های مخصوص اقدام به شناسایی نقاط حادثه خیز در مسیرهای مورد اشاره و دیگر مسیرها کنند و با استفاده از عوامل و راهکارهایی از جمله: ترمیم و بهسازی این مسیرها، توسعه و در صورت امکان چند باند و تبدیل به بزرگراه کردن این مسیرها، آشکارسازی نقاط حادثه خیز، استفاده از علائم راهنمایی و رانندگی، استفاده از شیارهای لغزاننده، نصب دوربین های مخصوص راهنمایی و رانندگی برای ثبت تخلفات رانندگان و... میزان تصادفات و کشته و زخمی شدن های احتمالی را به حداقل برسانند. همچنین دولت نیز می بایست در جهت توسعه تجاری_ اقتصادی این استان ها طرح اصلاح و ساماندهی جاده ها و راه های ارتباطی را در اولویت برنامه ها و طرح های ملی قرار دهد.
