۱۴۰۳/۱۰/۲۲ ۱:۹
| تاريخ: ۱۴۰۳ چهارشنبه ۱۹ دي ساعت ۱۱:۴۱ | بازدید: 692 نظرات: 0 کد مطلب: 23898 |
دبستان؛ فراتر از آهن و شیشه و سیمان
شهلا قربانی مدیر مدرسه شهید صبوری
عطف به بیانات یک خیر مدرسە ساز گرامی در خبرگزاری هاژه به عنوان یک مدیر و معلم با سابقەی سی ویک سال خدمت در مقطع ابتدایی لازم دیدم موارد ذیل را به عرض برسانم.
مدرسه فقط عبارت از سازه های فیزیکی و فضاهای مدرن نیست. این موارد حتما مهم هستند، اما هیچ سخت افزاری بدون نرم افزار مناسب کارایی نخواهد داشت.
نرم افزار مدرسه، الگوی آموزشی، مدیریت شایسته، معلمان توانا و دانش آموزان آن هستند.
بدون این مهم سازه های فیزیکی حتی اگر لاکچری و مجلل باشند، فاقد قابلیت های لازم آموزش و یادگیری خواهند شد.
الگوهای علمی آموزش می گوید می بایست امکانات آموزشی و مدارس مجهز را به محل زندگی دانش آموزان برد، نه اینکه آنها را از جا جای شهر جمع و به مدرسه ای خاص در بالاشهر آورد.
تجانس اجتماعی که آثاری دیرپا روی روحیه ی دانش آموزان و الگوی جامعه پذیری آنها باقی می گذارد، عامل مهمی است که نباید فراموش شود.
این مساله به قدری مهم است که در یادگیری هم تاثیر دارد.
در محیطی سرشار از تضاد طبقاتی و جایگاه اقتصادی دانش آموزان و در حالی که درک کودکانه ی آنها از هضم منطق آن عاجز است، سخن گفتن از ایجاد محیطی استاندارد و پر از آرامش برای تعلیم درست به نظر نمی رسد.
مثلا رسانه ای کردن جلوه هایی از این ناترازی ها و بیان اینکه فرضا هزینه ی ایاب و ذهاب بخش کم درآمد مدرسه توسط بخش پردرآمد و متمول آن تامین می شود، آثاری منفی در روح لطیف و حساس دانش آموزان باقی می گذارد.
باذکر موارد فوق روشن می شود که آموزش ابتدایی کاری بس پیچیده و حساس است.
مداخله های غیرکارشناسی در این زمینه حتی با داشتن میزان زیادی از حسن نیت از سوی مدرسه سازان نیکوکار حتما به انحراف در این مسیر مهم منجر می شود.
وظیفه ی خیران گرانقدر تجهیز و تاسیس سخت افزار با رعایت نقشه الگوهای وزارت آموزش و پرورش است و بخش نرم افزاری کاملا در حیطه ی کارشناسان آموزش و معلمان و مدیران قرار دارد.
عدم ملاحظه ی این مورد مهم به بدعتی زیانبار منجر می شود که در آینده آثار منفی آن ظاهر خواهد شد.
وظیفه ی ذاتی آموزش و پرورش همانگونه که از نامش پیداست پرورده کردن استعدادهای ذاتی تمام نوباوگان است.
استعدادی که تقریبا به یکسان در نهاد همگان وجود دارد و وظیفه ی تعلیم و تربیت کشف و پروراندن آن است.
از این لحاظ این راهکار که دانش آموزان مستعد ولی تهیدست شهر را شناسایی و در مدرسه ای خاص گرد آوریم، امری غیرکارشناسی و مخالف فلسفه ی مذکور است.
برعکس باید در همه ی محلات استانداردهای آموزشی یکسان را تهیه کرد تا همگان بر مبنای اصل عدالت از آن بهره مند شوند.
در پایان ضمن تشکر و تمجید از زحمات فراوان این خیر نیکوکار یادآوری می کنم که ذکر این مطالب تنها بر اساس دلسوزی بود و برگرفته از تجارب و آموزه های شخصی در طول سه دهه می باشد.
|
