به گزارش هاژه،کمبود داروهای بیمارستانی و اقلام بهداشتی چند سالی است که گریبانگیر بیمارستان مهاباد شده، با گذشت یکسال از فروکش کردن کرونا شهروندان مهابادی همچنان گلایهمند هستند و گزارشات حاکی از تشدید نارضایتیها در بین شهروندان است.
شهروندان زیادی در تماس با هاژه گفته که برای سادهترین دارو و لوازم بیمارستانی به ناچار باید در داروخانه های این شهر با قیمت چند برابر آن را تهیه کنند، این درحالیست که قیمت این اقلام جزو داروهای روتین هر مرکز درمانی و قیمت آن بسیار پایین است.
سیل پیامهای شهروندان به هاژه، حاکی از آن است که این مشکل تنها مربوط به یک یا چند شهروند نیست و بخش زیادی از شهروندان با این مشکل روبرو شدهاند.
چند ماه قبل، مسوولان بیمارستان و شبکه بهداشت و درمان در گفتگو با هاژه گفته بودند که معضل داروهای بیمارستانی یک موضوع کشوری است و در شهرستان سعی شده که داروی بیماران اورژانسی در اولویت قرار گیرد، با این وجود بیشتر مراجعین بیمارستان مهاباد از نبود داروی بیمارستانی حتی برای بیماران اورژانسی نیز خبر دادهاند.
پیشتر پیشبینی میشد با گران شدن دارو احتکار اقلام بیمارستانی در سطح کشور پایان پذیرد، اما شواهد حاکی از آن است که این معضل نه تنها رفع نشده بلکه شدت هم یافته است.
در این مدت وزیر بهداشت، بارها از تولید انبوه دارو و خودکفایی در تولید داروهای کمیاب و خارجی خبر داده ولی عملا خبری از عرضه آن در بازار شهرستان و بهویژه در مهاباد نیست، از طرفی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه نیز مسوول هرگونه کمبود دارو و اقلام بیمارستانی در مهاباد به عنوان بلوک جنوب استان است.
روزانه دهها بیمار به بیمارستان مهاباد مراجعه میکنند و چندین نفر از افراد خانواده باید در شهر مهاباد و یا شهرهای دیگر سرگردان شوند تا فلان داروی مورد نیاز را تهیه نمایند.
اگرچه تنها بیمارستان این شهر دولتی است، اما کمبود دارو وضعیتی را پیش آورده که هزینههای درمانی با بیمارستانهای خصوصی برابری کنند، دلیل این امر نبود دارو در بیمارستان و خرید آن بصورت آزاد از داروخانهها است که عملا خانوادهها را در مضیقه قرار داده است.
در تازهترین اتفاق خانم سالمند 73 ساله در تماس با هاژه بشدت از وضعیت بیمارستان این شهر انتقاد کرده است.
وی طی تماسهای مکرر با هاژه خواستار رسانهای شدن موضوع شد و گلایه خود را اینگونه مطرح کرد: تقریبا 2 هفته قبل همسرم را در بیمارستان از دست دادم، در این سن که با فضای مجازی هم آشنا نیستم آنقدر این موضوع بر روی شانههایم سنگینی میکند که در بدترین شرایط روحی دست به دامان همه شدهام تا صدایم را به گوش مسوولان برسانم.
آنگونه که این خانم سالمند میگوید، همسرش 75 ساله او، اواسط فروردین با علایم استفراغ و خونریزی معده به بیمارستان مهاباد منتقل شده و با تشخیص پزشک روانه مرکز MRI میشود و تشخیص پزشکان مربوطه این بوده که یک آنژوکت در باسن بیمار قرار گرفته و بیمار برای جراحی هم آماده میشود، بماند که ساعتها اطرافیان، این خانم را بدلیل سهل انگاری مواخذه کردهاند، به هر ترتیب بعدها مشخص میشود که پتوی بیمارستان تمیز نبوده و یک آنژوکت در داخل پتو بوده نه در بدن بیمار و پزشک دچار خطای سهوی شده است.
بدلیل تشدید علایم، بیمار در بخش مراقبتهای ویژه بستری میشود و سرگردانی همراهان و خانواده بیمار برای پیدا کردن انواع دارو از سادهترین اقلام تا نایابترین آنها آغاز میشود، در نهایت بیمار علیرغم تهیه تمامی داروها جان خود را از دست میدهد.
به گفته این خانم سالمند: برخی از کادر درمانی بیمارستان با بیمهری با او و همسر بیمارش رفتار کرده و حتی شرایط سنی آنها را هم مد نظر قرار ندادهاند. کمبود دارو همه را دچار مشکل کرده و تشخیص اشتباه پزشکان و هزینهتراشیهای غیر موثر هم تنها جیب آنها را خالی کرده است.
او به هاژه گفت که بارها بدلیل نبود داروی بسیار روتین بیمارستان انتقاد کرده ولی به او گفتهاند که بیمارستان فقط تخت و پرستار دارد و تمام داروها باید توسط خود بیمار و همراهان او تهیه شود!
گفتههای این خانم سالمند و تعداد زیادی از شهروندان دارای اشتراکات زیادی بوده که ازجمله آن میتوان به کمبود داروی بیمارستانی، هزینهتراشی برخی پزشکان، تشخصی اشتباه و رفتار نامناسب برخی از کادر درمان اشاره کرد.
شهروندان مهابادی و رسانهها همواره قدردان تلاش و زحمات کادر درمان و پرسنل بیمارستان هستند، اما در این بین اگر سوء رفتار برخی اصلاح نشود تصور و تصویر نادرستی به اذهان عمومی خواهد داد.
بسیاری از شهروندان مهابادی برای درمان و معالجه به بیمارستانهای شهرهای همتراز مهاباد رفتهاند و کیفیت ارائه خدمات و رفتار پرسنل آنجا را دیده و با شهرشان مقایسه کردهاند.
مهاباد از نظر تاریخی و فرهنگی مقصد شهروندان بسیاری از شهرها است و بیمارستان مهاباد نیز بلوک درمانی جنوب آذربایجانغربی محسوب میشود، لذا نه تنها باید کیفیت ارائه خدمات در آن باید در مقایسه با سایر شهرهای همجوار سرآمد باشد، بلکه باید بیمارستان این شهر را چه از نظر درمانی و رفتاری با شهرهای بزرگ و نه کوچک کشور مقایسه کرد.