کشف جنگل‌هایی بزرگتر از آمازون در زیر اقیانوس

در یک مطالعه جدید دانشمندان به بررسی پوشش گیاهی زیر اقیانوس‌ها پرداختند و به شگفت انگیزی متوجه شدند که جنگل‌های زیر اقیانوس مساحتی دو برابر کشور هند دارند.

ما نام بسیاری از بزرگترین یا معروف‌ترین جنگل‌های بارانی جهان از جمله آمازون، بورنئو، کنگو، داینتری را می‌دانیم. همچنین احتمالا بسیار از ما در مورد بزرگترین گستره جنگل‌های جهان، یعنی جنگل‌های شمالی که از روسیه تا کانادا امتداد دارند، چیز‌هایی شنیده ایم، اما چند نفر از ما می‌توانیم یک جنگل زیر آبی را نام ببریم؟

به گزارش هاژه به نقل از فرارو، بله، درست شنیدید! جنگل‌های زیر آبی که در زیر اقیانوس‌ها پنهان شده اند. دانشمندان اکنون می‌گویند این جنگل‌هایی زیر آبی آنقدر گسترده هستند که می‌توانند مساحتی دو برابر کشور وسیع هند را بپوشانند. این محاسبه بسیار فراتر از آن چیزی است که پیش از این تصور می‌شد و می‌تواند برنامه ریزی‌ها برای حفظ حیات زیر آبی را دگرگون کند.

دانشمندان می‌گویند این جنگل‌های زیر آبی بسیار وسیع اما بی‌نام، در سرتاسر جهان وجود دارد. آن‌ها توانسته اند گستره وسیعی از این جنگا‌های پنهان را در جنوب و جنوب غربی آفریقا، جنوب استرالیا، اطراف نیوزلاند و ژاپن، تمام نوار غربی آمریکای شمالی و جنوبی، شمال کانادا و غرب گرینلند و در نهایت شمال اروپا را شناسایی کردند.

این گستره جنلگی به طرز شگفت انگیزی وسیع هستند و احتمالاً به مانند جنگل‌های روی زمین در شکل گیر و تداوم حیات نقشی اساسی دارند، اما دانشمندان به شدت نگران هستند که تغییرات اقلیمی آن‌ها را تهدید کند.

جنگل‌های زیر آبی از انواع جلبک‌ها و گیاهان دریایی تشکیل می‌شوند. مانند سایر گیاهان، جلبک‌های دریایی با جذب انرژی خورشید و دی اکسید کربن از طریق فتوسنتز رشد می‌کنند. بزرگ‌ترین گونه‌ها از این گیاهان می‌تواند به ارتفاع ده‌ها متر رشد کند و سایبان‌های جنگلی را تشکیل دهند که در یک رقص بی‌پایان در حین حرکت امواج تکان می‌خورند. شنا کردن از میان یکی از جنگل‌ها به معنای دیدن نور و سایه خمیده و احساس حرکت مداوم است.

درست مانند درختان روی خشکی، این جلبک‌های دریایی زیستگاه، غذا و سرپناهی را برای طیف گسترده‌ای از موجودات دریایی ارائه می‌دهند. گونه‌های بزرگی مانند بامبوی دریایی و کلپ غول پیکر دارای ساختار‌های پر از گاز هستند که مانند بالن‌های کوچک عمل می‌کنند و به آن‌ها کمک می‌کند تا سایبان‌های شناور وسیعی ایجاد کنند.

گونه‌های دیگر برای ایستادن و حمایت از تیغه‌های فتوسنتزی خود به ساقه‌های قوی متکی هستند؛ بنابراین حیوانات دریایی زیادی به این زیستگاه متکی هستند و به همین دلیل برای حفظ آن‌ها باید به طور دقیق وسعت و بسیاری از مشخصات دیگر آن‌ها را اندازه گیری کرد.

در خشکی به راحتی می‌توان وسعت جنگل‌ها را با ماهواره اندازه گیری کرد، اما در زیر آب، این موضوع به همین سادگی نیست. اکثر ماهواره‌ها نمی‌توانند در عمقی که جنگل‌های زیر آب قرار دارند، عملیات اندازه گیری خود را انجام دهند. برای غلبه بر این چالش، دانشمندان روش سخت‌تر استفاده از داده‌های ثبت شده محلی در سراسر جهان را در پیش گرفتند که شامل میلیون‌ها داده می‌شد. با این اطلاعات، دانشمندان توزیع جهانی جنگل‌های اقیانوسی را مدل‌سازی کردند و متوجه شدند که مساحتی بین ۶ تا ۷.۲ میلیون کیلومتر مربع را پوشش می‌دهند که در مجموع بزرگتر از آمازون است.

نکته جالب‌تر اینکه دانشمندان دریافتند که جنگل‌های اقیانوسی حتی از بسیاری از محصولات کشاورزی شدید مانند گندم، برنج و ذرت مولدتر هستند. به عبارت دقیق تر، این جنگل‌های اقیانوسی به ویژه در مناطق معتدل هر ساله ۲ تا ۱۱ برابر بیشتر از محصولات کشاورزی زمین بهره وری دارند.

دانشمندان می‌گویند؛ این یافته‌ها دلگرم کننده است، زیرا ما می‌توانیم از این بهره‌وری عظیم برای کمک به تامین امنیت غذایی آینده جهان استفاده کنیم. مزارع جلبک دریایی می‌توانند مکمل تولید غذا در خشکی باشند و توسعه پایدار را تقویت کنند.

این نرخ‌های رشد سریع همچنین به این معنی است که جلبک‌های دریایی تشنه دی اکسید کربن هستند. همانطور که رشد می‌کنند، مقدار زیادی کربن را از آب دریا و جو بیرون می‌کشند. در سطح جهان، جنگل‌های اقیانوسی ممکن است به اندازه آمازون کربن جذب کنند. اما گرمایش جهانی به شدت این قابلیت را تهدید می‌کند.

دانشمندان می‌گویند تقریباً تمام گرمای اضافی محبوس شده توسط ۲۴۰۰ گیگا تن گاز‌های گلخانه‌ای که تاکنون منتشر کرده ایم، وارد اقیانوس‌های ما شده است. این بدان معناست که جنگل‌های اقیانوسی با شرایط بسیار سختی روبرو هستند.

حفظ این جنگل‌ها و در قدم بعدی تلاش برای گسترش آن‌ها نه تنها می‌تواند توسعه پایدار بر روی سطح زمین را تضمین کند بلکه کل مجموعه زیستی ما در کره زمین را حفظ کند. این یافته جدید دانشمندان امید‌ها برای غلبه بر بسیاری از معضلات ناشی از گرمایش جهانی را افزایش داده است، اما در عین حال خطر از دست داده این امید را نیز خاطر نشان می‌کند.