«سینمای از یاد رفته»، اثری از مسوولان مهابادی

اگر در هر محفل و یا در کوچە و بازار، از حاضران و رهگذران نقش و تاثیر سینما بر زندگی افراد را بپرسید، بی‌شک می‌توانند دقایقی در این حوزه برای شما سخن بگویند. هنری که اندیشه، عقیده و حتی فلسفه زندگی انسان را شکل می‌دهد. این مهم نزدیک بە سه دهه است که در مهاباد مکانی برای عرضە خود نداشته. شهری که در دورەای ٣ سینما را در خود جای دادە بود اکنون نسل‌هایی از مردمش درکی از تماشای فیلم در مکانی بە نام سینما ندارند. نسل‌هایی از فیلم‌سازانش تجربەای از اکران اثرشان در سینمای شهرشان ندارند.

نامدیریتی، شانە خالی کردن و پاس‌کاری‌های میان اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مهاباد بە عنوان متولی فرهنگ و هنر و سازمان هلال احمر بە عنوان مالک سینمای متروکه تربیت مهاباد، فعالان و مطالبەگران را بر آن داشت که عطای سینما تربیت را بە لقایش ببخشند و از مسیری دیگر وارد شوند.

مطالبه و اصرار فعالان فرهنگی، هنری و اجتماعی، معاون سینمایی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را در سی‌ام مهرماه ١٣٩٩ به مهاباد کشاند. پس از رایزنی‌های فراوان تفاهم‌نامەای میان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری مهاباد منعقد شد. در مفاد این تفاهم‌نامە آمدە بود کە شهرداری، زمین و زیرساخت‌های پردیس سینمایی را فراهم کند و وزارتخانە نیز، آنرا تجهیز کند.

طرح پردیس سینمایی امید با ۳۶۵ صندلی سینمایی در قالب سه سالن کوچک، متوسط و بزرگ با سازه سبک در زمینی در خیابان محمد قاضی، امیدها را زندە کرد. طبق این طرح، قرار بود در ابتدای سال ١٤٠٠ پردیس سینمایی امید مهاباد پذیرای علاقەمندان باشد. پس از مدتی کوتاه، ناهماهنگی‌های اداری و آنچە شهرداری وقت مشکل زمین مطرح کرد و وزارتی کە دیگر علاقەای بە اجرای این طرح نداشت، امیدها را بە ناامیدی بدل ساخت.  

اکنون سینما در لابەلای اجرای طرح‌های عمرانی گم شدە. مطالبات فرهنگی در اثر ناامیدی جمعی، بە حداقل رسیده. شهرداری از خرید ماشین‌آلات آسفالت و تفکیک زباله می‌گوید اما نگاهی به امورات فرهنگی و افزایش سرانه فرهنگی شهر ندارد. اداره فرهنگ و ارشاد مهاباد کە تمامی خدماتش تنها بە صدور مجوز فعالیت‌های داوطلبانە فرهنگی محدود شدە بود، دیگر در ارائه و صدور آن نیز کوتاهی می‌کند. کمپین سینمای شهر من کجاست؟ خود را گم کردە و فیلمسازان نیز دیگر از مطالبە بازسازی سینما یا ساخت سینمای جدید کمتر می‌گویند.

«سینمای از یاد رفته»، اثری از مسوولان مهابادی‌ست که با کم‌کاری خود چە فرصت‌ها را از جوانان این شهر که نگرفتەاند. فرصت یادگیری، عرضە و تبادل فرهنگی، داد و ستد اجتماعی، چگونگی برقراری ارتباطات درون‌گروهی و برون‌گروهی و دە‌‌ها فرصت دیگر که قابل جبران نیست.