تیشه بی مهری ما، بر ریشه رودخانه یرغو

هاژه ـ رودخانه ها همواره یکی از جاذبه های هر شهر بحساب می آیند و در انر زیباسازی شهرها نقش مهمی را ایفا می کنند و همواره در خلق فضاهای جذاب شهری از جایگاه ویژه ای برخوردارند.

چند سالی است که رودخانه یرغو لایروبی شده و تغییراتی از جمله ایجاد فضای سبز و حریم و المان و... در آن به جود آمده است و همین امر باعث گردیده در فصل بهار و تابستان نقش یک پارک را نیز ایفا کند. این رودخانه که از 2 شاخه ی دل کوههای لاچین و سیدآباد سرچشمه می گیرد و در سالهای نه چندان دور از رودخانه های پرآب و سیلاب زا محسوب می شد، اما در چند سال گذشته بدلیل خشکسالی های پیاپی به مکانی خشک و بی آب تبدیل شده بود که بیشتر به گودال و آبراهه طبیعی خشک می مانست تا رودخانه و متاسفانه همین امر موجب گردید کسانی بدون رعایت نظافت و عدم توجه به شهر و محیط زیست آنرا به زباله دانی تبدیل کنند، پر از لاستیک و انواع زباله های خانگی و کارگاهی(مکانیکی و تعویض روغن و صافکار و..) و حتی نخاله های ساختمانی و... اکنون با بارشهای اخیر و حمل زباله ها از بالادست به پایین دست و تجمع آن در مسیر رودخانه نه تنها شاهد مناظر نازیبا و ناراحت کننده و زشت می باشیم بلکه در چند ماه آینده با کم شدن جریان آب باید شاهد هجوم حشرات و جانوران به این اکوسیستم و منطقه خواهیم بود که در بسیاری از موارد به آتش زدن علفزارها و ایجاد مناظری به مراتب زشت تر از قبل و نابودی بعضی جانوران بی گناه منجر می گردد که هیچ دخالتی در به وجود آوردن این وضعیت نداشته اند و تنها محصول فعالیتهای انسانها بوده اند.

وضعیت موجود این رودخانه و همچنین وضعیتی که در آینده خواهد داشت هیچ سنخیتی با اسم و سابقه ی چندین ساله خود ندارد و نخواهد داشت و متاسفانه از چشم مسئولین و فعالان محیط زیستی نیز پنهان مانده و این می تواند یکی از مکانهایی باشد که مورد توجه قرار گیرد و در برنامه های پاکسازی که در حال حاضر صورت می گیرد گنجانده شود.