آیا خودرو‌های برقی ما را از بحران گرمایش جهانی نجات میدهند؟

در سراسر جهان، تغییرات انقلابی در حمل و نقل در حال انجام است. وسایل نقلیه الکتریکی بیشتری در جاده‌ها دیده می‌شوند، مردم از اشتراک‌گذاری سرویس‌های حمل‌ونقل مانند Uber و Lyft استفاده می‌کنند، و افزایش دورکاری در طول همه‌گیری COVID-19 طرز فکر مردم را در مورد رفت و آمد خود تغییر داده است.

به گزارش هاژه به نقل از فرارو، حمل و نقل منبع رو به رشد انتشار گاز‌های گلخانه‌ای جهانی است که روز به روز باعث تغییرات اقلیمی می‌شود که بر اساس آمار‌های رسمی ۲۳ درصد از انتشار دی اکسید کربن در سراسر جهان و ۲۹ درصد از کل انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در ایالات متحده را در سال ۲۰۱۹ بر عهده دارند. گفته می‌شود تغییرات سیستمی در حال انجام در بخش حمل و نقل می‌تواند باعث کاهش اثرات انتشار گاز‌های گلخانه‌ای شود، اما آیا این خودرو‌ها واقعا می‌توانند انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را به اندازه کافی کاهش دهند؟

در گزارش جدیدی از Intergovernmental Panel on Climate Change که در ۴ آوریل ۲۰۲۲ منتشر شد، دانشمندان از سراسر جهان آخرین تحقیقات در مورد تلاش‌ها برای کاهش تغییرات آب و هوا را بررسی کردند. این گزارش نتیجه‌گیری می‌کند که کاهش هزینه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر و باتری‌های خودرو‌های الکتریکی، به همراه تغییر سیاست‌ها، رشد تغییرات آب و هوایی را در دهه گذشته کند کرده است، اما کاهش عمیق و فوری برای توقف کامل رشد انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و حفظ گرمایش جهانی هنوز امری ضروری است. در این گزارش آمده که تحولات صورت گرفته در بخش حمل‌ونقل - که برخی تازه شروع شده‌اند و برخی دیگر در حال گسترش اند - در بهترین حالت می‌تواند انتشار گاز‌های گلخانه‌ای جهانی ناشی از حمل‌ونقل را تا سال ۲۰۵۰ به میزان ۸۰ تا ۹۰ درصد از سطوح فعلی کاهش دهد.

خودرو‌های تمام الکتریکی از زمانی که تسلا رودستر و نیسان لیف کمی بیش از یک دهه پیش و پس از محبوبیت هیبریدی‌ها به بازار آمدند، رشد چشمگیری داشته اند. تنها در سال ۲۰۲۱، فروش خودرو‌های سواری برقی، از جمله پلاگین هیبریدی، در سراسر جهان دو برابر شد و به ۶.۶ میلیون دستگاه رسید که حدود ۹ درصد از کل فروش خودرو در آن سال بود. سیاست‌های نظارتی قوی، تولید خودرو‌های الکتریکی را تشویق کرده است. از جمله مقررات خودرو‌های آلایندگی صفر کالیفرنیا، که خودروسازان را ملزم می‌کند تا تعداد معینی از خودرو‌های بدون آلایندگی را بر اساس مجموع خودرو‌های فروخته شده خود در کالیفرنیا تولید کنند. استاندارد‌های انتشار CO۲ اتحادیه اروپا برای وسایل نقلیه جدید؛ و سیاست خودرو‌های انرژی جدید چین، که همگی به ارتقای پذیرش خودرو‌های الکتریکی به جایی که امروز هستیم کمک کرده اند.

فراتر از وسایل نقلیه مسافربری، بسیاری از وسایل نقلیه کوچک مانند اتوریکشاو، اسکوتر، دوچرخه و همچنین اتوبوس‌ها نیز برقی شده‌اند. با کاهش هزینه تولید باتری‌های لیتیوم یونی، این گزینه‌های حمل و نقل به طور فزاینده‌ای مقرون به صرفه می‌شوند و فروش خودرو‌های باتری دار را که به طور سنتی با سوخت‌های فسیلی کار می‌کردند، افزایش می‌دهد.

با این همه یکی از جنبه‌های مهمی که در مورد برق رسانی سیستم حمل و نقل باید به خاطر داشت این است که توانایی آن در کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در نهایت به کیفیت شبکه برق بستگی دارد. به عنوان مثال، چین قصد دارد تا سال ۲۰۲۵ در حدود ۲۰ درصد از وسایل نقلیه خود را برقی، اما شبکه برق این کشور همچنان به شدت به زغال سنگ متکی است. از طرف دیگر، دیگر حوزه‌های حمل و نقل برای برق شدن چالش برانگیزتر هستند. وسایل نقلیه بزرگتر و سنگین‌تر معمولاً برای برقی شدن مناسب نیستند، زیرا اندازه و وزن باتری‌های مورد نیاز آن‌ها به شدت دردسر ساز است.

برای برخی از کامیون‌های سنگین، کشتی‌ها و هواپیماها، سوخت‌های جایگزین مانند هیدروژن، سوخت‌های زیستی پیشرفته و سوخت‌های مصنوعی به عنوان جایگزینی برای سوخت‌های فسیلی در حال بررسی هستند. با این همه اکثر این راه حل‌ها هنوز از نظر اقتصادی امکان پذیر نیستند، و پیشرفت‌های قابل توجهی در این فناوری هنوز مورد نیاز است تا اطمینان حاصل شود که در نهایت کربن کمتری را منتشر کنند.

روی هم رفته به نظر نمی‌رسد که اتکای صرف به برقی کردن خودرو‌ها بتواند راه حل نهایی نجات از انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و در نهایت گرمایش جهانی باشد. به عبارت دیگر، اگرچه فناوری‌های جدید سوخت و وسایل نقلیه اغلب به عنوان راه‌حل‌های کربن‌زدایی برجسته می‌شوند، تغییرات رفتاری و سایر سیستم‌ها نیز برای کاهش چشمگیر انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در این بخش مورد نیاز است. ما در حال حاضر در میانه این تغییرات هستیم و اگر بخواهیم در این زمینه به نتایج محسوسی برسیم باید سرعت عمل خود را بالا ببریم.