دونتسک و لوهانسک: آنچه باید در مورد مناطق شورشی اوکراین بدانید

 

درگیری‌ها

از زمان درگیری‌های مسلحانۀ تحت حمایت کرملین پس از الحاق کریمه به روسیه در سال 2014، این مناطق نیز درگیر جنگ مسلحانه با ارتش کی‌اف بوده اند.

استقلال آنها که پس از همه پرسی اعلام شد، توسط جامعه بین المللی به رسمیت شناخته نشده است.

کی‌ا‌یف و غرب می‌گویند روسیه عامل ایجاد شورش در شرق اوکراین است و در این مدت نیرو و اسلحه برای شورشیان فرستاده است.

ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه شب گذشته گفت که استقلال آنها را به رسمیت می شناسد.

دونباس همیشه در مرکز نبرد فرهنگی بین کیف و مسکو قرار داشته است. جدایی‌طلبان می‌گویند که این منطقه، که بخش بزرگی از شرق اوکراین است، روسی زبان است و باید از گزند ناسیونالیسم اوکراینی در امان بماند.

در زمان اتحاد جماهیر شوروی، اوکراین پس روسیه بزرگترین و یکی از مهمترین جمهوری‌های این کشور بود که حتی سلاح هسته‌ای هم داشت. اوکراین در طول تاریخ به جز چند دوره کوتاه هیچ وقت مستقل نبوده و به جز زمانی که توسط لهستان اداره می‌شد توسط مسکو اداره شده است.

از نظر اوضاع داخلی، شکاف بزرگی میان شرق و غرب این کشور از نظر فرهنگی و قومی وجود دارد. در غرب این کشور مردم بیشتر به زبان اوکراینی حرف می‌زنند اما در شرق، زبان اکثریت روسی بوده و مذهب آنها مسیحیت ارتودوکس است. در شبه جزیره کریمه نیز که تا ۱۹۵۴ بخشی از روسیه بود اکثریت روس‌تبار هستند.

قرارداد مینسک

تلاش ها برای حل و فصل مناقشه در شرق اوکراین که در توافقنامه مینسک در سال 2015 تعیین شده بود، به بن بست رسیده است. کی‌اف و جدایی‌طلبان هر کدام یکدیگر را به نقض کردن قرارداد متهم کرده‌اند.

توافق نامه میسنک به منظور کاستن از تشدید درگیری ها منعقد شد اما دو طرف، دائما آتش بس را نقض کرده اند. طبق گزارش ناظران سازمان امنیت و همکاری اروپا در بسیاری از مناطق شرق اوکراین،  جنگ همچنان از قبل ادامه داشته است و طرفین از سلاحهای سنگین استفاده کرده‌اند.

این توافقنامه، که میزان زیادی از خودمختاری و انتخابات محلی تحت قوانین اوکراین در آن گنجانده شده اساسا کاغذپاره‌ای بیش نیست و هر یک از طرفین، دیگری را برای شکست مقصر می داند.

بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا، به رسمیت شناختن جمهوری های جدایی طلب از سوی روسیه را به عنوان «نقض آشکار حاکمیت و تمامیت اوکراین» محکوم کرد.

 

رهبران

هر یک از این دو جمهوری به دنبال خودمختاری کامل از دولت مرکزی و داشتن روسای جمهور خود هستند.

دنیس پوشیلین، که در سال 2018 در انتخابات برگزیده شد، رهبر به اصطلاح جمهوری خلق دونتسک است. پوشیلین امروز با صدور بیانیه ای که بر روی شبکه اجتماعی تلگرام انتشار یافت گفت: «لحظه تاریخی امضای فرامین به رسمیت شناختن «جمهوری های دونتسک و لوگانسک از سوی رئیس جمهوری فدراسیون روسیه «ولادیمیر پوتین» برای همیشه و قویا به عنوان احیای عدالت و حقیقت وارد زندگی ما شد؛ امروز سرنوشت و آینده ما مشخص شد».

لئونید پاسچنیک نیز رهبر منطقه جدایی طلب لوهانسک است. پیشتر پاسچنیک از ساکنان این جمهوری خواست تا در اسرع وقت وارد روسیه شوند.

بر اساس گزارش هایی که تأیید نشده، بسیاری از مقامات جدایی طلب در چند سال گذشته در حملات، درگیری های داخلی و یا عملیات نیروهای اوکراینی کشته شده اند.

الکساندر زاخارچنکو، رهبر شورشیان دونتسک، که در یک بمب گذاری در آگوست 2018 کشته شد، برجسته ترین قربانی شورشیان در درگیری‌ها تا به امروز است.