برخی از خانواده ها فرزندان خود را پایش می کنند و مراقب فرزندان خود در فضای نا امن مجازی هستند و در برابر این گروه، خانواده هایی قرار دارند که از میزان یا نوع استفاده فرزندانشان از فضای مجازی کاملا غافل می شوند؛ یعنی کنترل نمی کنند که فرزندشان چه تصاویر یا فیلمهایی را می بیند یا چه محتوایی را با گروه همسالان خود رد و بدل می کند یا چند ساعت در فضای مجازی حضور دارد. این نظارت ها سپر دفاعی فرزندان ما در فضای مجازی است.
دسترسی آسان فرزندان به فضای مجازی مشکلی است که این روزها تبدیل به دغدغه جدی خانواده ها شده است. شیوع این موضوع در شهرها بسیار بیشتر از مناطق روستایی است. شرایط پاندمی کووید 19 هم که مزید بر علت شده و بسیاری از امور به اجبار باید در منزل و از طریق فضای مجازی انجام شود.
این روزها نه تنها درس خواندن بچه ها، تماس و ارتباط آنها با دوستان و خانواده، بلکه کلاس های غیردرسی آن ها نیز آنلاین و به نوعی همه ارتباطات آنها مجازی است؛ اما نکته درخور تامل این است که برخی از خانواده ها فرزندان خود را پایش می کنند و مراقب فرزندان خود در فضای نا امن مجازی هستند و در برابر این گروه، خانواده هایی قرار دارند که از میزان یا نوع استفاده فرزندانشان از فضای مجازی کاملا غافل می شوند؛ یعنی کنترل نمی کنند که فرزندشان چه تصاویر یا فیلمهایی را می بیند یا چه محتوایی را با گروه همسالان خود رد و بدل می کند یا چند ساعت در فضای مجازی حضور دارد. این نظارت ها سپر دفاعی فرزندان ما در فضای مجازی است.
فرزند خود را در فضای مجازی مدیریت و پایش کنید
والدین به شیوه های مختلف می توانند عملکرد فرزندشان را در فضای مجازی مدیریت و پایش کنند و تحت نظارت قراردهند. برخی از این روش ها را در ادامه بخوانید:
1. مدیریت زمان حضور
نخستین قدم برای مدیریت عملکرد فرزندمان در فضای مجازی آن است که زمان استفاده و حضور فرزندمان را در فضای مجازی محدود کنیم؛ یعنی علاوه بر زمانی که برای آموزش در فضای مجازی حضور دارند، تنها بتوانند یک ساعت بیشتر در این فضا بازی کنند؛ یا با دوستانشان گفت و گو داشته باشند؛ یا مطالب مورد علاقه و متناسب با سنشان را سرچ کند. اگر نتوانستند مدیریت کنند، وسیله ارتباطی را از فرزندتان بگیرید و روزی یک ساعت در اختیارشان قرار دهید.
2. نشانی ایمیل مشترک
بهتر است برای اینکه از محتوای سرچ های فرزندمان مطلع شویم، آدرس ایمیل مجزایی برای فرزندمان تعریف نکنیم و آدرس ایمیل خودمان را برای گوشی وی هم در نظر بگیریم تا کودک ما بداند که اجازه ندارد مطالب یا تصاویر نامتناسب با سنش را جستجو کند. توجه داشته باشید که تصاویر جنسی را به راحتی نمی شود از ذهن بچه ها پاک کرد. فقط می توان آن را کمرنگ کرد. پس باید تا جای ممکن از این اتفاق پیشگیری کنیم.
3.بررسی تنظیمات و اپلیکیشن ها
ما در جایگاه والدین، باید مطمئن شویم لوازمی که بچه ها از آن استفاده می کنند، چه اپلیکیشن هایی دارد، فیلترشکن نداشته باشد و این که تنظیمات حریم خصوصی آن رعایت شده باشد که فرزند ما به خطر نیفتد و دوربین یا وبکم گوشی و تبلت نیز بسته باشد.
4.پایبندی به قوانین تعیین شده
بچه ها باید یاد بگیرند به قواعد و قوانینی که برایشان وضع می شود، پایبند باشند؛ از این رو ما به هیچ وجه نباید قوانینی را که می گذاریم، به سبب اصرار آنها یا پادرمیانی دیگران یا سرگرم شدن به امور دیگر و غفلت از عملکرد فرزندمان نقض کنیم که به تدریج کنترل از دستمان خارج شود.
5.گفت و گو درباره خطرات فضای مجازی
ما باید در مورد فضای مجازی و خطرات آن شفاف و در حد درک فرزندانمان با آنها صحبت کنیم. اینکه در فضای مجازی چگونه با دیگران ارتباطاتی داشته باشند یا درباره این که چه کارهایی را نباید انجام دهند و به آنها آسیب میرساند. پیشگیری در این زمینه بسیار مهم است. برای مثال باید به فرزند خود مفهوم حریم خصوصی را آموزش بدهیم و حتما مراقب پوشش بچه ها باشیم و اجازه ندهیم با لباس نامناسب دربرابر دوربین قرار بگیرند.
6. آموزش درباره چگونگی تبادل اطلاعات
به آنها آموزش دهیم که هرگز عکس یا اطلاعات کامل خود و اطرافیان را در اختیار دیگران قرار ندهند و این را بدانند که نباید مسائل خصوصی خود را با غریبه ها و حتی دوستان خود درمیان بگذارند.
7. فراهم کردن فرصت ارتباطات ایمن مجازی
از دیگر نکاتی که والدین باید به آن بپردازند، تفهیم ارزش و اهمیت ارتباط با دوستان و اقوام از طریق این فضا است تا فرزندان تحت نظارت خانواده شبکه ارتباطی و حمایتی خود را با دیگرانِ امن، گسترش دهند.
8.برقراری ارتباط صمیمانه با فرزندان
اینکه روابطمان را به گونه ای با فرزندمان دوستانه نگه داریم که هر رفتاری را در فضای مجازی یا غیر از این فضا تجربه کرد؛ حتی با جنس مخالف، بتوانند با ما در میان بگذارد؛ بسیار مهم است. اگر این فضا را برای بچه ها باز بگذاریم و واکنش های تند و هیجانی از خود نشان ندهیم، کنترل آنها به مراتب آسان تر خواهد شد؛ چرا که ما بخواهیم یا نخواهیم، فرزندان ما در معرض چنین روابطی قرار گرفته اند و این موضوع قابل انکار نیست.
9.رصد حالات و احساسات فرزندان
وقتی که بچه ها با فضای مجازی در ارتباط هستند، باید حالات آنها را به دقت مشاهده کنیم. شادی، اندوه، ترس، پنهانکاری و ... آنها را رصد کنیم و به موقع و بالغانه نسبت به کنش های آنها واکنش نشان دهیم تا ضمن اینکه آنها از اهمیت خود نزد ما آگاه می شوند، دریابند که تحت نظارت هستند و بتوانیم پایش و مراقبت پیوسته ای از آنها داشته باشیم.
مرجع : ایران آنلاین