سردشت مهد صلح و نوعدوستی

ضمن عرض تسلیت و همدردی با خانواده‌های داغدار وقایع و اتفاقات چند روز گذشته شهرمان سردشت که مهد اخلاق،صلح،نوعدوستی و مهمان نوازی است و به درازای قدمت و تاریخش دربرابر انواع طوفان‌های سهمگین و ترفندهای دشمنانش از جمله حمله ی مرگ بار شیمیایی ۶۶ جانانه مقاومت کرده و با وجود همه ی موانع و مشکلات، با مبارزه ،صبر و تلاش هرناکامی و نامهربانی را به شیوه‌ی مناسب پاسخ داده و هرگز تسلیم شرایط تحمیلی نشده مانند کوه‌های به هم پیوسته ی اطرافش از شرف،ناموس و سرزمینش محافظت کرده است.

اما اینک ما در ایامی که باید در کنار هم با همت،فداکاری و استفاده از ظرفیت های موجود در راستای عمران،آبادانی، رفع کمبودها و موانع و مشکلات بکوشیم و یار و غم خوار یکدیگرباشیم؛با گرفتاری های بسیاری روبه رو هستیم.

 از یک طرف تعداد زیادی از جوانان آینده ساز و سرمایه های نوظهور اجتماعی مان مهاجرت را به هر قیمتی بر ماندن ترجیح می دهند و آواره ی کشورهای اروپایی می شوند.

 به امید زندگی بهتر و رسیدن به آرزوهای دور و درازشان، سرزمین اجدادی و کانون گرم خانواده را به خاطره ها می سپارند.

 از سوی دیگر هر روز عده ای از همشهریان که آستانه ی صبر و تحملشان دربرابر مشکلات به حداقل رسیده با بی تابی،شتاب در قضاوت، بروز احساسات کنترل نشده ،تصمیمات نسنجیده،کم توجهی به نصایح ریش سفیدان و بزرگ خاندان، خردگریزی جمعی و یا زیر پا گذاشتن حرمت ،ناموس و شرف برخی خانواده ها را لکه دار و برخی را عزادار می کنند. چهره ی مظلوم شهر و متانت و شخصیت مردم شریف و کم توقعمان را لگدمال و جامعه را بازیچه ی خود قرار می دهند.

 درباره ی وقایع به وجود آمده نه به امر داوری و قضاوت می پردازم و نه در صدد مقصرجلوه دادن کسی هستم.متهم و یا متهمین را مراجع قضایی شناسایی ، محاکمه و به عدالت خواهند سپرد.

 این وظیفه ی نخبگان،کارشناسان و خبرگان است که با احساس مسئولیت و کار تحقیق و پژوهش در صدد علت یابی علل و عوامل آن باشند و با بررسی جزئیات و ارائه راهکارهای مناسب مسوولین را در این زمینه یاری دهند.

من این رویدادها را هشداری جدی، خطرناک و تکان دهنده جهت مسئولیت پذیری، آگاهی، هوشیاری و بازگشت به خویشتن بیشتر خانواده ها، سیاست گزاران و تصمیم گیران شهرستان می دانم که اگر دیر بجنبیم جبران آن به مراتب سخت و دشوار خواهد بود و دامن همه ی ما را خواهد گرفت .

 متأسفانه عدم امکان بروز جامعه مدنی قوی با تشکل های قانونی و رسمی، تشدید فشار اقتصادی و تورم افسارگسیخته، شکاف غیرقابل تحمل طبقاتی و از همه مهم تر ناامیدی از برخورداری حقوق اساسی شهروندی، کاهش امید به زندگی در پی بحران های مکرر و ویژه کرونا و بیش از آن نیز عدم حضور رسانه های حرفه ای کارآمد و متولیان کاربلد، فضای زیست جمعی را تنگ و‌بسته و دُگم کرده و زندگی را با چالش های زیادی همراه ساخته است...

امیداست مسئولان دلسوز با درک شرایط حساس، وجود خطرات بی شمار و با درایت و هوشمندی نسبت به ایجاد و توسعه ی زیرساخت های اقتصادی ، اشتغال زا، زودبازده ،مولد و کارا اقدام و در رفع فقر،محرومیت زدایی و توزیع عادلانه ی ثروت های ملی و محلی بیشتر تلاش کنند.

احیا و تقویت انجمن ها،سمن ها و حمایت از رسانه های سالم را در راستای ارتقاء سطح فرهنگ میانه روی،گفت وگو، نوعدوستی، تسامح، دگرپذیری و مدارا را به عنوان یک وظیفه ی دینی و ملی در دستورکار خود قرار دهند .

 ما شهروندان هم به عنوان والدین و هم بە عنوان شهروندی مسئولیت شناس باید در امر تعلیم و تربیت فرزندانمان کوشاتر باشیم و آنان را آگاهانه و مسئولانه در راستای ترویج و اشاعه ی ارزشهای بنیادین و کرامت انسانی یاری دهیم و همه با هم در خلق و آفرینش فضای آکنده از حرمت، خدمت ،مهربانی و از خودگذشتگی نقش آفرینی نموده و گام های سازنده و مستحکم تری برداریم .

چرا که همه ساکن یک کشتی هستیم در دریای متلاطم زندگی.