۱۴۰۳/۹/۲ ۵:۱۷
| تاريخ: ۱۴۰۰ جمعه ۲۹ مرداد ساعت ۲۲:۱۱ | بازدید: 1699 نظرات: 0 کد مطلب: 16432 |
۱۰ نکته کوتاه درباره پیام‌دادن در فضای مجازی
آداب معاشرت ( چت کردن و ویس دادن) در شبکه های اجتماعی
این روز ها با پیشرفت تکنولوژی و گسترده شدن نوع ارتباطات سریع، فضای مجازی تقریبا همه گیر شده و همین گستردگی فضای مجازی باعث شده است که بخشی از زندگی ما در فضای مجازی طی شود.از همین رو قصد داریم تا شما را آشنا کنیم با نوع صحیح این ارتباطات و آداب معاشرت در فضای مجازی.
شبکه های اجتماعی هم مانند زندگی واقعی و محیط فیزیکی نیازمند رعایت آداب مخصوص به خودش است که در این مقاله سعی داریم بعضی از این نکات رو برای شما به اشتراک بگذاریم.
یه شخص با اصالت و مودب کسی هست که آداب معاشرت را نه تنها در محیط فیزیکی و حقیقی بلکه در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی هم رعایت کند. قطعا دانستن این آداب اجتماعی و عمل کردن به آن ها به بهبود روابط شما کمک بسیاری می تواند بکند... فقط کافیست شما بخواهید.
شاید برای شما پیش آمده است که در گروه های تلگرامی، واتس اپ، اینستاگرام یا… عضو شوید و بعد از آن افرادی به فضای چت خصوصی شما یعنی همان پیوی یا دایرکت مراجعه کنند. چه حسی به شما دست خواهد داد؟ شاید از خود بپرسید این دیگر کیست و چرا مزاحم من شده است؟!
پس حواسمان باشد و بی اجازه وارد حریم خصوصی افراد نشویم. اگر کار مهم و ضروری داشتید می‌توانید با کسب اجازه از فرد به صورت های مختلف، (مثلا اگر در گروهی هستید و آشنایی نسبت به طرف مقابل خود ندارید با توجه به شرایط و قوانین گروه از فرد بپرسید که آیا اجازه هست که به پیوی یا دایرکت شما مراجعه کنم؟) در صورت کسب اجازه به پیوی فرد مراجعه کنید.
بدون اجازه افراد را در گروه ها اضافه نکنید!
تقریبا همه ی ما بدون اینکه خبر داشته باشیم یهویی در گروهی اضافه شدیم که اصلا نمی‌دانیم گروه چیست و برای چه ایجاد شده!!! و از گروه و افراد حاضر در گروه خوشمان نیاید و به دنبال بهانه باشیم برای خارج شدن از گروه. در واقع اگر کسی را بدون اجازه به گروهی عضو کنیم مرتکب نوعی بی احترامی نسبت به آن شخص شده ایم. پس بهتر است قبل از اینکه فردی را در گروهی اضافه کنیم، از فرد اجازه بگیریم. این کار نشان دهنده فرهنگ اجتماعی می‌باشد.
جوری سؤال نپرسید که شبیه تفتیش عقاید و بازجویی باشد
در چت یا گفتگوی آنلاین با شخصی که در بیرون از فضای آنلاین نمی‌شناسید، سؤالات مربوط به زندگی شخصی یا سؤالات کاری که ممکن است محرمانه باشد، نپرسید. سؤالات کاری را وقتی بپرسید که مطمئن شده باشید، شخص مخاطب شما، کارش در همان قسمت مورد بحث باشد.
قبل از رفتن به گروهی، اهداف آن گروه را بررسی کنید:
اگر می‌خواهید در گروهی عضو شوید، اهداف آن گروه را بررسی کنید و بسنجید که آیا در گروهی که عضو شدید طبق اهدافی که در سر دارید است یا نه؟ آیا محتوای گروه با محتوایی که مد نظر دارید هم راستا است یا نه؟ چه کسانی در گروه عضو هستند؟ نوع مکالمات به چه صورت است؟ متناسب با تعصبات، افکار سیاسی و باور های مذهبی شما است یا نه؟ و…
برای چه می‌گوییم که قبل از عضو شدن در گروهی اهداف آن را بررسی کنید؟ زیرا بعد از عضو شدن شما در گروه ممکن است صحبت هایی بین دوستان و محتوایی که انتشار داده می‌شود، دور از تصورات ذهنی شما باشد و همین امر باعث ناراحتی شما شود و حتی ممکن است باعث و بحث و جدال شود.
پس بهتر است برای اینکه وقت گرانبهای خود را نکُشید و انرژی منفی را در خود جاری نکنید از اهداف گروه با خبر شوید و سپس عضو گروه شوید.
احترام به قوانین گروه
هر گروهی متناسب به نوع محتوا و هدف گروه، قوانین خاص خودش را دارد که معمولا در قسمت اطلاعات گروه گفته شده است یا به صورت پیامی جداگانه در گروه ارسال می‌شود. نمونه ای از قوانین گروه ها به صورت زیر است.
لطفا از انتشار محتوای بی ربط در گروه پرهیز فرمایید.
از صحبت های بی جا و گفتگو های دونفره و چاق سلامتی پرهیز کنید.
بدون اجازه هرگز وارد پیوی دوستان نشوید.
به هیچ عنوان بدون هماهنگی وارد پیوی مدیرگروه یا استاد نشوید.
از بحث های سیاسی به شدت پرهیز کنید.
از گذاشتن هرگونه پیامی که بار منفی را القا می‌کند خودداری فرمایید.
تبلیغات و اشتراک لینک در گروه ممنوع می‌باشد.
انتشار مباحث و محتوای گروه بدون کسب اجازه غیرقانونی می‌باشد.
لطفا قبل از اضافه کردن افراد در گروه هماهنگی لازم انجام شود. و…
پس بهتر است به قوانین گروه ها احترام بگذارید. تا فرهنگ استفاده از فضای مجازی شکل بگیرد و از این طریق به موفقیت و پیشرفت اجتماعی دست پیدا کنید.
علاوه بر آن در گروه‌های آنلاین و هنگام گفتگوی گروهی، خطاب قرار دادن ِ یک نفر و پرسیدنِ نظرش راجع به یک موضوع (مخصوصا سیاسی یا عقیدتی) درست نیست. البته از آنجایی که پرسش‌گران چنین سؤالاتی اغلب آدم‌های بی‌ادبی هستند و من امیدی ندارم که به این توصیه عمل کنند، به مخاطبان چنین سؤال‌هایی توصیه می‌کنم، که فرصت ایجاد تنش را از این مزاحمان (ترول) بگیرند. یکی کلیدواژه‌ی شناسایی این افراد این است: «می‌توانم از شما یک سؤال بپرسم؟»
این سؤال را چه در فضای گفتگوی گروهی و چه انفرادی از شما پرسیدند جواب منفی بدهید. اگر هم علت پرسیدند بگویید: «شما از من پرسیدی و من هم جواب دادم. اگر قرار است جواب من دلخواه شما باشد دیگر چه سؤال و اجازه گرفتنی؟»
در این حالت وقتی سؤال‌کننده بخواهد بر خلاف نظر شما حرفش را بزند، بهترین فرصت را به شما می‌دهد که او را حذف یا مسدود کنید.
مورد بعدی مثلا هنگامی که یک شخصی مطلب یا عکسی را در یک گروه قرار می‌دهد و مستقیم به شما اشاره می‌کند که نظرتان چیست. چه داخل گروه و چه به صورت مستقیم، به چنین درخواست‌هایی جواب ندهید و زیر بار نروید که مجبور به پاسخ هستید. حتی نگویید جواب نمی‌دهم و اگر اصرار کرد، بگویید: «من کار و زندگی دارم و قرار نیست هر کسی که سؤالی مطرح کرد من به او جواب بدهم. به این شیوه باشد باید کل ۲۴ ساعت به ابهامات دیگران در باره خودم جواب بدهم»
حق دارید از گروه خارج شوید
اگر فکر می‌کنید به مباحثی که در گروه طرح می‌شود علاقه‌مند نیستید، اعضای آن را نمی‌شناسید یا سنخیتی با آنها ندارید، شجاعانه گزینه خروج را انتخاب کنید و به خودتان این حق را بدهید که در معرض پیام‌های ناخواسته‌ای که ممکن است حتی از نظرتان آزار‌دهنده باشد قرار نگیرید.
قوانین ترک گروه
فرض کنید با دوستانتان در فضای حقیقی دورهمی دارید و در حال صحبت و خوش و بش کردن. ناگهان یکی از دوستانتان بدون خدافظی و کلمه ای صحبت کردن جمعتان را ترک کند؛ چه حسی به شما دست می‌دهد؟ دقیقا فضای مجازی هم مانند فضای حقیقی است.
همانطور که در فضای حقیقی احترام هایی را برای دیگر دوستان قائل هستیم و باید و نباید هایی برای جمع خود دارید، در فضای مجازی هم باید به همین گونه باشد.
بدترین راه اینست که یهو و بدون هیچ خبری از گروه خارج بشوید ..
اینکه بدون خدافظی و هماهنگی، بنا به هر دلیلی ناگهانی از یک گروه خارج شوید قطعا حس بدی را برای دیگر مخاطبین به‌وجود می‌آورد. پس بهتر است قبل از اینکه از گروهی لفت دهید و خارج شوید، دلیل ترک گروه را محترمانه در گروه مطرح نمایید. و با یک خدافظی گروه را محترمانه ترک نمایید تا اینگونه حس بدی را برای اعضای گروه ایجاد نکنید.
زمان مراجعه به چت خصوصی
افراد شما وقتی بخواهید به یک اداره ای مراجعه کنید، در چه ساعتی از شبانه روز می‌روید؟ یا هنگامی که می‌خواهید به خانه ی یکی از دوستان یا اقوامتان سری بزنید، در چه ساعتی می‌روید؟
در واقع پیوی یا چت خصوصی افراد هم به همینگونه است. تایم و زمان مشخصی دارد و اگر غیر از ساعات مشخص به چت خصوصیشان مراجعه کنید در واقع نوعی مزاحمت ایجاد کرده اید. و اگر حتی در صورت آنلاین بودن جواب شما را ندهد نباید ناراحت شوید و به قصد اهانت برداشت کنید. زیرا مثل فضای حقیقی باید نسبت به ساعات حضور در چت خصوصی افراد آگاهی داشته باشید. البته این موارد استثناهایی نیز دارد که با توجه به شناخت نسبت به فرد مورد نظر و هماهنگی با آن موردی ندارد.
هر مطلبی را فورا به اشتراک نذارید
از آنجایی که در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی یک مطلب خیلی سریع پخش می شود و گاهی شاید تقریبا همه مردم را باخبر کند ، پس موقع فرستادن هر مطلبی در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی باید حساسیت بیشتری به خرج بدهیم و هر مطلبی که به دستمان می رسد، یا هر مطلبی که احساس می کنیم دوست و آشناهایمان ممکن است از آن خوششان بیاید را سریع ارسال نکنیم.
تقریبا همه ما شاهد کلیپ های پخش شده ای از یه سری افراد در اینترنت بودیم که چیزی که از یک شخص بدون اجازه اش پخش شده مشکلات زیادی برای فرد در زندگی شخصی و شغلی اش از جمله به هم خوردن زندگی مشترک، خجالت کشیدن از حضور در اجتماع یا مسخره شدن توسط دیگران و… شده است. یا حتی گاهی به دلیل آگاه نبودن از برخی مسائل و نداشتن اطلاعات کافی از یک موضوع ، مطلبی را با دیگران به اشتراک گذاشتیم که باعث می شود شایعه ای در فضای مجازی پخش بشود که باعث رنجش دیگران بشویم یا ترس و وحشتی برای حفظ آبرو را بین مردم ایجاد کنیم. اما افرادی که آداب اجتماعی و آداب شهروندی را به خوبی بلد هستند جزو این دسته از افراد نیستند و چیزی را فورا به اشتراک نمی گذارن. و قبل از انتشار هر مطلبی خود را جای دیگران می گذارند که هدف از انتشار این پست چیست؟
نکند با انتشار این پست زندگی دیگران بپاشد و یا آسیبی به شخص یا گروه و قومی وارد شود و حتی شاید کودک یا نوجوانی با خواندن متن و یا دیدن کلیپ ارسالی من از مسیر صحیح زندگی خارج شود که گناه این کار گریبان من و خانواده ام را در زندگی نگیرد.
شایعات و بازار خرافه را داغ نکنید
شاید پیام‌های بی‌معنایی را دیگران با آب و تاب فراوان بنویسند و برای شما ارسال کنند، اما قبل از آنکه در احساسات‌تان غرق شوید، سراغ عقل‌تان بروید و تا از درست بودن آن پیام مطمئن نشده‌اید آن را به اشتراک نگذارید؛ این موضوع زمانی که پای پیام‌های عقیدتی و سیاسی که منافع گروه یا ملتی در آن دخیل است به میان می‌آید، پررنگ‌تر هم می‌شود.
این روزها اینترنت به شما امکان جست‌وجوی چنین پیام‌هایی و مطمئن شدن از صحت‌شان را داده است پس اگر خبری در مورد وقوع یک زلزله در یکی از استان‌ها برای‌تان آمده، قبل از منتشر کردنش سری به خبرگزاری‌های معتبر بزنید و تا مطمئن نشده‌اید، آن را با دیگران به اشتراک نگذارید.
مراقب حریم خصوصی‌تان باشید
پیش از فرستادن عکس‌های‌تان در هر کدام از گروه‌ها، به این موضوع توجه کنید که تصاویر ارسالی شما در تلفن همراه اعضای گروه ذخیره می‌شود. آیا در چنین صورتی حاضرید عکس‌های‌تان را با آنها به اشتراک بگذارید؟ این شما هستید که با انتشار پیام‌های مناسب باید به حریم خصوصی‌تان احترام بگذارید و نمی‌توانید درصورتی‌که تصاویری که به اشتراک گذاشته‌اید در اختیار غریبه‌ها قرار گرفت، سهم خود را این اتفاق نادیده بگیرید.
آداب فرستادن ویس و پیام صوتی
چند سالی است که اپ های فضای مجازی امکان فرستادن پیام های صوتی را اضافه کرده اند و با استقبال خوبی هم روبه رو شد چون دیگر نیازی به تایپ کردن ندارد. اماااا ویس دادن برای هر کس و هر موقعیتی مناسب نیست!
برای اشخاص بالاتر از خودتان از لحاظ کاری، یا اگر از کسی درخواستی دارید یا افراد غریبه ویس نفرستید. چون از ظاهر ویس کوچکترین اطلاعات یا اشاره ای به موضوع شما را نمی‌شود استخراج کرد. و این به این معنی است که فرد را ملزم می‌کند وقتش را در اختیار شما بگذارد؛ گویا وقت شما مهم تر از اوست و او وظیفه دارد که ویس هارا گوش کند.
پس بهتر است تایپ کنید که او در یک نگاه بتواند تصمیم بگیرد که آیا جواب شما را بدهد یانه؟! شاید با خود بگویید که ویس راحت تر است!
اما اشتباه نکنید پیام صوتی برای شما راحت تر است. نه برای گیرنده!
وقتی شما برای یکی از اساتیدتان که فردی است که مخاطبین زیادی با آن در ارتباط هستند، چهار پنج دقیقه ویس می‌فرستید، گیرنده با یک بسته در بسته مواجه می‌شود که هیچ تصوری از محتوای این بسته ندارد. حتی نمی‌داند که موسیقی برایش ارسال کردید یا حرف زدید! بنابراین نمی‌تواند برای این پیام برنامه ریزی کند که آیا در وقت آزادش گوش دهد یا فوری باید به آن جواب دهد. و این باعث می‌شود که شانس جواب گرفتنتان کم شود. اگر می‌خواهید ویس بفرستید، از طریق پیام متنی اجازه بگیرید که آیا می‌توانم مفصل درباره درخواستم در ویس توضیح دهم یا خیر؟ بهتر است اگر ویس می‌فرستید در کنارش خلاصه ی درخواستتان را تایپ کنید که موضوع درخواستتان چیست و چرا باید ویس را گوش دهد و چقدر برای پاسخ دادن زمان دارد؟ ویس گوش دادن برای فردی که سرکار، در کلاس، درخیابان و…است یک دردسر به حساب می‌آید. پس احتمال دریافت جواب برای خودتان کمتر می‌شود. پس فکر نکنید که با ویس دادن به او لطف می‌کنید!
چه زمانی ویس دهیم؟
وقتی که فرد را می‌شناسید و روابط تعریف شده دارید. مثلا با همکارتان که باهم هماهنگ هستید. البته بهتر است بپرسید که با کدام مورد راحت تر هستند؟!
از لحاظ کاری هم به یاد داشته باشید که نمی‌شود در محتوای پیام های صوتی جستجو کرد و شاید بعدا وقتی دنبال یک پیام خاصی می‌گردید به مشکل بربخورید.
وقتی می‌خواهید با فردی که به شما پیوند نزدیک دارد احساستان را منتقل کنید ویس گزینه خوبی است. مثلا برای تبریک به یک دوست، فامیل یا تسلیت به عزیزان یا احوال پرسی. در اینجا احساس شما مهم تر از کلماتی است که می‌گویید. پس ویس گزینه خوبی است. اما این اصل مهم را فراموش نکنید که مردم این روز ها وقت شنیدن یک ویس نیم ساعته را ندارند!
به مخاطب توجه کنید
وقتی با شخصی وارد گفتگوی زنده می‌شوید، وقت بگذارید. تصور کنید که به یک مغازه رفته‌اید و مغازه‌دار همچنان در حال صحبت با تلفن است، قطعا این بی‌ادبی خواهد بود. هر از گاهی مخاطب را مطلع کنید که تمام توجه‌تان به او است؛ مثلا با نوشتن تأییدیه یک جمله و … این، هم برای احترام است و هم این که در نظر داشته باشید اگر با چند نفر در حال صحبت باشید یا حواس‌تان به کارهای دیگر (حتی خواندن اخبار در فاصله زمانی دریافت پیام بعدی) باشد، ممکن است اصل موضوع را اصلا نفهمید. خوردن و آشامیدن در حین صحبت تلفنی هم، همین اثر را دارد.
بفهمید کجا هستید
پیام‌تان را قرار است در یک گروه خانوادگی به اشتراک بگذارید یا اینکه گروه هدف شما، همکاران‌تان هستند؟ قبل از اینکه گزینه «forward» را انتخاب کنید، نگاهی به اعضای گروه مورد نظر بیندازید و به این فکر کنید که پیام شما را قرار است چطور تفسیر کنند. آیا جوکی که در آن صفحه می‌فرستید ممکن است از نظر یکی از اعضای گروه که شرایط مشابهی دارد برخورنده به نظر برسد؟ آیا گروه خانوادگی شما که از خاله گرفته تا مادربزرگ در آن عضو هستند، جای خوبی برای انتشار پیامی که انتخاب کرده‌اید است؟
همه را دعوت نکنید
اگر قصد دارید یک گروه تشکیل دهید، همه کسانی که برای‌تان عزیز هستند را در آن گروه عضو نکنید. قرار نیست همه کسانی که دوست‌شان دارید، در همه گروه‌هایی که عضو هستید حضور داشته باشند. همکارتان که نه بچه دارد و نه علاقه‌ای به صاحب فرزند شدن، چه دلیلی دارد در گروه فرزندپروری که شما عضوش هستید حاضر باشد؟ چرا باید همسرتان در گروه فامیلی که ممکن است حرفهای کهنه و مگویی در آن گفته شود حضور داشته باشد؟
مواظب شوخی و طنز باشید
همانند ارتباطات ایمیلی، در لایو و چت کردن هم در خصوص طنز، احتیاط کنید. در مکالمات اینترتی کاری و تجاری جوک و لطیفه نگویید. اگر طرف مقابل شما با لحن طنز سخن گفت، شما هم با احتیاط می‌توانید یک مقدار طنز را در صحبت‌تان داشته باشید. تفاوت‌های شخصی و فرهنگی ممکن است باعث سؤ تفاهم شود و موضوعی که برای شما طنز است برای طرف دیگر، بی‌مزه یا حتی توهین‌آمیز باشد.
همه گروه‌ها را جوک‌دانی نکنید
یک لطیفه بامزه می‌تواند لبخند را به لب خیلی از افراد بیاورد، اما این اصل نباید بهانه‌ای برای به اشتراک گذاشتن لطیفه در همه گروه‌هایی که عضوشان هستید شود. اگر در گروهی علمی که بچه‌های قدیمی دانشکده‌تان شما را در آن عضو کرده‌اند حضور دارید، بهتر است به انتشار همان محتوای رسمی کفایت کنید و جوک‌های‌تان را به گروه‌های صمیمی‌تر یا خانوادگی ببرید. خنده خوب است؛ اما اگر بی‌جا باشد می‌تواند برخورنده و آزار‌دهنده به‌نظر برسد.
به مخاطب برای پاسخگویی زمان بدهید
نوشتن مسلسل‌وار بهترین روش برای این است که مخاطب شما را نادیده بگیرد و به ادامه صحبت‌تان توجه نکند.
فرستادن سؤال‌های پشت سرهم بدون این که منتظر پاسخ قبلی باشید، بیشتر بازجویی است تا گفتگوی آدمیزادی.
سؤال را بنویسید و منتظر پاسخ باشید، مخاطب شما ممکن است نتواند به اندازه شما سریع تایپ کند.
برنامه‌های پیام‌رسان اینترنتی اغلب امکان این را دارند به شما وضعیت فعلی را اعلام کنند که کاربر مخاطب در حال تایپ است (is typing a message…) صبر کنید تا پس از دریافت پاسخ، سؤال بعدی را بپرسید.
خشم‌تان را قورت دهید
اینکه شما و یکی دیگر از اعضای گروه در موردی اختلاف‌نظر داشته باشید عجیب نیست و اینکه شما در مورد این اختلاف‌نظر با او صحبت کنید هم دور از ذهن نیست، اما اجازه ندهید واکنش‌های حساب‌نشده و ناگهانی شما فضای گروه را تنش‌آلود کرده و دیگران را از عضو شدن در چنین گروهی پشیمان کند.
مؤدب باشید و قضاوت نکنید!
شما ممکن است تمام ساعت‌های کاری و حتی غیرکاری‌تان را پشت کامپیوتر بنشینید، ولی خیلی‌ها این شکلی نیستند و در واقع زندگی هم دارند، اگر ناراحت نمی‌شوید! به جز این که سرعت پاسخ‌گویی‌شان ممکن است کند باشد، در عین حال پاسخ‌شان ممکن است کوتاه و مختصر باشد و حتی به نظر بیاید که در موضوع بحث سواد حداقلی را ندارند.
سعی کنید در مراحل اول گفتگو، راجع به مخاطب حکم ندهید. اگر مخاطب در باره یک موضوعی نمی‌داند لازم نیست که همان لحظه او را از خواب غفلت و جهل مرکب بیدار کنید! حرفهای و مؤدب برخورد کنید.
صرفا بخاطر این که مخاطب‌تان از «لطفا» و «سپاسگزارم» استفاده نمی‌کند، دلیل نمی‌شود که شما هم این شکلی برخورد کنید.
همه چیز را کپی نکنید
شاید از نظر شما موضوعی جالب، قابل‌تامل یا حتی بامزه به نظر برسد اما وقتی قصد کپی کردن آن را دارید، باید به اهدافی که یک گروه برایش شکل گرفته و علائق اعضایی که در آن گروه حضور دارند فکر کنید. اگر گروه مورد نظر تنها با هدف انتشار اخبار اقتصادی شکل گرفته است، دلیلی ندارد یک داستان قشنگ را در آن کپی کنید و اگر در گروه فرزندپروری عضو هستید، بهتر است از انتشار شعرهای‌تان در آن خودداری کنید.
مراقب تک‌تک حرف‌های‌تان باشید
پیامی‌که در گروه منتشر می‌کنید، بعد از رسیدن به تلفن همراه دیگر اعضای گروه بخار نمی‌شود و از بین نمی‌رود. یادتان نرود که تک‌تک حرفهای شما می‌تواند عواقبی را به همراه داشته باشد.
استفاده از استیکر و ایموجی
استیکرها ابزار مناسبی هستند که می‌شود احساس همراه با متن را به مخاطب منتهی کرد. مثلا هنگام شوخی با مخاطب خندانک 🙂 را می‌توانید استفاده کنید. در برنامه‌هایی مانند واتساپ، تلگرام و ایتا و در گروه‌های چند نفره نیز، استفاده پشت سر هم از استیکر، اسپم (هرزنامه) حساب می‌شود و باید در استفاده از استیکر، تعادل را رعایت کنید. یعنی یک استیکر طنز در موقعیت صحبت خودمانی و غیر رسمی می‌تواند غافلگیرانه بخنداند ولی اگر تعداد و تنوع آن از حد بگذرد بی اثر خواهد بود.
از طرف دیگر در گفتگوی دو طرفه وقتی یک مخاطب در برابر جملات شما صرفا استیکر بنویسد، نشان از بی‌توجهی به شما و مشغول بودن در یک گفتگو یا کار دیگر است. مثلا وقتی شما چند عکسی که گرفته‌اید برای یک مخاطب بفرستید و او در پاسخ به اغلب آنها صرفا استیکر برای‌تان بفرستد، این بی‌احترامی است. مخاطبی که بخودش زحمت نوشتن دو کلمه توصیف و تحسین یا انتقاد را ندهد، بهتر است حذفش کنید.
وقت‌شناس باشید
اجازه ندهید بی‌خوابی شما دیگران را هم بی‌خواب کند. مطمئن باشید شنیدن صدای پیام‌های واتساپ،وایبر،تلگرام و... در ساعت 2 شب برای کسانی که عادت دارند ساعت 11 بخوابند آزار‌دهنده است، پس حتی در یک گروه خانوادگی یا دوستانه که با اعضایش احساس صمیمیت می‌کنید هم مثل خروس بی‌محل، بدون نگاه کردن به ساعت پیام نفرستید.
۱۰ نکته کوتاه درباره پیام‌دادن در فضای مجازی
همه ما هر روز بارها به گوشی‌مان سرک می‌کشیم. به جای زنگ‌زدن و پیامک‌فرستادن از پیام‌رسان‌ها استفاده می‌کنیم اما گاهی نکات بسیار ساده‌ای را رعایت نمی‌کنیم و اسباب رنجش خودمان و دیگران فراهم می‌آید. در این مورد صدها نکته می‌شود نوشت اما عجالتاً این ۱۰ نکته پایه را مرور کنیم:
۱- اگر کسی یک بار خیلی زود پیام ما را دید و جواب داد به این معنی نیست که همیشه بیکار است و روی گوشی خوابیده و از این به بعد موظف است خیلی زود جواب بدهد و اگر دیر جواب بدهد به ما بی‌احترامی کرده است.
۲- ما از حال روحی کسی که آن‌طرف خط است خبر نداریم. وقتی پیام می‌دهیم نمی‌دانیم او در چه شرایطی است. انتظار نداشته باشیم آدم‌ها همیشه شاد و خوش‌مشرب باشند. خود ما مگر همیشه حوصله دیگران را داریم؟
۳- اگر پیام صوتی کاری می‌دهیم کوتاه و گویا باشد. کمتر کسی حوصله گوش‌دادن به یک پیام چند دقیقه‌ای دارد برای همین روی دور تند می‌گذارد و «لحن» که بخش بزرگی از پیام را تشکیل می‌دهد از بین می‌رود.
۴- از ارسال پیام‌های کیلویی، صبح و ظهر و شب به خیرهای کلیشه‌ای با دسته گل و ایموجی خودداری کنیم. اگر کسی برایمان مهم است چند کلمه تایپ کنیم یا پیام صوتی بفرستیم.
۵- اگر به تازگی از کسی شماره گرفته‌ایم دلیل نمی‌شود که انتظار داشته باشیم در تمام پیام‌رسان‌ها تمام پیام‌های فورواردی ما را ببیند و بخواند و واکنش نشان دهد. ارسال بیش از حد پیام لزوماً دوستی‌ها را عمیق نمی‌کند. اگر در شبکه‌های اجتماعی به ویژه اینستاگرام کسی که شهرت دارد را می‌شناسیم اصرار نکنیم که شماره تماس بدهد.
۶- از فوروارد اخبار و عکس و کلیپ برای دیگران خودداری کنیم. الان تقریباً همه به اخبار دسترسی دارند؛ مگر این که مورد خاص و ویژه‌ای باشد که طرف مقابل حتماً باید ببیند.
۷- اگر پیام را تایپ می‌کنیم و متن طولانی است، از شماره‌گذاری، ایموجی و سایر ابزارها استفاده کنیم تا ملال‌آور نباشد. پلکان بلند هر ساختمانی حتماً چند پاگرد برای چاق کردن نفس دارد.
۸- حواسمان باشد که پیام‌های ما به ویژه آنها که کاری هستند ممکن است توسط طرف مقابل برای نفر سومی ارسال شود. حتی در پیام‌دادن دوستانه وقتی پشت سر نفر دیگری حرف می‌زنیم این یک سند است و ممکن است دست آن نفر برسد. حتی اگر تیک سوم وجود ندارد، همیشه فکر کنیم که نفر سومی ممکن است پیام ما را ببیند.
۹- هر کدام از ما روزانه ده‌ها و صدها پیام دریافت می‌کنیم. پیام‌رسان‌ها جوری طراحی شده‌اند که وقتی پیام کسی را دریافت می‌کنیم و نمی‌بینیم ممکن است زیر پیام‌های تازه قرار بگیرد و به اعماق برود و از جلوی چشم دور شود. گاهی این اتفاق برای خودمان هم می‌افتد. به همین دلیل اگر کسی پیام ما را نمی‌بیند دلیلش این نیست که در «اولویت» او قرار نداریم و دوستمان ندارد و برایش مهم نیستیم و ... گاهی اتفاق است. پیش می‌آید.
۱۰- لحن پیام را رعایت کنیم. «صحبت به خیر خوبی؟ چطوری؟» با «صبح‌تان به خیر حال شما خوب است؟» در معنی یکی است اما در لحن بسیار تفاوت دارد. اولی نشانه دوستی و صمیمیت است و دومی رسمی‌بودن. بسیاری اوقات همین واژه‌های ساده باعث اختلافات عمیق خانوادگی و سوءتفاهم‌های بسیار شده است.»
