۱۴۰۳/۹/۲ ۵:۴
| تاريخ: ۱۴۰۰ شنبه ۱۱ ارديبهشت ساعت ۲۲:۲۷ | بازدید: 1238 نظرات: 0 کد مطلب: 16122 |
به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر
بهمن عبدی(دانشجوی دکتری حقوق عمومی)
در بحران کرونا و تاخت و تاز تورم،کرامت انسانی کارگران بیشتر از قبل نشانه رفته و قامت رشیدشان زیر بار فقر و مشکلات خم شده است. امروزه نوعی بردگی رواج یافته که نیروی کار ارزان، با توجه به تصویت یک سوم خط فقر که معادل دستمزد و حقوق کارگران می باشد.کارگرانی که که جمع ماهیانه حقوق آنها کفاف هفته اول ماه را می دهد، چگونه می توانند طعم زندگی بدون دغدغه در کنار خانواده را بچشند. کارگری که دستمزد او به صورت نصف و نیمه برای مسکن و خوراک کافی می باشد، چگونه در امر تربیت فرزند خود و تحصیل و تفریح وقت بگذارد؟این چرخه معیوب فقر تا چه زمانی ادامه خواهد داشت و روان و جان انسان‌ها را نابود خواهد کرد؟ کارگری که خود نیروی مولد جامعه است ثروت موجود جامعه ناشی از رنج و کار اوست چرا هر روز در سراشیبی فقر، فقیر و فقیرتر شود؟
کارگران غیررسمی یا کارگران فصلی که در مناطق مرزی و کوردنشین بخش بزرگی از نیروی کار در کشور را تشکیل می‌دهند، تحت حمایت هیچ نهاد یا ارگان حمایتی یا تامین اجتماعی قرار ندارند و از مزایایی همچون حق بیمه و مرخصی بهره‌مند نیستند.
دسترسی آنها به امکانات و مزایای بهداشت و درمان که هزینه درمان و دارو سر به فلک میکشد نیز به صورت کامل غیر ممکن است.
بسیاری از این کارگران روزمزد هستند.بنابراین اگر آنها برای مدت طولانی کار نکنند، درآمد و معیشت تمام خانواده‌شان در خطر جدی قرار می‌گیرد.
بنابراین روز کارگر نیاز به صدور پیام تبریک و تشکر، انتشار اطلاعیه، برگزاری مراسم و اهدای لوح تقدیر ندارد، دولت باید برای بهبود معیشت کارگران و زندگی شرافتمندانه آنها با اتخاذ تصمیمات و سیاست‌های درست در حقوق و دستمزد و شرایط کار کارگران حامی آنها باشند.
