محدودیت‌های کرونایی، کمر بازاریان مهابادی را خم کرده است

مدتی از زمان شیوع ویروس کرونا می‌گذرد. تاثیرات فراوان آن در تمام ابعاد حوزه‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه مشهود است. این بیماری منجر به اجرای طرح‌هایی از جمله فاصله‌گذاری اجتماعی و همچنین ایجاد محدودیت‌های ترافیکی شده است.

مهاباد نیز از این امر مستثنی نبوده و مشمول طرح‌های ستاد ملی کرونا شده است. خیابان‌های اصلی شهر که بازار در آن قرار دارد مسدود شده و عملا منجر به تعطیلی کسب و کارها شده است.

بسیاری بر این باورند این اقدامات، همزمان با افزایش تورم درکشور، به طور مستقیم رفاه خانوارهای این شهر را نشانه رفته است. درآمد بسیاری از شاغلین تا حد بسیاری کاهش یافته و حتی در مواردی به صفر رسیده است.

ایرج شجاعی فرماندار مهاباد در مصاحبه‌ای به ایرنا گفته بود که علی‌رغم اینکه به شرایط معیشت مردم و کسادی بازار واقف است اما به خاطر «جان شهروندان» اجازه فعالیت و منفعت طلبی به متخلفان را نخواهد داد.

صرف نظر از اهمیت مدیریت کرونا و جدای از آسیب اقتصادی به شهروندان، به نظر می‌رسد تعطیلی بازار راهکار مناسبی برای کنترل این بیماری نبوده و آن‌چنان که شاهد بوده‌ایم این سیاست‌ها، مقطعی و به صورت مُسَکن عمل کرده‌اند.

یکی از کسبه‌ی مهاباد در گفتگو با هاژه با بیان اینکه، اجرای این محدودیت‌ها را کارآمد نمی‌داند، می‌گوید: با مسدودسازی خیابان‌های اصلی، این محدوده‌ها خلوت شده است اما سیل عظیم جمعیت و خودروها را می‌توانید در میدان ملاجامی، میدان آرد و کوچه‌ی سه‌ربه‌رداش دید و عملا همه‌ی محدودیت‌ها را بی‌ثمر کرده است.

گویا مسدودسازی و گذاشتن نیوجرسی تنها منجر به ضربه زدن به قسمتی از بازار مهاباد شده و با توجه به آمارهای رسمی اخیر، میزان ابتلا و مرگ و میر بر اثر کرونا در مهاباد کاهش چندانی نداشته است.

از سویی دیگر، در آغاز و بدو شیوع کرونا، کسبه‌ی مهاباد به صورت خودجوش و داوطلبانه، مغازه‌هایشان را  به مدت یک ماه تعطیل کردند. در آن زمان گزارش‌هایی مبنی بر حمایت و کمک دولت باعث شده بود این امر تا اندازه‌ای از فشارهای اقتصادی بکاهد اما عدم اعمال این حمایت‌ها، مردم را بر آن داشت به فعالیت‌های خود ادامه دهند.

بی گمان مبارزه و شکست این بحرانِ خانمان‌سوز نیازمند اراده‌ی جمعی و همیاری تمام اقشار جامعه است منتها اتخاذ سیاست‌ها باید بر اساس واقعیت‌های جامعه و دربردارنده‌ی منافع همه‌ی گروه‌ها باشد.

شکست این بیماری در صورتی ممکن است که خود اعضای شهرمان به آن قناعت برسند که رعایت پروتکل‌ها راه‌حل این بحران است. پیاده کردن مردم از خودروهایشان و روانه کردن آن‌ها به خیابان‌ها کاری را به پیش نمی‌برد. شرایط نامساعد اقتصادی و تورم، اجاره بهای سرسام‌آور مغازه‌ها و خانه‌ها، قیمت‌های نجومی مواد غذایی و مشکلات ارزی، قبل از ظهور کرونا هم علی‌رغم باز بودنِ مغازها کمر شهروندان را خم کرده بود، حال بستن مغازه‌هایشان را نیز درنظر بگیرد.

واضح است که رکود اقتصادی حاصل از گسترش این بیماری، طبقات پایین جامعه و افراد فقیرتر و محروم را بیشتر تحت تاثیر قرار می‌دهد. امید است مسئولان و صاحبان امر هنگام تدوین سیاست‌گذاری، مشکلات معیشتی مردم را نیز درنظر بگیرند کمااینکه ابتلا به کرونا ممکن است شرایط حادی را ایجاد کند ولی آسیب‌های ناشی از مشکلات اقتصادی و فقر در بلند مدت می‌تواند به اندازه‌ی کرونا پیامد داشته باشند.