چند ماهی است از شیوع کرونا در جهان سپری می شود و تا به حال هم هیچ دارو و واکسنی که به مقابله و ریشه کن کردن کلی آن منجر شود، یافت نشده و تلاش اندیشمندان این حوزه بصورت فشرده و سخت همچنان در حال ادامه است تا شاید بشر از این بلا رهایی یابد و جریان زندگی به روال سابق برگردد و ترس انسان از هم نوع خود بریزد و فاصله ها از بین برود. مسلماً چنین چیزی به راحتی نوشتن همین مطلب و صحبت کردن درباره آن نیست و تهیه آن بنابر گفته متخصصان این حوزه زمانبر خواهد بود. اما سوال اصلی این است که بشر تا آن وقت چکار باید بکند؟ تسلیم شود و مرگ خود یا عزیزانش را لمس کند یا به مقابله با آن بپردازد. قطعاً هیچ انسانی دوست ندارد عزیزش آسیب ببیند تا چه برسد به اینکه به عزای او بنشیند، عزایی که حتی نمی توانی زیر تابوتش، اشک بریزی. پس بهترین و عقلانی ترین راه، اتخاذ تدابیر پیشگیرانه از ابتلاء به آن و انجام دستورالعمل های بهداشتی است که متاسفانه برخی از عزیزان از رعایت آنها خودداری می نمایند که این مساله عواقب وخیمی را برای مهاباد و حومه آن به همراه خواهد داشت.
همشهریان عزیز، باور بفرمایید، کرونا هنوز تمام نشده و هر روز بیشتر از دیروز میدان تاخت و تاز خویش را گسترش می دهد و تعداد بیشتری به این ویروس مبتلا می شوند، که اگر به خود نیاییم و به فکر خود نباشیم فاجعه ای انسانی در انتظارمان هست. بیاید باور کنیم که کادر عزیز درمانی خسته است و امکانات محدود. بیاید به این نکته فکر کنیم که اگر ظرفیت بیمارستان تکمیل گردد و خدای ناکرده یکی از عزیزانمان دچار بیماری با حالت وخیم گردد، چه باید بکنیم؟ به کجا پناه ببریم؟ بیاید بیشتر از این بی تفاوت نباشیم، ما همه به هم وابسته هستیم. فرهنگ ما این نیست که لقب بی مسئولیتی را بارمان کنند. مهاباد ووهان نیست، بیایید فقط کمی بیشتر رعایت کنیم تا اوضاع شهر باز هم آرامتر از قبل باشد. تا چه زمانی می خواهیم در هر امری دنبال معرفی مقصر حادثه باشیم و رفتار و منش خودمان را صحیح قلمداد کنیم. آیا بهتر نیست در کنار همه آن عوامل که مقصر می پنداریم و از آنها شکایت می کنیم، رفتار خودمان را تغییر بدهیم؟ اگر کمی منطقی به مساله نگاه کنیم می توانیم بگوییم این وضعیت را خودمان به بار آورده ایم و باید هم خودمان تمام کنیم. چرا همیشه توپ را به زمین دیگران می اندازیم؟ آیا اجباری در کار هست که ما حتماً ایام تعطیل به خیابان های شلوغ، به پارکها و یا حاشیه سد برویم؟ بهتر نیست در منزل بمانیم و به استراحت بپردازیم؟ بی گمان پاسخ این است اگر مردم رعایت بکنند و خود را مسئول بدانند قطعا اوضاع از این حالت بحران خارج می شود و اگر مردم هم چنان بی خیال باشند باید خود را برای حالت فرا بحران آماده کنیم و آن وقت کسی فریادرس کسی نخواهد بود. چون نه دارویی هست، نه پزشکی توان رسیدگی دارد و نه فضایی برای بستری و مداوا موجود هست. بیاید هر یک از ما خود را مسئول تمام شهر بدانیم و هشدارها را جدی بگیریم و به دیگران گوشزد کنیم که مسئولیت پذیر باشند، بیاید اول از خودمان شروع کنیم و بعد از مسئولین انتقاد کنیم. جامعه متشکل از ما می باشد نه از مسئول به تنهایی، بیاید برای مقطع زمانی مشخص، خودمان محدودیت ایجاد کنیم، دید و بازدیدها، تجمع ها، عروسی ها، جشن های مختلف و ... را تحریم کنیم. بیاید اگر عزیزی مجلس ترحیم یا شادی (عروسی، جشن تولد و ... ) دارد مراجعه نکنیم، چرا که کرونا در عروسی ها پایکوبی می کند.
بیایید با هم تصمیم بگیریم و نکات بهداشتی را به بهترین شکل ممکن رعایت کنیم و خدماتی به افرادی که نسبت به این مسایل بی توجه هستند ارایه نکنیم. اگر هر شخصی برای مدت محدودی این کار را انجام بدهد، به گمانم آمارها به شدت کاهش پیدا می کند و اگر غیر از این باشد باید تحمل اعمال فشار و اجبار به تعطیلی نامحدود ستاد کرونا را داشته باشید. پس می توان با کمی گذشت از منفعت خویش، جامعه را از وضعیت حاد و خطرناک نجات داد. باور کنید همه مبتلا شدگان خوب نمی شوند، سن، وضعیت جسمانی، روحی، روانی، هیکل، قدرت، تحصیلات، ثروت، زیبایی و ... هیچ تاثیری در نجات حتمی شما ندارد، کرونا می تواند هر شخصی را ضعیف نماید و نسخه مرگش را بنویسید. بیاید با کرونا شوخی نکنیم او جدی است.
بیایید همان گونه که همیشه خودروی خود را به جاده خاکی نمی زنیم؟ مال خود را آتش نمی زنیم؟ طلا، پول یا شی قیمتی خویش را داخل خانه خودمان، مخفی می کنیم؟ درب ضد سرقت می گیریم، نرده نصب می کنیم، قفل فرمان و دزدگیر و ... استفاده می کنیم، از جانمان نیز که با ارزش ترین دارایی مان است، با رعایت موارد بهداشتی و زدن تنها یک ماسک محافظت کنیم. باور کنید جانمان در خطر است. عزیزانی که آزمایش ابتلای شما به کرونا، مثبت شده است، در خانه بمانید، ماندن شما در خانه به منزله مرگ کرونا خواهد بود و بیرون آمدن شما برای خیلی ها مرگ آفرین است. پس خواهشاً رعایت کنید، آمارها گویای وضعیت خطرناک شهر است.