۱۴۰۳/۹/۲ ۱۰:۴۰
| تاريخ: ۱۳۹۹ چهارشنبه ۱۳ فروردين ساعت ۱۰:۲۹ | بازدید: 1674 نظرات: 1 کد مطلب: 14458 |
روزگار انسانیت
دکتر آرش شهابی
اگر چه کرونا چهره محرومیت جنوب استان را آشکارتر نمود و بماند که برخی در این گیرو دار از این آب گل آلود ماهی می گیرند.
ولی با وجود همه اینها، این روزگار سخت، همگرایی مردم نجیب و مسئولین تلاشگر شهرستانها را در جبران کمبودهای موجود، بیشتر کرد و فاصله ها تا حدی کمتر شد،
و در کنار اینکه از نمایندگان دلسوز مردم انتظار می رود در مجلس آتی، پیگیری رفع این کمبودهای جنوب استان را در دستور کار خود داشته باشند،
و اگر چه تامین رفاه و امنیت اجتماعی، بهداشت عمومی و سلامت جامعه وظیفه دولت است و اگرچه قدردان زحمات دولت فعلی در دوران وزارت دکتر قاضی زاده هاشمی هستیم که این اندک امکاناتی هم که هست حاصل توجه سراسری و بیش از پیش دولت به حوزه سلامت بوده و به رغم وجود نگاه تبعیض آمیز برخی مدیران استانی در این حوزه، جنوب استان هم در این دوران طلایی تا حدی از این موهبت برخوردار گشته است،
و اگرچه در روزهای اخیر در هر کشوری به اندازه وسعشان بسته هایی حمایتی برای قشرهای آسیب پذیر در نظر گرفته اند و ایران هم از این اقدام مستثنی نبوده،
ولی همانطور که واقفیم بسته های معیشتی فعلی پاسخگوی مطالبات اقشار آسیب پذیر نیست و در این بحبوحه مجال انتقاد هم نیست و زمان را نباید از دست داد،
و در این روزگار و در این شرایط مایی که مدام طلبکارانه از مردم خواسته ایم که در خانه بمانند، نه برای ۱۳ بدر،در کل برای قرنطینه خانگی ، برای قشری که آهی در بساط ندارند چه کرده ایم و حاضریم چه کنیم ؟
اکثریت مردم ما مشکلات اقتصادی دارند، اما بعضی ها هستند که به نان خالی شب هم محتاجند.
اگر در هر صورتی حاضر به قسمت کردن همان نان خالی خود با آنان نیستیم، چگونه از انسانیت دم میزنیم.
ولی به هر حال، بهتر است از این به بعد هر کس در هر زمینه ای انتقادی یا مطالبه ای داشت، از قاچاقچیان میلیاردر گرفته،تا تاجران و صاحبان حرف و معادن و کارخانجات، روسای ادارات،بانکها و نهادها و ارگانها، کارمندان و بازنشستگان، خبرنگاران صدا و سیما یا پایگاههای خبری، روزنامه نگاران مستقل، داروخانه دارها ، پزشکان و اساتید و معلمان ، مدیران صنعت معدن، تجارت و اتحادیه های امور صنفی و بازرسان امر، سیاستمداران و منتقدان و ...
باید از آنها پرسید که در روزگار انسانیت چه کرده اید ؟؟؟
به قول تولستوی :
"آدمی تا زمانی که سختی هایش را می‌فهمد، زنده است.
ولی وقتی سختی‌های دیگران را درک می‌کند، آن وقت یک انسان است"
