اجاره نشینی در این روزها به یک معضل برای مستاجران و خانوادههای بدون مسکن در کشور تبدیل شده، معضلی که هنوز عزم جدی برای رفع آن وجود ندارد.
در این روزهای گرم و پر تلاطم گرانی، پیدا کردن منزل اجاره ای کاری بس دشوار و سخت است از سویی نبود مسکن و از سویی دیگر بالا بودن نرخ اجاره بها، مستاجرین را درگیر جنگ روانی کرده است.
رکود کسب و کار، افزایش هزینههای زندگی و خدمات، گرانی مصالح ساختمانی عرصه را برای صاحب خانه شدن مستاجر آن تنگتر کرده است.
در این روزها با وجودی که بسیاری از افراد خیر نرخ اجاره بها را افزایش ندادهاند و با مستاجران مدارا کرده و به عنوان حامی آنها عمل کردند
اما آنچه که امروز ملال آور است فرهنگ و شیوه پاسخگویی است بسیاری از مشاورین املاک، بدون توجه به وضعیت اقتصادی جامعه به موجرین مشاوره میدهند و نرخهایی نجومی را به عنواننرخ کارشناسی شده به متقاضی ارائه میدهند نرخهایی که نفس انسان را میگیرد.
و برخی نیز برای گرمی بازار خود، جواب سربالا را به مراجعه کننده میدهند و گاها شاهد آن هستیم که برخی بدون داشتن منزل اجارهای، نرخی نجومی را به مراجعه کننده ارائه میدهند و او را درگیر جنگ سایکولوژی میکنند و ضروری است اتحادیههای مشاورین املاک گامی اساسی را برای فرهنگ سازی در این خصوص بردارند.
در اینمجال کوتاه روی سخنم با آن موجری است که بدون درک شرایط اقتصادی مستاجرین، نرخ اجاره بها را اعلام میکند در کنار این موارد شاهد ان هستیم که در سطح کشور بسیاری از نهادها و سازمانهای دولتی و حاکمیتی اماکنی را در اختیار دارند که این نهادها در تقابل با موج گرانی و افزایش بی ضابطه اجاره بها، نرخها را افزایش میدهند و این مهم در افزایش اجاره بها نقش ایفا میکند اداراتی که بیت المال و املاک وقفی را در اختیار دارند و نرخهای آنها نیز چیزی کمتر از مشاورین املاک و دلالان مسکن نیست.
در شرایط فعلی برای کاهش نرخ اجاره بها باید دولت برنامه و طرحهایی را اجرا کند تا بتواند نقش نظارتی خود را افزایش دهد و با طرحهای حمایتی به خانه دار شدن شهروندان کمککند و اتحادیهها نیز اجرای برنامههای آموزشی در راستای فرهنگ سازی و ارتقاء سطح دانش و نوع برخورد با مراجعه کنندگان را در اولویت کاری قرار دهند.