۱۴۰۳/۹/۴ ۴:۵۶
| تاريخ: ۱۴۰۲ چهارشنبه ۱۳ ارديبهشت ساعت ۱۷:۰ | بازدید: 1205 نظرات: 1 کد مطلب: 21032 |
از رویای خانه دار شدن به رویای مستأجر شدن رسیدیم
به گزارش هاژه، اگر تا چند سال قبل شهروندان مهابادی رویای خانه دار شدن را داشتند، حالا بدلیل گرانی‌ها به رویای مستأجر شدن رسیدیم.
وضعیت فعلی نشان می‌دهد که دولت‌های گذشته برنامه‌ای هدفمند و مشخص برای مسکن نداشتند و دولت فعلی هم بدلیل گرفتاری در روزمرگی محض مجالی برای ساماندهی به وضعیت مسکن ندارد.
دولت فعلی هر فصل و هر روز با مشکلی دست و پنجه نرم می‌کند، کاهش ارزش پول ملی، گرانی و کمیاب شدن کالاهای اساسی، دارو و حتی نان و آب بخشی از صدها مشکلی است، که حل نشده و هر روز با حجمی بزرگتر بر روی هم انباشته می‌شود.
بررسی وضعیت مسکن در چند سال گذشته مشخص کرده که گره تمامی موارد ذکر شده و در رأس آن معضل مسکن و اجاره، تنها بدست دولت باز می‌شود، ولی رفتار چند دولت اخیر و دولت فعلی حاکی از آن است که برنامه مشخص و حساب شده برای هیچ موضوعی وجود ندارد. مشکلات عدیده دولت را در یک روزمرگی محض قرار داده که توان تدوین هرگونه برنامه را از آن گرفته است.
افزایش بدون برنامه نرخ سود بانکی، ناتوانی در مهار تورم لجام گسیخته و افزایش شدید نرخ ارز و همچنین عدم برنامه مدون و هدفمندی برای تولید مسکن، عامل اصلی در افزایش قیمت مسکن در سطح کشور و به ویژه مهاباد است.
طرح واگذاری زمین به اقشار ضعیف در دهه 70 عملا شکست خورده و تا این لحظه بخشی از زمین‌های شهرک پیام که در قالب این طرح به جای واگذاری به تعدادی محدود به صدها نفر واگذار گردید عملا یک طرح شکست خورده بحساب می‌آید. اقدامی که چند چند هکتار زمین بیشتر از زمین مشخص شده به افراد واگذار گردید و هنوز هم به نتیجه کاملی نرسیده است.
دهه هشتاد اوج بی‌برنامه بودن دولت در زمینه مسکن را با طرح مسکن مهر با تشکیل تعاونی‌های بی‌نام و نشان بود و در آن کلاهبرداری جمع کثیری از هیات مدیره‌ها و توقف عملیات احداث، به‌خوبی این حقیقت را نشان داد.
در دهه نود هم دولت ضمن درگیری با حل مشکلات گذشته، طرح اقدام ملی مسکن را در اواخر عمر خود با بی‌برنامگی هرچه تمام‌تر کلید زد، اقدامی که در مهاباد نه زمین مشخصی برای آن وجود داشت و نه ظرفیتی معلوم بود.
دولت فعلی از احداث یک میلیون مسکن در سال رونمایی کرد و حال با گذشت 2 سال یا تحقق نیافته و یا از این میزان چند واحد هم سهم مهاباد نبوده، چراکه اگر تحقق و یا تخصیص می‌یافت حال و روز شهر اینگونه نبود.
سال گذشته ابراهیم رییسی در سفر به آذربایجان غربی ضرب الاجلی یکماهه برای تعیین تکلیف اقدام ملی مسکن صادر کرد و با گذشت یکسال از این ضرب الاجل هنوز تکلیف بیش از 50 درصد افرادی که در سال 1399 وجه 470 میلیونی را واریز کردند مشخص نشده و هنوز نمی‌دانند زمینشان در در کجا قرار دارد، کی و چگونه ساخته می‌شود.
وضعیت بازار مسکن که دولت متولی اصلی آن است به حال خود رها شده و در چنین وضعیتی مستأجران مانده‌اند و انصاف مالکان!
اگرچه با پرس و جو در بین آشنایان هنوز می‌توان به انصاف تعداد بسیار معدودی که حاضر به قبول پول پیش نیستند، امیدوار بود.
شمار زیادی از مالکان، مسکن را برای افزایش سرمایه، پول پیش را برای انجام معاملات و کرایه را به عنوان دخل و خرج روزانه در نظر می‌گیرند که چوب هرسه آن را مستأجر بی‌نوا می‌خورد. در حقیقت در روزگاری که سرپرستان خانوار توان مدیریت خانواده را ندارند نمی‌توانند انتظارات مالکان را برآورده کنند.
گرانی در مهاباد را همه شهروندان می‌بینند و می‌دانند، برنامه و سیاست‌های دولت هم بازار فعلی مسکن را رقم زده و دولت هم که متولی اصلی مسکن است نتواسنه گره کور گرانی مسکن را باز کند.
وام‌های حمایتی برای اجاره‌نشینان که از سوی دولت ابلاغ شده، جز تمسخر متقاضیان مهابادی در بانک‌ها فایده دیگری نداشته و مستأجران نه تنها به رویای خانه دار شدن نرسیده‌اند، بلکه باید از رویای مستأجر شدن هم دست بکشند.
مالکان هم دلیل دیگر گرانی بازار مسکن هستند، آنها بازار رهن و اجاره را با همراهی برخی مشاورین املاک بدست گرفته و هر نرخی که دلشان بخواهد، تعیین می‌کنند.
شهروندان صدایشان به دولت نمی‌رسد و گوش شنوایی هم وجود ندارد، بسیاری از مالکان در مهاباد هم با بی انصافی هرچه تمام کمر همت به نابودی اقتصاد خانواده‌های مستأجر بسته‌اند.
هر سال به تعداد مستأجرینی که از محلات مرکزی شهر به حاشیه رانده می‌شوند، اضافه می‌شود و مستأجرین حاشیه شهر به ناچار یا در خرابه‌های شهر و یا به روستاهای اطراف مهاباد می‌روند.
در چنین شرایطی رهن یک منزل مسکونی و یا اجاره آن از جان شهروندان هم با ارزش‌تر شده، گویی زمین و زمان دست در دست هم داده‌اند تا مستأجران را به خاک سیاه بکشانند.
سالهاست راهکارهای مختلفی از راه نشان دادن به دولت گرفته تا تشویق مالکان برای رعایت انصاف ارائه می‌شود ولی نه دولت خود و برنامه‌هایش را اصلاح می‌کند و نه مالکان هم به پند و اندرز و آخرت اندیشی توجهی می‌کنند، روندی که مستأجران را نه تنها از رویای خانه دار شدن دور کرده، بلکه گرانی رهن و اجاره وضعیتی را پیش آورده که برخی سرپرستان خانوار رویای مستأجر شدن را دارند.
