مدتی است زمزمه‌هایی در مورد انتقال پایتخت به مکان دیگر به گوش می‌رسد، این فکر درست و منطقی است، اما چگونگی انجام آن نیاز به یک نقشه و برنامه کاربردی دارد که بتوان به راحتی و آسانی آن را عملیاتی و اجرایی کرد.

مشکل امروز تهران یا آن‌چه که از ۴۰ سال پیش روی داده است افزایش جمعیت، کاهش خدمات به شهروندان و ناترازیهای گسترده‌ای است که در پایتخت با آن روبرو هستیم.

مثل روز روشن است که اگر همه وزارتخانه ها و سایر ادارات، نهادها و سازمان‌های دولتی و وابسته به دولت و برخی از دانشگاهها را به هر شهر یا مکان جدیدی منتقل کنیم، همین اتفاقی که در تهران روی داده است به سرعت در مکان تازه برگزیده شده هم روی خواهد داد و در پایتخت تازه هم ناترازی و مشکلات نمایان می شوند.

و این یعنی انتقال مشکلات تهران به پایتخت جدید و راه چاره نیست.

برای پیشگیری از رویداد مشابه آنچه در تهران دیده شده است، بهتر است هر وزارتخانه و یا دانشگاه در یک منطقه یا یک شهر کوچکی برقرار شوند.

نهادهای اصلی مثل ریاست جمهوری، قوه قضاییه و مقننه و... بهتر است در تهران باقی بمانند.

بدین ترتیب به تدریج جمعیت تهران کاهش یافته و مشکلات آن از بین خواهد رفت.

البته انتقال پایتخت به بودجه و زمان زیادی نیاز دارد و انجام این پروژه ساده نخواهد بود.

ناگفته نماند حدود ۱۰ پایتخت در کشورهای مختلف وجود دارند که جمعیت آنها بیش از ۱۵ میلیون است و جاکارتا در اندونزی حدود ۴۲ میلیون جمعیت دارد ، توکیو در ژاپن هم حدود ۳۰ میلیون نفر.

پ ن

۱- انتقال پایتخت به مکان یا مکان های دیگر بودجه و اعتبارات زیادی میخواهد و زمان بر هم هست.

۲- نه من و نه همسن و سالانم خالی شدن تهران از جمعیت و برطرف شدن ناترازیها را نخواهیم دید ، نسل زد شاید.

٣- قدیمی ها می‌گفتند که آب تهران گیرائی دارد و کسی که آب تهران را خورد تا آخر در تهران خواهد ماند!

شاید این را در مورد آب قنات های تهران قدیم گفته باشند، چون امروزه چیزی به نام آب تهران نداریم و این آبی که مینوشیم، آب کرج، لار، لواسان و بزودی طالقان است و این آبها هم برای جمعیت رو به رشد تهران کافی نیست!

به فرمایش حضرت حافظ:

کفاف کی دهد این بادەها به مستی ما

هرگز آب کافی نخواهد داشت این تهران.

شک نکنید.

البته خدا داناتر است.