حیوانات و جانوران در اشکال بی شمارشان، بخش غیر قابل جایگزین سیستم طبیعی کره زمین را تشکیل می دهند که باید برای سعادت بشریت حفظ شوند. باید با آگاهی از ارزش در حال رشد جانوران وحشی و حیوانات اهلی از نقطه نظر علمی زیست محیطی، بوم شناسی، نسل شناسی، زیبایی شناسی، تفریحی، فرهنگی، آموزشی، اجتماعی و اقتصادی و... در جهت حفظ حقوق حیات وحش و حیوانات و محیط زیست تلاش کرد و به قول آلبرت شوایستر فیلسوف و پزشک آلمانی، "تا زمانی که بشر دایره محبت خود را به همه موجودات زنده گسترش ندهد، به صلح دست نخواهد یافت"

حفظ و حمایت از حقوق حیوانات از قدیم الایام همواره مورد توجه بوده است. به صراحت آیات متعدد قرآن (آیات 41 سوره نور، 18 سوره حج، 49 سوره نحل، 79 سوره غافر) حیوانات در برابر خداوند به خضوع برخاسته اند و بر آستان او سجده می کنند. در نظام حقوقی اسلام، به رعایت حقوق حیوانات و دفاع از گونه های مختلف آنان سفارش شده است به نحوی که آزار و اذیت و کشتن حیوانات عملی مذموم و مرتکبین مستوجب عذاب الهی اند. در مکتب توحیدی اسلام اخلاق زیست محیطی، اخلاقی خدا محور است، زیرا برگرفته از جهان بینی  توحیدی است که در آن خدا محور جهان، خالق و نگهدارنده آن می باشد. بنابراین، مراقبت از محیط زیست، مراقبت از چیزهایی است که متعلق به خداوند است.

حیوانات بدلیل داشتن شعور و ادراک در عالم خودشان از حق حیات و حقوق مساوی با انسانها برخوردارند و از موجودات بسیار با اهمیت محیط زیست می باشند که در خلقت هر کدام حکمت هایی نهفته است اما امروزه بسیاری از روش های زندگی انسان منجر به آزار و یا نابودی آنها شده است.

با توجه به اینکه حیات همه موجودات منشاء مشترک داشته و در فرآیند تکامل گونه ها تنوع یافته است و تمام موجودات زنده حقوق طبیعی داشته و اینکه همه حیوانات دارای سیستم عصبی از حقوق خاصی برخوردارند و بی توجهی و حتی جهل آشکار نسبت به این حقوق طبیعی باعث آسیب جدی به طبیعت و منجر به ارتکاب جنایت علیه حیوانات شده است؛ با توجه به اینکه همزیستی گونه ها در جهان مستلزم شناسایی حقوق سایر گونه های حیوانی توسط انسان است؛ با ملاحظه اینکه احترام به حیوانات توسط انسان از احترام انسانها به همدیگر جدا ناشدنی است اعلام می داریم که:

• همه حیوانات حقی برابر بر زندگی در یک چهارچوب بیولوژیکی متعادل دارند. این برابری نباید تنوع انواع و افراد انسانی را مبهم نماید.
• حیوانات در حیات وحش حق زندگی و تولید نسل آزادانه در محیط زیست طبیعی خویش را دارند. محدودیت طولانی مدت از این آزادی و همچنین شکار و صید و هر گونه استفاده از حیوانات برای مقاصد غیر حیاتی بر خلاف چنین حقی است.
• هر فعل غیر ضروری و هر گونه تصمیمی که منجر به مرگ حیوانات شود به مثابه جنایت علیه آنها است، لذا باید از دوران طفولیت آموزش و پرورش عمومی به منظور راهنمایی انسان جهت توجه، درک و احترام به حیوانات وجود داشته باشد.
• هر گونه شکار بی رویه پرندگان برای لهو و خوشگذرانی از نظر شرعی و انسانی حرام و جایز نیست. و خشونت و جنگ علیه طبیعت محسوب می شود.
• هر گونه فعلی که منجر به خطر افتادن حیات وحش گردد و هر قسم تصمیم منجر به چنین افعالی، نسل کشی، یعنی جنایت علیه گونه ها تلقی می شود. کشتار ، آلودگی و تخریب بیوتوپ ها (محدوده های طبیعی زندگی حیوانات) نسل کشی تلقی می شود.

متاسفانه در جامعه امروزی ما وضعیت تغییر کرده بطوری که سازمانهایی که خود باید متولی حفظ حقوق این جانداران و پایبند به مصوبات قانون شکار و صید باشند مجوز شکار جهت خوشگذرانی و تفریح صادر می کنند که این عمل غیر انسانی عوارض منفی زیادی بر افکار عمومی می گذارد. شکار همان کنش ناهنجاری است که صرفاً با قانونی کردن آن تلاش می شود تا از بار منفی آن کاسته شود اما در واقع باز تولید خشونت و تندی با طبیعتی است که برای انسان امروزه بیشتر از لحاظ امرار معاش جنبه تفریحی دارد.آیا حاضرید لحظه تیر اندازی و سقوط پرنده ها را ببینید؟ لطفاً بگذاریم طبیعت خود نسبت به احوالات درونی خود تصمیم بگیرد و رد پای از انسانها مشاهده نشود. نه نسبت به رها سازی و شکستن سلاح فیلم و عکس تهیه کنید و نه کمر همت به نابودی محیط زیست و کشتار ببندید. در نهایت ما دوستداران محیط زیست و حامیان حقوق حیوانات این عمل سازمان حفاظت از محیط زیست را به شدت محکوم می کنیم چون با معنویات و روحیات جامعه امروزی هیچ سنخیت و سازگاری ندارد. امید است مسئولان ذیربط نسبت به تغییر موضع خود در این خصوص نهایت تلاش و کوشش خود را بنمایند.

انجمن خیریه حمایت از حیوانات "ژی" مهاباد