سیامک برزنجی(مدرس زبان)
متاسفانه وضعیت نابسامان معلمین در کشور به ویژه در مراکز خصوصی هیچگاه مورد توجه مسئولین مملکت نبوده و به احتمال زیاد نخواهد بود. واگذاری بیرویه امتیاز تأسیس مراکز آموزشی بدون درنظر گرفتن شرایط و عدم فراهم شدن تمهیدات لازم برای فعالیت پرسنل آنها به یک بحران بسیار بزرگ تبدیل شده است.
در این میان مراکز خصوصی آموزش زبان به ویژه آنهایی که قدیمیتر هستند به بهترین روش ممکن از خلأهای قانونی استفاده میکنند و متاسفانه تبدیل به مکانی برای استثمار جوانانی شدهاند که به تازگی فارغ التحصیل شده و تحت فشار خانواده و مشکلات اقتصادی تن به کار کاردن در این آموزشگاهها میدهند.
حقوقهای بسیار پایین عدم برخورداری از حق بیمه و در نهایت عدم امنیت شغلی مشکل اصلی مدرسان جوان در این مراکز است و این موضوع به پایین آمدن سطح کیفی فرایند آموزش منجر شده است. در یک کلاس پانزده الی بیست نفری چیزی کمتر از ۱۰٪ درآمد آن به مدرس اختصاص داده شده است و این موضوع چیزی جز سوءاستفاده از مدرسان جوان آموزشگاهها نیست ولی به دلیل عدم وجود قانونهای حمایتی افراد شاغل در این مراکز یا به اجبار و اکراه به کار خود ادامه میدهند یا بعد از مدتی کوتاه قطع همکاری میکنند که در هر دو‌حالت مدرس ضرر خورده خواهد بود.
این نوع واگذاری امتیازات که هیچ گونه مبنای حقوقی ندارند و صرفا جهت سودجویی برخی افراد و اشتغال کاذب برخی دیگر صورت می پذیرند در نهایت باعث ایجاد بیعدالتی و بیکفایتی در روند آموزش میشود و قربانیان آن معلمان و متعاقبا زبان آموزان خواهند بود.