یکی از ارکان نمود فرهنگ در ما انسان‌ها نوع موسیقی خاص جامعه‌ای است که در آن زندگی می‌کنیم. موسیقی در هر فرهنگی بنا بر عقاید انسان‌های هر جامعه و تاریخ آن جامعه و حتی موقعیت جغرافیایی، متفاوت و منحصر به فرد است و همین باعث می‌شود اگر برای نمونه موسیقی اصیل هندی یا مجارستانی گوش کنیم احساس خاصی به آن نداشته باشیم ولی برای مردم هند و مجارستان والاترین نوع موسیقی از لحاظ تاثیر گذاری بر احساسات باشد.
متاسفانه در سال‌های اخیر تولیدات موسیقایی افسار گسیخته در کشور ما و بی‌محتوی بودن آثار آهنگسازان و خوانندگان به طرز وحشتناکی فضای موسیقی در ایران را آلوده کرده و حتی این فاجعه به موسیقی مناطق و ملیت‌ها مانند کوردی و خراسانی و... نیز رسوخ کرده است. آثار این بزرگواران با کلی تغییرات در صدا که با نرم افزارهای کامپیوتری صورت می‌گیرد بدون عبور از هیچگونه فیلتر هنری و تایید اساتید موسیقی روانه بازار می‌شوند و روز به روز شان موسیقی را پایین می‌آورند. متاسفانه نوجوان‌های ما فقط به صرف تخلیه نوعی انرژی و بدلیل نا آگاهی رو به این نوع موسیقی آورده و کوچکترین دانشی از موسیقی فاخر ایرانی ندارند و حاضرند پول‌های کلان برای حضور در کنسرت دوستانی را خرج کنند که فقط به صرف داشتن ظاهر زیبا توهم خوانندگی و در واقع مطربی دارند و این یعنی انحطاط فرهنگی.
مقبول واقع شدن این عزیزان مطرب که هیچ دانش موسیقایی ندارند باعث شده جوانان زیادی با سودای شهرت و پول پا در این عرصه بگذارند و حتی در این راه زندگی خود را تباه کنند و روز به روز موسیقی فاخر جایگاهش را به ابتذال در موسیقی بدهد. راه برون رفت از این بحران این است که خانواده‌ها اهمیت بیشتری به موسیقی اصیل ایرانی بدهند و نوع فاخر موسیقی پاپ و کانتری و سایر انواع آن را به فرزندان خود معرفی کنند و از پرداخت پول‌های گزاف برای کنسرت‌های بی محتوی خودداری کنند. امید که روزی موسیقی اصیل ما جایگاهش را در بین مردم پیدا کند.