صلاح الدین خدیو

خبرهای جسته و گریخته حاکی از آن است که شهرداری مهاباد برای حل بحران حاد کسری بودجه خود به استقراض از نظام بانکی روی آورده است.

 مسئولان ذیربط در گفتگو با رسانه ها ضمن تایید اصل خبر و تاکید بر درستی مسیر در پیش گرفته شده، تاکنون چیزی درباره مبلغ وام درخواست شده، وثیقه ملکی مورد نیاز، نرخ بهره آن و حتی نام بانک طرف مذاکره نگفته اند.

این قسم پنهانکاری هرچند در نهادهایی چون شهرداری و بویژه شهرداری مهاباد  بیسابقه نمی باشد، اما درباره مساله خطیر و حساسی چون اخذ یک وام احتمالا چند ده میلیارد تومانی حقیقتا نگران کننده است و می تواند به گمراه شدن افکار عمومی شهروندان بعنوان صاحبان اصلی نهاد شورا و شهرداری بینجامد.

گفته می شود شهرداری در قبال تضمین بازپرداخت این وام کلان، ساختمان اصلی خود، تالار وحدت و ساختمان آشیانه موتوری را گرو گذاشته است.

با این پیشفرض و در صورت ناتوانی شهرداری از انجام تعهدات مالی و  تصرف احتمالی املاک یاد شده، نتیجه معنایی جز فروپاشی کلی این نهاد 90 ساله و حراج تمام داشته ها و سرمایه های حیاتی آن نخواهد بود.

ممکن است گفته شود این فرض زیادی بدبینانه است! شوربختانه اینگونه نیست و نگاهی مجمل به واقعیت بحران مالی فعلی این حقیقت را روشن می سازد.

کسری بودجه شهرداری مهاباد دو علت عمده دارد: در دوره چهارم شورا بیش از درآمد خود پول خرج کرد و در دوره سوم هم علیرغم برخوردار بودن از نوعی مازاد بودجه، از تبدیل آن به درآمدهای پایدار ناتوان ماندند.

مضاف بر آن در دوره سوم با افزایش بی رویه و نامتعارف نیروی انسانی هزینه ها افزایش یافت، بدون آنکه تغییری در میزان بهره وری بوجود بیاید. این عامل در کنار بی انضباطی مالی و عدم کنترل و ساماندهی صحیح سایر هزینه ها و ... منجر به رکود و بی سامانی فعلی شده است.

اکنون سوال این است در حالیکه بخش مسکن به رکودی عمیق فرورفته و خوش بین تربن کارشناسان اقتصادی هم دستکم در آینده ای نزدیک برای آن متصور نیستند و تیم فعلی شورا هم ترکیبی از ادوار سوم و چهارم می باشند و انتظار معجزه خاصی از آنها نمی رود، شهرداری با کدام درآمد می خواهد اقساط این وام کلان را بازپرداخت نماید؟

ممکن است مدیریت شهری در شرایط کنونی نه به فکر دو سه سال آینده بلکه صرفا در اندیشه گذراندن امور روزمره باشند.

شوربختانه این معنایی جز تداوم و تعمیق بحران فعلی و به یک معنا تاکید مجدد بر سیاست زمین سوخته ندارد!

سیاست های اشتباه ده سال گذشته، شهرداری را به این حال و روز انداخته و اصرار بر ادامه آنها معنایی جز تعمیق بحران و سیر در چرخه معیوب آن ندارد. با این تفاوت که کفگیر به ته دیگ خورده و فرصتی برای اشتباه بیشتر نمانده است.