بدون هیچ گونه  تردیدی می توان اذعان داشت، آب اگر چه ماده ای بی رنگ است اما نقش بسیار پر رنگ و مهمی در زندگی بشر داشته است به گونه ای که اوراق تاریخ حکایت از شکل گیری تمدن های مختلف در کنار نهرها و رودخانه ها را داشته و این نشان، ارتباط بشر با آب را، بیش از پیش روشن می سازد. «آب مایه حیات است» جمله ای که از دوران کودکی به ما ملقن شده و هر کدام از ما انسان ها در اماکن مختلف، تابلوهای تبلیغاتی با این مضمون و محتوا را مشاهده کرده ایم تا به خود آمده و بدانیم که نبود آن به معنای مرگ خواهد بود. به هر حال با در نظر گرفتن این مساله و شعار « آب مایه حیات است» سوال اصلی این است که چقدر در زندگی خود به اهمیت آن پی برده ایم؟ و به چه میزان در مصرف آن صرفه جویی کرده ایم؟ هر شخصی باید وجدان خویش را قاضی امر قرار داده و پاسخ بدهد. البته پاسخ حقیقی آن را ( اگر همین گونه پیش رود) گذر زمان در آینده ای نه چندان دور به ما خواهد داد.

همه ما از اهمیت فوق العاده و حساس آب، کم و بیش مطلع هستیم، اما تعداد معدودی از افراد جامعه، صرفه جویی در آن را به عنوان خط مشی زندگی خود انتخاب کرده اند. باید آگاه باشیم آب هست اما کم است و این یعنی آغاز یک بحران دیگر در منطقه و جهان. سال هاست در کنفرانس ها، سمینارها و همایش های ملی وبین المللی بر اهمیت حفظ منابع آبی و صرفه جویی در آن تاکید می شود، مساله ای که هیچ گاه نتایج علمی آنها حالت عملی به خود نگرفته و روز به روز نگرانی جوامع بشری از کمبود آب بیشتر می شود. تجربه اثبات کرده که بررسی تئوریک محض یک معضل هیچ وقت دال بر حل آن نخواهد بود بلکه این نیازمند کار عملی و همت جمعی می باشد.

مدتی است زنگ خطر کمبود آب به گوش می رسد و شعارهای مختلفی برای جلوگیری از هدر رفتن بی رویه آن شنیده می شود اما باز هم فرهنگ صحیح استفاده از آب و منابع آن جا نیفتاده است و اشخاصی هستند که خم به ابرو نمی آورند و تنهایی به اندازه چندین نفر مصرف می کنند و اگر هم صحبتی در راستای رعایت مصرف آب با آنها می شود اظهار می دارند که پولش را خواهم داد. منکر آن نیستم، اما فردا و فرداها باید جانمان را بدهیم چون نبود آب صرفاً برای چند ساعت در شبانه روز زندگی مان را مختل می کند چه برسد به قطعی چندین روزه و یا سهمیه بندی آن.

هستند اشخاصی که از آب به جای جارو یا حتی پارو استفاده می نمایند، لزومی به شتستن کوچه، حیاط، خودرو، شیشه و پنجره، در و دیوار و  ... با آب نیست. چرا از وسایل مخصوص این کارها استفاده نمی کنید؟ چرا باید یک سنگ ریزه را با آب چندین متر دنبال کنید تا از جلوی منزل دور شود؟ می دانید با این کار چه ضربه مهلکی به جامعه وارد می کنید؟ گل و لای را باید با پارو و بیل جمع کرد نه با آب. لازم نیست برای خنک شدن فضای خانه یا محل کار چندین متر را آبپاشی نمایید. آب چون خون در رگ است اگر خون کافی در بدن نباشد، مرگ سر می رسد و اگر آب هم نباشد همین قضیه صادق است. در دنیا ممالکی هستند که در زمان مناسب طرح های لازم را برای استفاده صحیح و بجا از آب، ارایه نکرده اند و یا اگر ارایه کرده اند اجرایی نکرده اند و لذا با یکی از بزرگترین و دشوارترین بحران ها یعنی نبود آب، حتی برای آشامیدن مواجه شده اند و این تقاص همه زیاده روی ها در مورد آب می باشد.

لذا بجاست از یک طرف مسئولان محترم علی الخصوص فرماندار معزز، از ادارات شروع کنند و به همه آن ها طی بخشنامه های داخلی اعلام نمایند هیچ اداره و یا سازمانی حق ندارد از آب بجای جارو استفاده نماید و نباید با آب به شستن حیاط، پله ها، راهروها و خودروهای شخصی کارمندان و یا ادارات بپردازند و سپس شهروندان عزیز و سازمان های مردم نهاد مربوطه نیز به اشخاصی که به هر دلیلی به شستن کوچه و معابر با آب اقدام می نمایند، توصیه کنند که از اینکار امتناع نمایند چرا که شاید هنوز بحث کمبود آب را جدی نگرفته اند. از طرف دیگر سازمان های مربوطه نظارت خویش را بر حفر چاه های غیرمجاز بیشتر نمایند و کشاورزان عزیز نیز باید از متدهای به روز کشاورزی بهره ببرند و آبیاری کردن محصولات و باغات خویش را فدای زنده ماندن خودمان نکنند.

مطمئنا در آینده ای نه چندان دور قوه مقننه اقدام به وضع قوانینی لازم الاجرا در راستای جرم انگاری مصرف بی رویه آب خواهد نمود و آن وقت اشخاصی که بجای جارو از آب استفاده می نمایند به مجازات قانونی محکوم خواهند شد و چه خوب است حال که قانونی مبنی بر جرم بودن عمل وجود ندارد خودمان از انجام آن امتناع نماییم و ایمان داشته باشیم اگر آب نباشد زندگی ما نیز با خطری جدی مواجه خواهد شد پس بیایید برای زنده ماندن خود و عزیزانمان و طبیعت بکر از خودمان شروع کنیم و در مصرف آب صرفه جویی کنیم.