مادری نشسته بر ساحل برای نجات فرزندش ضجه می‌زند و کمک می‌خواهد، کمی آن‌طرفتر پدری نابینا با سکوتی به عمق فریاد آسمان و چشمانی که حتی یارای گریستن هم نمی‌دهند فرزند کوچکترش را در آغوش کشیده...
وقتی به آنجا رسیدیم نیم ساعتی از ناپدیدشدن "امیر رضا" در آب می‌گذشت، چند نفر حاضر در محل می‌گویند بارها با نیروهای امدادی و ارگان‌های مربوطه تماس گرفته‌اند ولی هنوز کسی خود را به محل حادثه نرسانده است. تلاش‌ها برای کمک‌رسانی همچنان ادامه دارد و یکی از شناگران بدون هیچ‌گونه امکاناتی خود به آب زده و در پی یافتن است، مادرش کماکان ضجه می‌کشد و نقطەای را که امیر رضا در آنجا ناپدید شد، نشان می‌دهد... عمق زیاد و کدری آب و نبود کمترین امکانات ممکن جستجو را با شکست مواجه می‌کند.
دو ساعت پس از حادثه و در میان تماس‌های مکرر با نهادهای مربوطه نهایتا آتش‌نشانی تصمیم گرفت تیمی را به محل اعزام کند. هوا کم‌کم رو به تاریکی بود که غواصان در میان کورسوی امید پدر و مادر، پیکر بی‌جان امیر رضا را از زیر آب بیرون کشیدند.
غرق‌شدن امیر رضای 16 ساله در سد مهاباد و تعلل در امدادرسانی به آن اولین مورد نیست و شاید آخرین مورد نیز نباشد. لذا پذیرفته نیست هر سال سد مهاباد قربانیانی بگیرد و برای رفع آن راهکاری ارایه نشود.
مسئولین امر دیگر نمی‌توانند تنها با اشاره به تابلوی "شنا کردن ممنوع" در برخی نقاط سد، از بار مسئولیت شانه خالی کنند چرا که نصب این تابلوها نه راهبرد کارشناسی است و نه اصولی، بلکه نوعی رفع تکلیف به شمار می‌رود. در کشوری نظیر ژاپن که سالانه صدها زمین لرزه روی می‌دهد در نقاط مختلف این کشور تابلوی "مطلقا سکونت ممنوع و خطر مرگ" نصب نمی‌کنند، بلکه مدیریت کلان کشور بر مبنای وقوع زمین‌لرزه در همه زمینه‌ها به ویژه در بخش ساخت و سازها کارشناسی عمل کرده است.
اگرچه سد مهاباد تامین‌کننده اصلی آب شرب شهرستان است و منبع اصلی آبیاری بخش وسیعی از زمین‌های کشاورزی و باغات منطقه می‌باشد، ولی در روزهای گرم سال به درازای لبه دریاچه سد جمعیت زیادی در آن به شنا مشغول بوده و گاها خطر غرق‌شدن نیز در کمین شناگران به ویژه افراد مبتدی و ناآشنا با شنا می‌باشد.
مسئولین امر بارها اعلام کرده‌اند سد مهاباد صرفا به منظور آبرسانی طراحی و احداث شده به هیچ وجه برای شناکردن مناسب نیست و هرگونه بی‌توجهی و پیشامد را نیز همیشه متوجه خود اشخاص دانسته‌اند، اما با این حال انتشار چنین اعلامیه‌هایی هرگز نتوانسته دردی را دوا کند و از تبعات چنین حوادثی بکاهد.
در برنامه‌ریزی‌ها و سیاستگذاری‌ها همواره یکی از مهم‌ترین مقوله‌های قابل توجه، بحث پرداختن به نیاز‌ها و برنامه‌های مربوط به حوزه جوانان است، طوریکه نبود هیچ گونه امکانات رفاهی و تفریحی برای نسل جوان مهاباد گاهی شنا در سد به عنوان تنها امکانی‌ست که برای گذران اوقات فراغت خود و فرار از گرمای طاقت فرسای تابستان در اختیار دارند.
حال مسئولان و در راس آن شورای بحران شهرستان مهاباد در وهله اول ضمن "پذیرفتن مشکل" و تعریف و تبیین آن، بایستی برای چارەجویی چنین بحرانی قدم پیش بگذارد و در صورت عدم پذیرش، مسئولان و نهادهای ذیربط کماکان از خدمت رسانی شانه خالی کرده و توپ را به میدان دیگری خواهند انداخت.