تاریخ: ۱۳۹۷/۳/۷
این چوپان دروغگو نبود!
ابراهیم قربانی- دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی، مدرس دانشگاه

حادثه ناگوار سیلاب روستای پسوه از توابع شهرستان پیرانشهر و مرد فداکار و ناجی جان صدها نفر، مرا یاد داستان چوپان دروغگو انداخت، آنجا که داد و بیدادش برای آمدن گرگ و دریدن گوسفندان، به دروغ بود. حال فارغ از صحت و سقم و بازه زمانی آن، چوپان ما اثبات کرد که دروغگو بودن آنها حکایتی بیش نبوده است و اگر او نبود شاید چندین نفر در غم از دست دادن عزیزانشان موهایشان را سفید می کردند و بخت دختران زیادی سیاه می گشت.

کجاییند نویسندگان، کجایند که بنویسند داستانی از مردانگی و احساس مسئولیت چوپان و غم مردم، تا آیندگان بدانند و باور نمایند چوپانها نیز فداکار بوده اند همچون دهقان فداکار. بگویید به پیکرتراشان که پیکر وی را ساخته و در ورودی آنجا نصب نمایند تا یادآور مردانگی، فداکاری و مهمتر از همه احساس مسئولیت او برای رهگذران باشد.

به هر حال نزول بارش رحمت الهی در منطقه و ایجاد سیلاب در اقصی نقاط آن و مهمتر از همه حادثه سیلاب روستای پسوه می باشد که متاسفانه در پی رخداد آن خانه و کاشانه بسیاری از هم وطنان عزیز تخریب و به کلی از بین رفته و به نوعی باعث ایجاد بحران نسبی در آن منطقه شده است. حادثه ناگوار و تلخ بود و آنجا تلخ تر می گردد که مادری جگرگوشه ی دوماهه اش را که هنوز سیر نگاهش نکرده بود از دست می دهد، پدری که مزد شبانه روزی کار کشاورزی چندین وقته خویش را صرف خرید ماشینی نموده بود، کاملا از بین رفته، عروسک دختران را آب تسخیر کرده بود و آن چوپان عزیز که اثبات نمود همه می توانند احساس مسئولیت نمایند، منزلش کاملا تخریب شده است. حال از یک طرف می طلبد تک تک شهروندان عزیز، سازمان ها، ادارت و انجمن های خیریه و خیرین بزرگوار مثل همیشه و در حد وسع خویش به کمک آنها شتافته، تا بتوانیم در این ماه مبارک ضمن ابراز همدردی و هم نوعی، نقش مهمی در جبران بخشی از خساراتهای مادی را داشته باشیم و از طرف دیگر باید سازمان های ذیربط، زمینه آموزش، نحوه مقابله و برخورد شهروندان با حوادث طبیعی و غیر آن را فراهم سازند، چرا که ضرورت امر ایجاب می نماید که این مساله مهم به قید فوریت در دستور کار آنها قرار بگیرد و یا اینکه از سازمان های مردم نهادی که در این زمینه ها اطلاعات کافی و نیروی زبده و کارآمد در اختیار دارند، درخواست نمایید تا آنها را یاری نمایند و میزان خسارات مادی و معنوی چنین حوادثی به حداقل ممکن برسد و اگر این مساله صورت نگیرد چه بسا در آینده میزان خسارات، بیشتر از حد ممکن فعلی باشد و آنوقت صحبت کردن هیچ دردی را کم نخواهد کرد.