از سال 1375 که موضوع بحث برانگیز زباله و پسماندهای بیمارستانی در کشور مطرح شد تا تدوین قوانین و دستورالعمل های اجرایی آن نزدیک به 22 سال گذشته است ولی هنوز متاسفانه شاهد هستیم که در اجرای قوانین و دستورالعمل های اجرایی با مشکلاتی مواجه هستیم و جا دارد که مسئولین به دید عمیق تری به این معضل نگاهی تازه داشته باشند که اگر زمان را از دست دهیم شاید دیگر خیلی دیر باشد.

در زندگی روزمرة بشر، ضایعات مختلفی تولید می شود که می توان آن را به دو دستة کلی پسماند و پساب تقسیم کرد. در این تقسیم بندی، هر نوع مادة جامد، گاز و مایعی (به غیر از فاضلاب) را که به طور مستقیم یا غیر مستقیم از فعالیت انسان حاصل شده و از نظر تولید کننده، زائد تلقی می شود، جزو گروه پسماندها، محسوب می گردد و فاضلاب های تولیدی نیز، در دسته پساب ها، قرار می گیرند. پسماندها را می توان بر حسب منابع تولید کنندة آن، به انواع مختلف طبقه بندی بندی نمود. پسماند های عادی، پسماند های پزشکی( بیمارستانی)، پسماندهای کشاورزی، پسماند های صنعتی و پسماندهای ویژه. در این بین، پسماند های پزشکی(بیمارستانی)، هم چون پسماندهای صنعتی و پسماندهای ویژه دارای بیشترین ضریب خطر برای محیط زیست بوده و نقش بسزایی در تهدید نمودن سلامت شهروندان یک شهر دارد. ميزان توليد پسماند در يك بيمارستان به وسعت مركز، تعداد تخت بيمارستان، ميزان پذيرش بيمار، استفاده از وسايل و تجهيزات يكبار مصرف و سطح خدمات ارایه شده بستگي دارد. لذا ميزان توليد پسماند بيمارستاني در ايران از 5/1 تا 3 كيلوگرم به ازاي هر تخت برآورد گرديده است كه :

1-   حدود 75 الي 90 درصد را پسماندهاي شبه خانگي يا معمولي تشكيل مي دهد.