شهر دیواندره مرکز شهرستان دیواندره در استان کوردستان است.
این شهر از طرفی رشته کوه‌های هوازو و از طرفی دیگر منطقه‌های بیجار گروس و تیله کو آن را احاطه کرده‌اند. مساحت شهرستان 42 هزار و 301 است و جمعیت شهرستان طبق سرشماری سال 1395، 80 هزار و 40 نفر می باشد.
نام اصلی دیواندره در ابتدا "نیوان دره" به معنی شهری میان دو دره بوده است که با گذشت مدت زمانی از زندگی اقشار و مردم‌های مختلف این نام از "نیوان دره" به "دیواندره" تغییر یافته است. مردم دیواندره به زبان کوردی گویش سورانی صحبت می‌کنند.
دیواندره از دو کلمه "دیوان + دره" تشکیل شده است، دیوان یعنی جایگاه و محل قانون، عدالت و جای حل اختلافات و چون این دیوان خانه معروف گشته است.
دیواندره از نظر موقعیت جغرافیایی و آب وهوایی شهری با آب و هوای کوهستانی می‌باشد که دارای زمستانهایی سرد و تابستانی ملایم و معتدل و در فصل بهار بارانی می‌باشد .
تعدادی از مکانهای گردشگری و تفریحی دیواندره:
غار باش قشلاق
غار باش قشلاق در 40 کیلومتری شمال شرق دیواندره در دل طبیعت دست نخورده روستای زیبا به همین نام قرار گرفته است.
غار قالوجه
این غار در روستایی به همین نام در محور جغرافیایی دیواندره قرار گرفته و از جاذبه های طبیعی و گردشگری این منطقه به شمار می رود.
کوه چهل چشمه
چهل چشمه از کوه های مرتفع کوردستان است. این کوه دارای آبشارها و چشمه های بسیار زیبایی است و دلیل این نامگذاری هم وجود چهل چشمه در این منطقه است .
به برکت زمستانهای طولانی کوردستان و ارتفاعات بلند چهل چشمه بزرگترین ذخیره گاه آب است و صدها گونه‌ی گیاهی دارویی بی نظیر را در خود جای داده است و یکی از سرچشمه‌های ثابت سه رودخانه مهم کوردستان رودخانه‌های قزل اوزن، سیروان، زرینه رود "خور خوره" می باشد .
این مجموعه عظیم کوهستانی صدها گونه‌ی گیاهی دارویی بی نظیر را در خود جای داده است. این منطقه چشمه‌های فراوانی وجود دارد که معروفترین و پر آبترین چشمه آن "کانی چاو ڕەش" نام دارد که در ضلع جنوب شرقی آن قرار گرفته است.
غار کرفتو
غار کرفتو در 70 کیلومتری جنوب شهر دیواندره قرار گرفته است. این غار، یک غار آهکی است که در دوران سوم زمین‌شناسی شکل گرفته است. بخش‌هایی از این غار، دست‌کَند است و کتیبه‌هایی از دوران پیش از تاریخ دارد. این غار در بخش کرفتو واقع شده است که در تاریخ 20 بهمن 1318 با شمارهٔ ثبت 330 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
کتیبه‌ای یونانی بر سر در یکی از اتاق‌های طبقهٔ سوم این غار وجود دارد که از این غار به عنوان معبد "هراکلس" نام برده است. در معماری این غار علاوه بر ایجاد اتاق‌ها و راهروهای عبوری سعی شده است تا اتاق‌ها با هم در یک گذر قرار گیرد. نورگیرهایی به سمت بیرون تعبیه شده‌اند و بر دیوارهای غار در بعضی از اتاق‌ها نقوشی به صورت تجریدی از حیوانات، انسان و گیاه حجاری شده‌است.