هیرو ارجمند کوهنورد مهابادی که امروز 26 تیرماه جهت صعود به قله کمونیسم با ارتفاع 7495 متر در کشور تاجیکستان عازم تهران است با ارسال نامه ای به نماینده مهاباد که نسخه ای از آن را هم در اختیار هاژه قرار داده است به بیان مشکلات خود به عنوان یک ورزشکار زن پرداخت.

متن نامه به شرح زیر است:

به نام خدا
درد دلی از کوهنورد هیرو ارجمند با نماینده شهرستان مهاباد

"باری دیگر با قلبی شکستە و چشمانی بارانی راهی صعود شدم"
نمیدانم از کجا باید شروع کنم اما این را خوب میدانم که نمیشود دردها و رنجهایم را در این تکه کاغذ جایی دهم. اگر به هدف و باورهایم ایمان نداشتم به یقین تاب این همه فشار و سختی را نمی آوردم.
آیا من به عنوان یک ورزشکار، افتخاراتم تنها برای خودم است؟!
اگر چنین است پس چرا برای صعودم مسولان محترم با دسته گل به پیشوازم می آیند و با افتخار به لنز دوربین لبخند می زنند؟!
و اگر چنین نیست چرا نه تنها حمایتی در این مسیر از آنان در میان نیست بلکه در کمال ناباوری سنگ جلو پایم می اندازند و میخواهند سد راهم شوند؟!
آیا این عدالت است؟
یا عدالت این است؟
چرا من باید بە عنوان یک زن کوهنورد، در کشوری هنردوست و ورزش دوست مجبور باشم برای تامین هزینە صعودم و افتخارآفرینی برای شهر و کشورم، دست به دامان کمکهای مردمی شوم؟
چرا باید تا دقیقه نود زیر فشار روحی و استرس باشم و پشتم را آنقدر خالی ببینم که هر آن منتظر باشم مانعی سر راهم قرار گیرد که رفتنم را متوقف سازد؟!
من نمیدانم ....
گناه من ورزشکار بودن است یا زن بودنم؟
تو میدانی؟

کوهنورد: هیرو ارجمند