یاداشتی به قلم مسعود بارزانی رهبر اقلیم کوردستان چاپ شده در نشریه واشنگتن پست آمریکا

 

ترجمه : هه ژار رحیمی

در ۲۵ سپتامبر، مردم کوردستان عراق در یک همه پرسی برای تصمیم گیری در خصوص استقلال از عراق یا اینکه بخشی از این کشور بمانند شرکت خواهند کرد. چالشی بزرگ بین آرمان های یک ملت و دولتی که همیشه به کوردها به عنوان شهروندان درجه ۲ نگاه کرده است.

تصمیم کوردستان عراق برای تعیین سرنوشت خود، هیچ کس را تهدید نمی کند و ممکن است یک منطقه فرار را پایدارتر کند. این رفراندوم مرزهای هیچ یک از کشورهای همسایه را تغییر نخواهد داد و اگر در مسیر صحیح هدایت شود، روابط بسیار قوی تر میان اعراب و کوردها ایجاد خواهد شد. ما حاضریم جهت اعتماد سازی و رفع نگرانی دولت مرکزی عراق در خصوص رفراندوم گام های اساسی برداریم.

موضوع استقلال کوردستان قابل پذیرش است.  صد سال پیش، در مذاکرات صلح که پس از جنگ جهانی اول رخ داد، به کوردها وعده تشکیل دولت مستقل دادند ولی متاسفانه این مهم تحقق نیافت و در ادامه اراضی ما تقسیم شد. دولت تازه تاسیس عراق قرار بود نگاه مساوی میان اعراب و کوردها داشته باشد اما این رویا امیدوار کننده به زودی به یک واقعیت تلخ تبدیل شد. تمام دولت های عراق کوردها را سرکوب کردند. عمده جنایات آن در دهه ۱۹۸۰ به وقوع پیوست، زمانی که صدام حسین به طور گسترده در شهرها و روستاهای کوردستان از گاز سمی استفاده کرد، بیش از ۵۰۰۰ روستای کوردی را تخلیه کرد و کوردها را به جنوب منتقل کرد و آنها را قتل عام کرده و در در گورهای دسته جمعی دفن کرد. ۱۸۲٫۰۰۰ کورد عراقی (تقریبا ۵ درصد جمعیت ما)، از جمله اعضای خانواده من، در این دوره قتل عام شدند.

با سرنگونی رژیم بعثی صدام حسین، کوردها برای ایجاد یک عراق جدید، از جمله پیش نویس قانون اساسی که خودمختاری کوردستان را تضمین کرده بود و حقوق همه عراقی ها را حفظ کرده بود، به شدت کار کردند. ۱۴ سال بعد، اکنون بغداد نتوانسته است موارد کلیدی این قانون اساسی را اجرا کند، و ما دلایل متعددی داریم که هرگز اینموارد اجرا نخواهند شد. این شکست نظام سیاسی همچنین باعث وخامت شدید روابط بین سنی ها و شیعیان شده است که منجر به ظهور دولت اسلامی و پیامدهای فاجعه بار برای همه عراقی ها، از جمله کوردها شده است.

استدلال اصلی اتحاد وحدت عراق این است که یک عراق واحد بهتر می تواند از شهروندان خود محافظت کند. اما تجربه گذشته این ادعا را شدیدا رد می کند. هنگامی که دولت اسلامی در سال ۲۰۱۴ ، با استفاده از سلاح های پیشرفته ایالات متحده که توسط ارتش عراق در موصل رها شده بود ، به کوردستان حمله کرد دولت عراق از اعطای اختیارات قانون اساسی خود به بودجه فدرال کوردستان یا ارائه کمک نظامی خودداری کرد به همین دلیل ما معتقدیم به عنوان یک کشور مستقل، می توانیم نیروهای خود را تامین و تجهیز کنیم و این مبارزه را سریع تر به نتیجه برسانیم

جنگ با دولت اسلامی می تواند یک الگو برای اینکه چگونه کوردها و اعراب در آینده همکاری کنند، فراهم می کند. در نبرد برای راندن دولت اسلامی از عراق، پیشمرگه ها و ارتش عراق در یک اتحاد برابر بوده اند. درعملیات مشترک پیشمرگه با ارتش عراق نمونه جدیدی از همکاری و پشتیبانی را شاهد بودیم که سابقا در دولت های قبلی نمونه آن دیده نشده بود. صرف نظر از همه پرسی، ما همکاری نزدیک خود را با نیروهای عراقی و غربی تا پیروزی نهایی بر دولت اسلامی ادامه خواهیم داد.

یک کوردستان مستقل می تواند روابط بسیار قوی با بغداد داشته باشد. کوردستان یک همسایه بزرگ است، همکاری در برابر تروریسم و ​​به اشتراک گذاری منابع، از جمله زیرساخت های آب و نفت، به شیوه ای که به نفع هر دو کشور باشد. بدون تحریم هایی که عراق به واردات و صادرات ما اعمال کرده است، می توانیم به طور مشترک منابع انسانی و طبیعی خود را در یک بازار مشترک به نفع کوردستان و عراق توسعه دهیم.

در حالی که نتایج رفراندوم با دولت های آینده در کوردستان ارتباط دارد، زمان بندی و شرایط استقلال ما به مذاکره با بغداد و مشورت با همسایگان و جامعه جهانی گسترده تر خواهد بود. مسئله این است که چه قلمرویی در کوردستان متحد خواهد بود که بحث جدی در جدایی است. متاسفانه از ۳۱ دسامبر ۲۰۰۷، دولت عراق از اجرای یک اصل کلیدی قانون اساسی یعنی ماده ۱۴۰، سرباز زده است و همین مسئله باعث گردیده است که مردم منطقه دچار اختلاف شوند. اکنون تقریبا ده سال بعد، ما می خواهیم تنها مناطقی را که در آن مردم به طور عمده بخواهند بخشی از کوردستان باشند را به کوردستان اضافه کنیم. حساس ترین مسئله موجود یک اختلاف ارضی طولانی مدت با عراق است که می تواند روابط آینده ما را مسموم کند.

از آنجایی که کوردستان در سال ۱۹۹۱ خودمختار شد، ما برای ایجاد روابط خوب با همسایگان سخت تلاش کرده ایم. ترکیه بزرگترین سرمایه گذار خارجی در اقتصاد ما است و خطوط لوله نفت و گاز را که به نفع هر دو کشور است، ساخته است. ما نگرانی هایی که رفراندوم کوردستان با همسایگان خود ایجاد می کند را می دانیم و اطمینان می دهیم که یک کوردستان دموکراتیک و پایدار بهترین شریک ممکن است

کوردستان تنوعی ارزشمند از قومیت ها است. سرزمین ما میزبان مسیحیان، یزیدی ها، ترکمن ها، عرب ها، فیلیس و کاکایی ها است و هویت هر یک به صورت رسمی در قانون ما به رسمیت شناخته شده است. از سال ۲۰۰۳، بسیاری از مسیحیان عراقی به کوردستان مهاجرت کرده اند تا از خشونت و آزار و اذیت در دیگر نقاط کشور در امان بمانند. از آنجاییکه دولت اسلامی عراق در سال ۲۰۱۴ بخش بزرگی از عراق را تصاحب کرد، در آن زمان ما بیش از ۱٫۵ میلیون پناهنده عراقی را با کمترین کمک از بغداد یا جامعه بین المللی میزبانی کردیم.

اکنون پس از یک قرن تلاش، زمان آن رسیده است تا مجبور نباشیم بیشتر از این به نام عراق و برای عراق کار کنیم. ما از ایالات متحده و جامعه بین المللی خواستار احترام به رای دموکراتیک مردم کوردستان هستیم. یقینا در دراز مدت شاهد آینده ای بهتر برای کوردستان و عراق خواهیم بود.