هاژه ـ هفت روز از اولين ماه تابستان 1366 مي‌گذرد، لحظاتي قبل از آن‌كه عقربه‌هاي ساعت 30: 4 دقيقه بعدازظهر را نشان دهد، نقطه‌هاي سياهي در آسمان سردشت ظاهر مي‌شود.

هواپيماها غرش مي‌كنند و سپس‌ 4 بمب در شهر و 3 بمب ديگر در روستاهاي اطراف فرود مي‌آيد. اين يكي از فجيع‌ترين و وحشتناك‌ترين تهاجم شيميايي بود كه سبب كشته و مجروح شدن عده زيادي از هموطنان شد.

بمباران شیمیایی آن روز مردم کورد سردشت وحشیانە ترین تهاجم شیمیایی‌ای بود که آثار و پیامدهای آن تا به امروز باقی مانده است. آنان قربانی توسعه طلبی ها و کینه توزی های دیکتاتوری به نام صدام و کشورهای حامی وی شدند. در این فاجعه صدها کودک، مرد و زن بی گناه جان باختند؛ صحنه ها و تصاویری که بعدها از این فاجعه انسانی پخش گردید عمق مصیبت و رنج این مردم را نمایان کرد.

به طور کلی بمباران شیمیایی سردشت یک فاجعه ضد بشری بود که در آن مردم غیر نظامی، بدون هر گونه هشدار قبلی و هیچگونه وسیله حفاظتی و دفاعی بصورت برنامه ریزی شده و با سازماندهی مورد اصابت سلاح‌های ممنوعه واقع شدند.

رژیم بعث عراق در این حملات از سه نوع گاز خردل کثیف(ترکیبی از خردل و آرسنیک است که ترکیب ماندگاری این گاز در محیط ‌زیست به حدود 100 سال می‌رسد)گازهای اعصاب (تابون، سارین یا سومان) و سیانوژن علیه مردم بی‌دفاع استفاده کرد که به شهادت 110 نفر و مجروح شدن بیش از 8000 تن از مردم بی دفاع انجامید. هنوز هم تعدادی از مردم مقاوم و شریف سردشت با آثار و پیامدهای این بمباران دست به گریبان هستند.

بر اساس سندی که برای محکومیت «فرانس فان آن رات»، دلال فروش مواد اولیه ساخت سلاح‌های شیمیایی به رژیم عراق به دادگاه لاهه هلند ارائه شده است، تعداد مصدومان شیمیایی شهرستان سردشت در حملات تیرماه سال 66، 8 هزار و 24 نفر عنوان شده است.

این تهاجم غیرانسانی شهر سردشت را نخستین شهر قربانی جنگ‌افزارهای شیمیایی در جهان بعد از بمباران هسته‏‌ای هیروشیما نامید.