در راستای سلسله گزارش های اختصاصی هاژه از محلات و بخش های مختلف شهر مهاباد، این بار به یکی از مکان های در عین حال با اهمیت ولی پشت گوش انداخته شهر یعنی باغ مکائیل و فضاهای اطراف آن رفتیم.
باغ میکائیل در قسمت پایینی سد مهاباد قرار دارد و از قدیم الایام مرکز تفریح و فضای استراحت مردم بوده است.
در باب اهمیت این فضای مهم شهری همین کافی است که در طول شبانه روز بسیاری از خانواده ها و مسافران به آن مراجعه کرده و مدت زمانی از فضای بسته شهری فاصله و از زیبایی ها و فضای آزاد آن استفاده می کنند.
با توجه به این که باغ میکائیل بزرگترین و قدیمی ترین پارک مهاباد است و جاذب گردشگر و مسافرانی بسیار زیادی است، منطق حکم می کند که لحاظ فضای کالبدی، امکانات رفاهی و زیرساختی در مرکز توجه باشد و شهرداری بیشترین تلاش و امکانات خود را جهت خدمات رسانی به آن بسیج نماید. اما بر خلاف این امر هنگامی که وارد این پارک می شویم با فضای مرده، مستهلک و فاقد امکانات مناسب روبرو خواهیم شد. به گونه ای که حتی بخش قابل توجهی از چمن های این پارک در اثر بی توجهی از بین رفته و به زمین خاکی تبدیل شده است.
از همان زمان ورود منظره نامناسب تخریب بخشی از سنگ فرش و محل های رفت و آمد چشمان هر بیننده و رهگذری را به می آزرد. شکسته شدن برخی از جدول کشی ها در لبه های مختلف پارک، خرابی تعدادی از آبخوری ها، وضعیت نامناسب تعدادی از سطل های زباله همه و همه بخشی از مشکلات برجسته آن هستند.
استهلاک شدید وسایل بازی کودکان و عدم نوسازی و نصب وسایل جدید همراه با استاندارد نبودن محل های تعبیه شده برای این وسایل از دیگر مشکلات این پارک است.
وضعیت تأسف آور سرویس های بهداشتی پارک، یکی از مهم ترین معضلات آن است؛ عدم نظافت این سرویس ها، عدم نورپردازی و فضای فیزیکی نامناسب آن غیر قابل تحمل است. حال این جای سوال دارد که مسئولین شهرداری تاکنون این فضاها را مشاهده نکرده اند؟ که این گونه بی توجه هستند؟ بهتر است به جای دادن شعار برای ایجاد پارک های جدید در ابتدا به نگهداری و بهسازی پارک های موجود توجه نمایند.
وضعیت نامناسب آبخوری های پارک نیز جای انتقاد شدید دارد، تعدادی از شیرهای آب خراب و غیر قابل استفاده و برخی نیر آسیب جدی دیده و پاکیزگی محوطه این آبخوری های به مشکل اساسی روبرو است.
استخری که در وسط پارک وجود دارد بدون یک قطره آب مدت هاست به حال خود رها شده است، تندیس و آب نما و نورپردازی همراه آن در پارک وجود ندارد. محل های که برای نشستن خانواده ها و مسافران تعبیه شده است به علت عدم وجود سایه بان عملا بلا استفاده شده اند، وضعیت نورپردازی و روشنایی پارک نیز در حالت کلی مناسب نمی باشد.
از طرف دیگر نیمکت های تعبیه شده برای نشستن و استراحت افراد نیز وضعیت اسفناکی دارند، به گونه ای که تعدادی کاملا تخریب و تعداد دیگر نیز به لحاظ رنگ و شکل ظاهری در وضعیت نامناسبی قرار دارند و قابل استفاده نیستند.
به طور کلی باید گفت باغ (پارک)مکائیل مهاباد در حال حاضر در شرایط کاملاً نامناسب به لحاظ زیرساخت های خدماتی و رفاهی قرار دارد، از مبلمان شهری گرفته تا سرویس های بهداشتی و فضای کالبدی آن. به عبارت دیگر به جرأت می توان گفت این پارک با وجود سابقه تاریخی و اجتماعی آن در حال حاضر در مرحله زوال و مرگ تدریجی قرار دارد. طوریکه فضای مرده و بی روح جای شور و نشاط را گرفته است.
بر این اساس برای جلوگیری از این وضعیت لازم است که مسئولان شهرداری و شورا با برنامه های منظم و فوری موجبات احیا و بهسازی این پارک را فراهم آورند زیرا که این باغ یکی از محدود فضاهای شهری مردمی و تنفسی شهر است.
مسئولان باید به این نکته عنایت داشته باشند که این باغ یکی از مکان های اصلی استراحت و تفریح مردم شهر و اطراف است و کوتاهی در امر احیا و بهسازی آن، کوتاهی در امر خدمت رسانی به مردم است.