همان گونه که می دانیم بشر دارای حق و حقوق ذاتی و اکتسابی مختص به خود می باشد و بر همین اساس و سایر شاخص های دیگر با حیوانات تفاوت عظیم و چشمگیری دارد، به گونه ای که این صفات و خصوصیات باعث آن شده تا خداوند منان نسبت « اشرف مخلوقات» را به ما اعطا فرمایند و سرنوشت خویش را در دست مان قرار دهند. بی گمان یکی از آن موارد مهم و حساس، تعیین سرنوشت در تمامی زمینه های شخصی و جمعی می باشد که هر کدام از آنها در زمان و مکان خود مهم بوده و تاثیر شگرفی برا آینده ما دارد.

اگر با دیده اغماض به سایر انتخاب ها نگریسته شود به هیچ عنوان نباید، در مساله ای که آینده خود و فرزندانمان را رقم می زند با دیدگاه های سطحی، که غالباً ناشی از وجود حس خانوادگی، قبیله و عشیره گرایی است، کمترین مسامحه را به خرج داد، چرا که از یک طرف، نه فرصتی برای جبران است و نه توان پرداخت این همه هزینه و از طرف دیگر، راه را برای پیروان خط فکری چنین اشخاصی در آینده هموار خواهیم کرد تا از شیوه آنها برای تبلیغات استفاده نمایند و بی خبر از آنکه، این ما هستیم، اذن می دهیم به راحتی به شعور و اراده ما توهین شود.  

شهروندان گران سنگ و فهیم و با شعورم، تا به کی می خواهیم بدین طریق دست به انتخاب بزنیم؟ و از مهم ترین حق خویش بدین شکل بهره ببریم. قرار است شخص یا اشخاصی برگزیده شود که در عرض یک بازه زمانی کم، خدمتگزار لایق برای ماها باشد. آیا ما حاضریم اجازه ورد به حریم خصوصی و منزل خویش را به هر شخصی بدهیم؟؟ قطعا اگر کمی منطقی بیندیشیم (که هیچ شکی در اندیشه مثبت و خوب شما ندارم) و خود را از تعصبات جدا کنیم، جواب منفی خواهد بود، پس باید بدانیم شهرداری متعلق به ما مردم می باشد و لذا بجاست اجازه ورد به آنجا را به هر شخصی ندهیم. بیاید برای یک بار هم که شده از حق خویش نگذریم و این دوره را دوره طلایی ایران و مهاباد نام نهیم و اشخاصی را انتخاب نماییم که ساختارشکن باشد و قبول داشته باشند، وظیفه ای جز خدمت صادقانه، شفاف و بدون چشمداشت به ما مردم را ندارند، بیایید با مشارکت حداکثری خویش راه  را بر روی اشخاصی که اهداف پلیدی در ذهن دارند، ببندیم تا تجربه ای تلخ باشد برای دیگران و آزمونی شیرین برای ما.

بیایید در 29 اردیبهشت 1396 نشان دهیم، از پله های شهرداری فقط اشخاصی می توانند بالا روند که لیاقت سپردن کلید آن را داشته باشند. مهاباد آن نیست که امروز اشخاصی با ترفندهای مختلف، دادن وعده و وعیدهای کذایی و فریب افکار عمومی در فکر اداره آن باشند. به قول آقای دکتر خدیو « شهر ارزشمندترین دارایی ماست» پس همانگونه که از طلا و جواهرات، مال و اموال و فرزندان خویش محافظت می کنیم، باید و باید از این دیار هم پاسداری نماییم. چرا که غیر از این باشد، جایگاهی جز زباله دان تاریخ نخواهیم داشت و یقین دارم هیچ یک از شما شهروندان بزرگوارم این را نمی خواهید.  بیایید امروز تصمیم راسخ بگیریم تا فردا بار دیگر خود را بخاطر انتخاب هیجانی، احساسی و تحت تاثیر تبلیغات نادرست و ناروا، محاکمه نکنیم،  چرا که هیچ وکیلی، ماده یا تبصره ی قانونی را سراغ ندارد تا به استناد آن از شما دفاع کند و رهایی بخشد، در انتخاب آزاد هستیم،  پس در صورت انتخاب نادرست ما خود محکومیم نه دیگران، نه نظام سیاسی و نه هیچ شخص و جناحی. بهتر است تحصیلات اشخاص، شخصیت آنها، اهداف، برنامه ها و گذشته آنها را بار دیگر مرور و با انگشت زدن خویش در جمعه 29 اردیبهشت، اثبات نماییم، شورای شهر، قلب تپنده جامعه است و بارو کنیم اگر سالم نباشد، وضعیت بسی بدتر از آن خواهد بود که در حال حاضر اکثریت از آن می نالیم.