در شهری که پیشرفت را نه در قامت سازه‌های بتنی و خیابان‌های عریض و طویل، که در لبخند مردمانش و نبض زندگی جاری در رگ‌هایش جست‌وجو می‌کند، می‌توان ردی از یک مدیریت دغدغه‌مند و پویا را یافت. مهاباد این روزها زیر سایه مدیریت شهری، رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است. شهرداری به جای شعارهای تکراری، با اقدامات زیربنایی و عملی، تعریفی تازه از خدمت‌رسانی ارائه کرده است. از اصلاح ورودی‌های شهر و ایجاد کمربندی‌ها گرفته تا بازآفرینی اماکن تاریخی که سال‌ها به نمادی از بی‌توجهی بدل شده بودند. پل‌های مدرن و تاریخی بر رودخانه شهر، پیاده‌راه‌ها و نورپردازی‌های دلنشین، همگی گواهی بر این مدعاست که مهاباد دیگر تنها یک شهر نیست، بلکه یک زیست‌بوم فرهنگی و انسانی است.
این نگاه متفاوت در ساماندهی مقبره‌الشعرا و همچنین نصب پیکره و سردیس شاعران و هنرمندان و المان‌های شهری نیز هویداست.
نگاهی نو که با احترام به حیوانات بی‌سرپناه نیز همراه است. اجرای برنامه‌هایی مانند عقیم‌سازی سگ‌های بلاصاحب، به جای حذف و طرد، تلاشی انسانی برای کنترل جمعیت و ساماندهی آن‌ها، نشان می‌دهد که شهر نه تنها برای انسان‌ها، بلکه برای همه موجودات، مکانی امن و قابل زیست است.
همچنین بازیافت زباله‌ها، ساخت مراکز آتش‌نشانی و بازسازی چشمه درمانی گراوان، نشان می‌دهد که شهردار مهاباد، نگاهی جامع به نیازهای شهروندان دارد. توجه به نیاز کودکان با بازسازی پارک ملت و شروع عملیات بازسازی شهربازی، این حس را تقویت می‌کند که مهاباد در حال تبدیل شدن به یک شهر نمونه است. شهری که در آن هر شهروند، فارغ از محل زندگی خود، از امکانات و خدمات یکسانی بهره‌مند می‌شود.
اما در میان همه این اقدامات بزرگ و اساسی، یک نکته ظریف و حیاتی وجود دارد که می‌تواند آینده یک نسل را رقم بزند. نصب ست‌های ورزشی، تورهای والیبال، بسکتبال و دروازه‌های کوچک فوتبال در پارک ملت، شاید در نگاه اول کوچک و کم‌اهمیت به نظر برسد، اما تاثیر عمیقی بر سلامت و نشاط اجتماعی دارد. این تجهیزات ساده، نوجوانان و جوانان را از پاتوق‌های بی‌حاصل و سرگرمی‌های مضر دور کرده و به سمت ورزش و فعالیت‌های سالم سوق می‌دهد. در دنیای امروز که معضلات اجتماعی و آسیب‌های ناشی از بی‌تحرکی و بیکاری، گریبان‌گیر جوانان شده، فراهم کردن فضایی برای تخلیه انرژی و بروز استعداد، یک ضرورت انکارناپذیر است.
از شهردار محترم مهاباد انتظار می‌رود که این حرکت ارزشمند را ادامه دهد و با تجهیز پارک‌هایی مانند سید قطب، شیخ شلتوت، شهرک و بلوار پرستار و... به وسایل استاندارد ورزشی، فضایی امن و جذاب برای جوانان فراهم آورد. شاید زمان و بودجه برای بازسازی کامل این پارک‌ها کافی نباشد، اما نصب همین تورها و تجهیزات ورزشی، می‌تواند این فضاها را از محل تجمع‌های ناسالم به محیطی پویا و زندگی‌بخش تبدیل کند. با این کار پارک‌ها دیگر تنها یک مکان تفریحی نیستند، بلکه به پایگاه‌هایی برای سلامت جسم و روان تبدیل می‌شوند. پایگاه‌هایی که در آن خانواده‌ها با اطمینان خاطر، فرزندان خود را برای گذراندن اوقات فراغت به این مکان‌ها می‌فرستند و امید به آینده‌ای سالم در دل شهروندان جوانه می‌زند.