دانشمندان نحوه عملکرد ۲۵ فضانوردی را که به طور متوسط ۶ ماه در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) زندگی می‌کردند، از طریق انجام تعدادی از تست های شناختی مورد بررسی قرار دادند. فضانوردان این تست ها و فعالیت ها را با سرعت و دقت کمتری از آنچه که روی زمین انجام می دادند، انجام دادند. بر اساس گزارشی که در مجله مرزها در پزشک (Frontiers in Physiology) به رشته تحریر درآمده است، پس از بازگشت فضانوردان به خانه، آنها می توانستند همان عملکردها را سریعتر انجام دهند. شینا دیو، یکی از نویسندگان این مطالعه و محقق در آزمایشگاه عملکرد و سلامت رفتاری ناسا در بیانیه ای مطبوعاتی اعلام کرد: «ما نشان می دهیم که هیچ مدرکی دال بر هیچ گونه اختلال شناختی قابل توجه یا کاهش نورودژنراتیو در فضانوردانی که شش ماه در ایستگاه فضایی بین‌المللی وقت سپری می‌کنند، وجود ندارد». زندگی و کار در فضا با اختلالات شناختی گسترده ای که حاکی از آسیب های قابل توجه مغزی باشد، مشاهده نشد.
گذراندن زمان در فضا، برای فضانورد ضرر دارد. تشعشع، گرانش تغییر یافته، از دست دادن خواب و شرایط کاری استرس زا همگی بر عملکرد یک فضانورد تأثیر می گذارند. از دست دادن توانایی ها در فضا می تواند به طور بالقوه ویرانگر باشد، زیرا حتی اشتباهات جزئی در یک ماموریت می تواند عواقب بزرگی داشته باشد.
برای این مطالعه، محققان یک بار قبل از ماموریت، دو بار در طول اقامت به طور متوسط 6 ماه و یک بار پس از بازگشت فضانوردان به زمین، فضانوردان را آزمایش کردند. آزمایش شامل ابزاری به نام باتری شناختی (The Cognition Battery) بود که مجموعه ای از تست های کامپیوتری برای ارزیابی افراد با عملکرد بالا است. باتری دارای 10 جزء است، از جمله به خاطر سپردن و بعداً انتخاب فیگورهای سه بعدی، کلیک کردن بر روی مربع های کوچکتر و تشخیص احساسات از چهره ها. بسیاری از وظایف شامل تطبیق الگو یا مرتب کردن اشیا در یک توالی صحیح است. شرکت کنندگان از نظر سرعت و دقت اندازه گیری شدند.
فضانوردان در فضا به همان دقتی که روی زمین فعالیت می کردند، دارای عملکرد بودند البته با این تفاوت که مقداری کندتر عمل کرده و تغییرات سرعت برای وظایف مختلف در زمان های مختلف، در طول ماموریت متفاوت بود. دیو، در بیانیه ای مطبوعاتی گفت: «به عنوان مثال، کند شدن عملکرد در توجه، فقط در اوایل مأموریت مشاهده شد، در حالی که عملکرد کند در سرعت پردازش تا زمانی که مأموریت پایان یافت و خدمه به زمین بازگشتند، به سطح اولیه بازنگشت.
این مطالعه همچنین نشان داد که برخی از عواملی که می توانند عملکرد روی زمین را کاهش دهند، مانند استرس یا کمبود خواب، در فضا نیز اعمال می شوند. اما بر اساس این مطالعه، برخی از عوامل استرس زا وجود دارند که منحصر به فضا هستند.
نتایج در ماموریت های طولانی تر مفید خواهد بود، مشابه سفر فضایی به مریخ. آزمایش های مشابهی را می‌توان برای پیش‌بینی عملکرد فضانوردان در طول زمان و همچنین نظارت بر نشانه‌های کاهش عملکرد استفاده کرد.
منابع:
1. Frontiers in Physiology. Cognitive performance in ISS astronauts on 6-month low earth orbit missions
2. Journal of the International Neuropsychological Society. The Cognition Battery of the NIH Toolbox for Assessment of Neurological and Behavioral Function: Validation in an Adult Sample