معمولاً بوی بدن افراد را به عرق کردن آنها نسبت می‌دهیم، اما موضوع به این سادگی‌ها هم نیست.
برخلاف تصور رایج، عرق به‌خودی‌خود بو نمی‌دهد. عرق عمدتاً از آب تشکیل می‌شود، همراه با مقدار کمی از مواد دیگر، مانند سدیم و کلرید. بااین‌حال، نوع غده‌ای که عرق از آن منشأ می‌گیرد، بر بوی بد ما تأثیر می‌گذارد.
دو نوع عمده غدد عرق در اینجا دخیل هستند: غدد اکرین و آپوکرین. غدد اکرین عرق آبکی و بی‌بو تولید می‌کنند تا بدن را خنک کنند – همان عرقی که وقتی در یک روز گرم بیرون می‌روید، روی پوست‌تان حس می‌کنید.. این عرق از روی پوست شما تبخیر می‌شود.
نوع دیگری غدد عرق در بدن، غدد آپوکرین هستند که بالقوه می‌توانند بوی بدتری ایجاد کنند. غدد آپوکرین در نواحی دارای مو مانند زیر بغل، کشاله ران و پوست سر قرار دارند و عرق غلیظ‌تری ترشح می‌کنند.
عرق تولیدشده به‌وسیله غدد آپوکرین نیز مانند عرق غدد اکرین، این عرق بلافاصله پس از ترشح بو نمی‌دهد؛ اما هنگامی که با باکتری‌های روی پوست تماس پیدا می‌کند، پروتئین‌ها و اسیدهای چرب آن تجزیه می‌شوند و بوی بسیار آشنای بدن را ایجاد می‌کنند.
وقتی استرس داریم یا مضطرب هستیم، بیشتر از طریق غدد آپوکرین خود عرق می‌کنیم، به‌این‌ترتیب ممکن است در روزهای پراسترس بسیار بیشتر از زمانی که در یک روز آفتابی در ساحل عرق می‌کنیم، بدنمان بو بدهد.
همچنین ممکن است برخی از بیماری‌ها باعث بوی بد بدن شوند، برای مثال «تری متیل آمینوری» که یک اختلال متابولیک یا سوخت‌وساز است، باعث ایجاد بوی بدی مانند بوی ماهی را در عرق، نفس و ادرار ایجاد می‌کند. بیماری‌های کلیوی، دیابت و حتی نارسایی کبد همگی می‌توانند باعث شوند بدن شما بوی قوی‌تری تولید کند.
چرا بعضی‌ها بو نمی‌دهند؟
اکنون می‌دانیم که چرا بدن‌های برخی از افراد بو می‌دهند، اما چرا فقط برخی از افراد؟ چند دلیل وجود دارد که چرا برخی افراد بوی بدن زیادی ندارند.
یک واریانت ژنتیکی رایج در میان افراد با تبار آسیای شرقی وجود دارد که بر تولید پروتئینی به نام ABCC۱۱ تأثیر می‌گذارد. وجود این تنوع ژنتیکی به این معنا است که برخی از جمعیت‌ها کمتر مستعد بوی بد بدن هستند، زیرا عرق آنها حاوی پروتئین‌های کمتری است که باکتری‌ها می‌توانند آنها را به ترکیبات بدبو تجزیه کنند. در حالی که این واریانت ژنی در ۸۰ تا ۹۵ درصد از مردم با تبار آسیای شرقی وجود دارد، بر اساس یک بررسی در سال ۲۰۱۰، این واریانت تنها در ۳ درصد از جمعیت‌های با تبار اروپایی و آفریقایی وجود دارد. (جالب این‌که یک بررسی جداگانه همچنین نشان داد که اکثر شرکت‌کنندگانی که دارای واریانت ژنی ABCC۱۱ بودند، همچنان از ضد تعریق یا دئودورانت استفاده می‌کردند).
تأثیر غذاها و استرس
به جز ژنتیک، غذاهایی که می‌خورید بر بوی شما نیز تأثیر می‌گذارد. برخی غذاها می‌توانند بوی بدتری را در شما ایجاد کنند، ازجمله گوشت قرمز، سیر، پیاز، سبزی‌های چلیپایی (مانند کلم بروکلی، گل کلم و کلم کیل) و الکل ازجمله مقصرهای اصلی در ایجاد بوی بد بدن هستند. بنابراین، اگر فردی از این غذاها اجتناب کند، در نهایت ممکن است بدنش بوی بهتری نسبت به کسی که به‌طورمعمول آنها را می‌خورد، داشته باشد. علاوه بر این، ادویه‌هایی مانند کاری، زیره و شنبلیله حاوی ترکیباتی هستند که می‌توانند در بدن باقی بمانند و بوی بالقوه قوی از خود به جای بگذارند.
عرق ناشی استرس بوی بسیار بدتری نسبت به عرق معمولی می‌دهد. علت این است که وقتی استرس دارید، عرق بیشتری از غدد آپوکرین شما تولید می‌شود. یافتن راه‌هایی برای آرام ماندن در موقعیت‌های چالش‌برانگیز عاطفی، مانند تمرین‌های مدیتیشن، ممکن است از شدت بوی بدن شما بکاهد.
مقابله با بوی بد بدن
بنابراین، اگر دوستتان به شما بگوید که بدنتان بو می‌دهد، ممکن است راست بگوید و خودتان نتوانید بوی بدنتان را تشخیص دهید.
اما راه‌هایی برای مقابله با بوی بد بدن وجود دارد:
به طور منظم دوش بگیرید و بهداشت را رعایت کنید.
لباس‌های نفوذپذیر بپوشید که عرق را در خود نگه نمی‌دارند.
مقدار زیادی آب بنوشید که می‌تواند به رقیق شدن عرق کمک کند.
از خوردن غذاهایی که ممکن است باعث بوی بد شوند مانند سیر و پیاز خودداری کنید.
از فئودورانت و/یا یک ضد تعریق استفاده کنید. توجه کنید ضد تعریق در وهله اول به توقف تعریق کمک می‌کند.
از محلول شستشوی بدن حاوی «بنزوئیل پراکسید» برای زیر بغلتان استفاده کنید – این محلول ممکن است بوی زیر بغل را از بین ببرد.
از موقعیت‌های اضطراب‌آور اجتناب کنید و راه‌هایی برای آرام کردن سیستم عصبی خود بیابید تا کمتر استرس داشته باشید (و کمتر عرق کنید).