خبر انتخاب «رضا عطاران» برای بازی در نقش صدام، غفلت تاریخی سینمای ایران درباره مرغوب‌ترین مضامین و بایسته‌ترین رویکردهایی را یادآور شد که می‌توانند در جریان فیلمسازی تحول و تنوع ایجاد کنند و گیشه را از رخوت کمدی‌های تکراری نجات دهند.

بویژه آنکه این فیلم قرار است در ژانر کمدی ساخته شود و اصولاً تصور اینکه عطاران در لباس صدام، چه‌ها که نخواهد کرد، در نوع خودش دلچسب و دیدنی است. او قطعاً قدرت مانور فراوانی برای مضحکه این خونخوار تاریخ دارد و می‌تواند کاری کند کارستان؛ کلی شوخی بکر بسازد و موقعیت بانمک خلق کند.

انتشار تست گریم فتوشاپی عطاران در نقش صدام هم بر فرضیه تشابه قیافه این دو به مدد چهره‌پردازی، مهر تأیید زد.

هر چند نبوغ عطاران در کمدی به شرط وجود فیلمنامه‌ای درست درمان و چینش دقیق دیگر اجزاست که می‌تواند امیدها را به خروجی جذاب پروژه مذکور بیشتر کند.

سوژه‌هایی نظیر زندگی «صدام» به عنوان یکی از منفورترین چهره‌های سیاسی قرن که نامش با انبوهی از جنایت علیه بشریت گره خورده، می‌توانند هم نفسی تازه در کالبد سینمای ایران بدمند و هم در عین سرگرم سازی، تأمل برانگیز باشند.