به گزارش هاژه به نقل از ایرنا، یک متخصص علوم اعصاب و گفتار درمانی با اشاره به اینکه والدین پرخاشگر، کنترل‌گر و شماتت کننده از عوامل خطر ماندگاری لکنت زبان در کودکان هستند، گفت: یک جنبه مهم لکنت مسائل هیجانی و عاطفی است بنابراین بسیار کمک کننده خواهد بود که خانواده‌ها نه فقط برای موضوع لکنت بلکه به صورت همه جانبه، محیطی امن و حمایتگر برای کودک فراهم کنند.
دکتر هیوا محمدی روز جمعه با بیان اینکه در بسیاری از موارد لکنت کودک به صورت خود به خودی و بدون گفتاردرمانی بهبود پیدا می کند، افزود: برخی عوامل هستند که امکان بهبودی لکنت را کم می کنند و مشکلاتی مانند رابطه والد-فرزندی مخرب و محیط های ناامن عاطفی احتمال ببهود لکنت را کم می کنند.
این متخصص علوم اعصاب با اشاره به اینکه برخی عوامل امکان بهبودی لکنت زبان را کاهش می‌دهند گفت : بهبود خود به خودی لکنت در افراد دارای سابقه فامیلی لکنت در فامیلهای دور و نزدیک، افراد چپ دست و پسران کمتر است و به همین دلیل خانواده ها در این موارد بدون از دست دادن زمان باید برای درمان مراجعه کنند.
وی افزود: لکنت یک اختلال وابسته به جنس است. این مشکل در پسران بیشتر از دختران اتفاق می افتد و امکان بهبودی آن در دختران بیشتر است و به همین دلیل احتمال نقش هورمون های جنسی استروئیدی در لکنت مطرح شده و تحقیقات مثبتی در این زمینه انجام گرفته است. به همین دلیل توجه ویژه به وضعیت لکنت و کنترل آن در نوجوانی به عنوان سن افزایش سطوح هورمون های جنسی توصیه می شود.
این عضو هیات علمی گروه مغز و اعصاب دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه با بیان اینکه پنج درصد از کودکان ۲ تا پنج ساله به لکنت مبتلا می شوند گفت: خوشبختانه ۸۰ درصد از این بچه ها در آینده کاملا خوب شده و اثری از لکنت در گفتار آن ها باقی نخواهد ماند و به دلیل امکان بهبودی قابل توجه، شیوع لکنت در بزرگسالان به یک درصد کاهش پیدا می کند و این یک دورنمای خوب و امیدوارکننده است که باید برای خانواده ها تشریح کرد؛ در مورد کودکانی که لکنت در آن ها ماندگار می شود یا حتی بزرگسالان هم می‌توان اقدامات درمانی مفیدی با کمک گفتاردرمانی و روان شناسی انجام داد.
دکتر محمدی افزود: با این وصف قسمت عمده بهبودی لکنت معمولا ۶ ماه بعد از شروع اتفاق می افتد و این پ ۶ ماه اول، دوره طلایی اقدام برای درمان است؛ مداخلات گفتاردرمانی به همراه مشاوره های تخصصی امکان بهبود را بیشتر می کند و توصیه اکید این است که اگر بعد از ۶ ماه ناروانی ها و علائم لکنت همچنان باقی ماند، خانواده ها حتما با مراجعه به کلینیک های گفتاردرمانی برای درمان اقدام کنند.
وی تاکید کرد؛ جهت کمک به روند بهبود لکنت والدین نباید نسبت به مشکل کودک واکنش منفی نشان دهند، نباید حرفش را قطع کنند و هنگام لکنت نباید حرف او را تکمیل کنند. آگاه شدن کودک و دریافت بازخورد منفی از اطرافیان، باعث می شود کودک کمتر حرف بزند، گوشه‌گیر شود و علاوه بر ناروانی گفتار، اضطراب اجتماعی و اجتناب نیز ایجاد شود ضمن اینکه اضافه شدن این مسائل باعث شدید شدن لکنت و کاهش موفقیت درمان خواهد شد.
دکتر محمدی همچنین تاکید کرد: خانواده‌ها به تفاوت‌های بین بچه‌ها احترام بگذارند و هیچگاه کودک خودشان را با دیگران مقایسه نکنند. زیرا فرآیند رشد و توانایی های فردی کاملا منحصر به فرد بوده و در کودکان مختلف متفاوت است.