به گزارش هاژه به نقل از میگنا، همه در دوران کودکی برای برطرف شدن نیازها به مراقب خود که عموما مادر است وابسته می‌شوند، اما این وابستگی شدت که می‌یابد باعث نگرانی خانواده‌ها می‌شود.
خانم کاظمیان طراحان روانشناس گفت: گاهی با بزرگتر شدن کودک وابستگی به والدین شدت می‌یابد و باعث نگرانی خانواده‌ها می‌شود. در ابتدا به این نکته اشاره کنم که نگران وابستگی کودک زیر ۳ سال خود نباشید، شاید بعضی افراد به نوعی از وابستگی به شکل افراطی دچار هستند. این نوع از وابستگی در کودکان بیشتر دیده می‌شود و کودک به صورت افراطی به والدین خود وابسته است.
وی ادامه داد: وابستگی شدید عواقب نامطلوبی دارد و اثرات نامطلوبی را در زندگی آینده کودکان می‌گذارد. چون این یک موضوع طبیعی است. این وابستگی کودک، خود را به شکل دو نوع، اضطراب جدایی و اضطراب اجتماعی نشان می‌دهد. در اضطراب جدایی کودک خیلی نگران از دست دادن والد با مراقب خودش هست و در نبود والدش به اندازه‌ای مضطرب می‌شود که هیچ کار دیگری را نمی‌تواند انجام دهد.
وابستگی کودک می‌تواند ریشه ژنتیکی هم داشته باشد، اما عمده دلیل آن مربوط به سبک فرزند پروری خانواده است. یعنی نوع تربیت خانواده باعث ایجاد این وابستگی شده است. برای مثال مادری که همیشه در کوتاهترین زمان ممکن خواسته کودکش رو برطرف کرده است و به کودکش اجازه‌ی مستقل شدن نداده است.
وی مطرح کرد: برای نمونه مادر اجازه نمی‌دهد کودک ۵ ساله خودش به تنهایی از سرویس بهداشتی استفاده کند و یا خودش به تنهایی غذا بخورد و یا هر کار دیگری که کودک توانایی انجام آن را دارد، اما توسط مادر انجام می‌شود. در مورد برطرف کردن خواسته‌های کودکان باید یک اعتدالی وجود داشته باشد، اگر از زمان تولد تا دو سالگی به نیاز‌های کودک توجه شود دلبستگی ایمن ایجاد می‌شود، ولی اگر هر خواسته نابجای کودک را به صورت افراطی برطرف کنیم باعث ایجاد مشکلاتی می‌شود.
کاظمیان طراحان گفت: تحقیقات نشان داده است که در کودکان درونگرا احتمال وابستگی به والد بیشتر است، چون این کودک در محیط‌های اجتماعی به والد خودش پناه می‌برد و خودش رو پشت والد پنهان می‌کند و حال در نبود والد احساس ناامنی و ترس دارد. فراموش نکنید در اکثر کودکانی که به مادر خود وابسته هستند این وابستگی در ابتدا از سمت مادر به کودک می‌باشد و برای درمان نیاز هست که مادر نیز وابستگی خود را کاهش دهد.
اما برای کاهش وابستگی کودک باید چه اقداماتی انجام دهیم؟
۱) سعی کنید که کودک را بفهمید و ترس و ناامنی کودک را درک کنید.
۲) کودک را بخاطر وابستگی که دارد سرزنش نکنید.
۳) کودک وابسته را با کودکان دیگر مقایسه نکنید.
۴) رفتار‌های مستقل کودک را تشویق کنید مثلا توانسته به تنهایی بند کفشش رو ببنده و یا برنامه درسی روز بعدش را آماده کنه در این موقعیت او را تشویق کنید تا این رفتار‌های مستقل افزایش یابد.
۵) با وعده خرید اسباب بازی کودک رو به مهد یا مدرسه نفرستید مثلا نگویید اگر امروز به مهد کودک بروی برایت عروسکی که میخواستی را میخرم، چون در این صورت کودک باج گیر خواهد شد.
۶) بدون اینکه کودک بداند او را در جمع تنها نگذارید حتما قبلش به او اطلاع بدهید.
۷) مرحله به مرحله جای خواب کودک رو از خودتان جدا کنید.
سعی کنید جای خواب کودکان رو از ۶ ماهگی جدا کنید تا از وابستگی جلوگیری شود؛ و در آخر اگر وابستگی کودکتان شدید است حتما به روانشناس مراجعه کنید.