به گزارش هاژه، مشاهده معتادان متجاهر در سطح شهر به‌ویژه مرکز شهر مهاباد، علاوه بر افزایش نارضایتی عمومی، به عادی انگاری معضل اعتیاد در این شهر ختم شده، اتفاقی که به نظر می‌رسد معلول عدم وظیفه‌شناسی یا شانه خالی کردن برخی دستگاه‌های مسوول در مقابله با این ناهنجاری است.

اعتیاد یکی از بحران‌های جدی اجتماعی در کشور است که ریشه‌ای دیرینه دارد و اکنون بسیاری از مشکلات خانواده و جامعه را می‌توان ناشی از آن دانست.

نبود دستگاهی ویژه و متولی در خصوص بحران اعتیاد شرایطی پیش آورده که چند دستگاه ازجمله نیروی انتظامی، بهزیستی، شهرداری و... هر کدام نقشی را پذیرا باشند، روندی که در چند دهه گذشته همواره با شانه خالی کردن از مسوولیت و عدم هماهنگی بین بخشی روبرو بوده است.

اگر تا چند سال گذشته پدیده اعتیاد از نگاه‌ها دور می‌ماند و معتادین متجاهر عموما در حاشیه شهر و یا خرابه‌ها دور از سکنه زندگی می‌کردند، این روزها نه تنها مرکز شهر و بازار شهر را به عنوان محل اسکان خود انتخاب کرده‌اند.

این افراد ابایی از دیده شدن در میان مردم ندارد چراکه بسیاری از آنها از شهری دیگر آمده‌اند، لذا آزادانه پرسه می‌زنند، تکدی‌گری می‌کنند و اگر فرصتی فراهم باشد اقدام به سرقت می‌کنند و یا معابر چرت می‌رنند و مداد مخدر استعمال می‌کنند.

مشاهده معتادان متجاهر، تشکیل گروه‌های چند نفر و پاتوق در مرکز شهر مهاباد، کوچه‌های میدان منگوران، ملاجامی و حتی پارک‌ها و اماکن گردشگری ضمن اینکه موجی از نارضایتی در بین مردم را ایجاد کرده زمینه برای بروز بسیاری از آسیب‌های اجتماعی را در این شهر فراهم کرده است.

امنیت اجتماعی در شهر بزرگترین قربانی حضور معتادین متجاهر در شهر است و بعد از آن می‌توان به تنزل شأن اجتماعی شهر و محله، تهدید سلامت خانواده، ازبین رفتن قبح یک عمل، الگوسازی کاذب، زشت شدن چهره شهر، تزریق ناامیدی به بازار و جامعه و ... تنها بخشی از آسیب‌هایی است که در نتیجه حضور معتادین متجاهر در شهر مهاباد ایجاد شده است.

برای شهری با تاریخ و فرهنگی غنی همچون مهاباد که جدیدا به قطب گردشگری استان و غرب کشور هم تبدیل شده، حضور معتادین متجاهر را نباید تنها به عنوان یک پدیده بلکه باید در مقیاس یک بحران جدی تلقی کرد که نیاز به عزمی جدی و مدیریتی یکپارچه و هماهنگ است.

متلک‌ها، اداها و شوخی‌های معتادین متجاهر در بین مردم را نباید تنها یک رفتار در عین خماری یا نشئه‌گی تلقی کرد بلکه همین رفتار به الگوسازی کاذب و عادی انگاری و پذیریش یک ناهنجاری در بین مردم منجر می‌شود که جبران ناپذیر است.

صرف نظر از اینکه همه ادارات متولی شهرستان از سوی مردم به کم‌کاری در زمینه پاکسازی شهر از لوث معتادین متجاهر متهم می‌شوند، ساماندهی معتادین متجاهر هم گرفتار دور باطلی شده است، نیروی انتظامی دستگیر این افراد را دستگیر می‌کند که طبعتا یا باید محاکمه و روانه زندان و یا در کمپ بازپروی شوند، اما بدلیل خلاء قانونی در رابطه با سرقت‌های خرد بعد چند ساعت آزاد می‌شوند و یا بدلیل کمبود اعتبارات و عدم هماهنگی بین بخشی امکان تحویل آنها به مکپ میسر نیست، اگر هم باشد بعد از چند روز بدلیل کمبود اعتبارات دوباره آزاد می‌شوند.

معتادین متجاهر حتی پروژه‌های فاخری همچون پیاده‌راه میدان منگوران را هم تحت تأثیر قرار داده و بسیاری از ساکنین از تشکیل پاتوق‌های شبانه تعدادی از آنها در وسط میدان خبر می‌دهند که طبعتا در میان مدت می‌تواند هدف از پیش تعیین شده برای این منطقه را دچار چالش کند.

اگرچه مسوولان هرازگاهی از دستگیری معتادین متجاهر خبر می‌دهند اما مشاهدات میدانی حاکی از آن است چهرهای پایه ثابت مرکز شهر همچنان در معابر یکجا نشین شده و حتی به شمار آنها هم افزوده شده است.

در این اواخر شمار معتادین خانم هم در شهرستان رو به افزایش گذاشته شواهد حاکی حامله شدن یک یا چند نفر از این خانم‌ها است.

آمار مشخصی از شمار معتادین و معتادین متجاهر در شهر مهاباد در دسترس نیست اما یافته‌ها، مشاهدات میدانی و اظهارات شهروندان حاکی از افزایش نگران کننده این افراد در سطح شهر است که شهر مهاباد را با چالش‌های اساسی از جمله تعداد سرقت‌ها خرد از منازل، خانه، خودرو و کاهش امنیت اجتماعی در مناطق مختلف شهر است.

از سویی دیگر عدم هماهنگی بین بخشی و عملکرد ضعیف ادارات و ارگان‌ها متولی در خصوص معتادین متجاهر بیشتر شهروندان را ناراضی و حتی منتقد کرده است.

موضوع معتادین متجاهر یک موضوع تک بعدی نیست و بسیاری از شاخص‌های توسعه و رونق شهر از جمله گردشگری، اجتماعی و امنیتی و حتی اقتصادی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و با عملکرد فعلی این ادارات شاهد مشکلات و بحران‌هایی جدی در این زمینه‌ها خواهیم بود.