دانشمندان یک سیگنال رادیویی تکرارشونده از یک منظومه ستاره‌ای نزدیک را شناسایی کردند که حاکی از وجود میدان مغناطیسی پیرامون یک سیاره به اندازه زمین در آن منظومه است و می‌تواند به کاوش حیات فرازمینی در سیارات دیگر کمک کند.
پایگاه خبری «وایس» (vice.com)، کشف میدان مغناطیسی – یکی از خصوصیات کلیدی توانایی زمین برای میزبانی از حیات – در یک سیاره دیگر در صورت تایید می‌تواند جست و جو برای یافتن حیات بیگانه و فرازمینی در سیارات قابل سکونت دیگر را تقویت کند اما رسیدن به نتایج قطعی و دقیق در خصوص اینکه این سیگنال های دریافتی واقعا توسط میدان مغناطیسی یک سیاره ایجاد شده اند مستلزم تحقیقات بیشتر است.
میدان مغناطیسی زمین به علت محافظت از این سیاره در برابر تشعشعات زیان‌بار خورشید و کمک به حفظ یک اتمسفر باثبات، نقش مهمی در بقای حیات روی زمین داشته است. به همین علت، دانشمندان بر این گمان هستند که وجود احتمالی حیات فرازمینی ممکن است بستگی به وجود میدان‌های مغناطیسی قوی پیرامون سیارات در منظومه‌های دیگر داشته باشد.
دانشمندان در گذشته میدان‌های مغناطیسی سیارات فراخورشیدی بزرگی در مقیاس سیاره «مشتری» را در تراکنش با ستارگان میزبان آنها - بخشی از فرایند موسوم به «تراکنش‌های مغناطیسی ستاره –سیاره» (SPIs) - مشاهده کرده اند. با این حال سیارات فراخورشیدی کوچکتر و در مقیاس سیاره زمین سیگنال های رادیویی بسیار ضعیف‌تری نسبت به سیارات غول گازی منتشر می‌کنند و این موجب می‌شود که مشاهده و ردگیری خصوصیات مغناطیسی در پیرامون جهان‌های (سیارات) سنگی دشوار باشد.
«سباستین پیندا» از محققان دانشگاه «کلرادو» و همکارانش به مدت سال ها مشغول جست و جو برای این نشانه‌های گریزپای حاکی از وجود میدان‌های مغناطیسی در پیرامون سیارات کوچک بوده‌اند. اکنون این محققان شواهد و مدارک بی‌سابقه‌ای از این علائم مغناطیسی ارائه داده‌اند که ممکن است مرتبط با یک میدان مغناطیسی در پیرامون سیاره فراخورشیدی به اندازه زمین موسوم به YZ Ceti b باشد که در تنها ۱۲ سال نوری با منظومه خورشیدی فاصله دارد.
سیاره YZ Ceti b تنها در مدت دو روز گردش در مدار خود را تکمیل می‌کند که معنی‌اش این است که این سیاره به ستاره میزبان خود بیش از حد نزدیک است که بتواند میزبان حیات باشد. اما این «سال بسیار کوتاه» در این سیاره همچنین موجب می‌شود که این یک مورد منحصر به فرد برای مطالعه تراکنش‌های مغناطیسی ستاره-سیاره باشد.
پیندا و همکارانش در جست‌وجوی خود برای این قبیل سیگنال‌ها توجه خود را به سیارات کوچک و با مدت زمانی کوتاه چرخش کلی مداری معطوف کردند چرا که این قبیل سیارات به علت نزدیکی به ستاره میزبان خود ممکن است علائم یا «امضای» مغناطیسی مشهودتری داشته باشند.
در حالی که این سیارات در مدار خود شتابان حرکت می‌کنند، هرگونه میدان مغناطیسی که ممکن است داشته باشند، می‌تواند با میدان مغناطیسی ستاره میزبان آنها تراکنش داشته باشد و این موجب ایجاد الگویی از انفجارات یا موج های رادیویی می‌شود که بطور بالقوه می‌تواند روی زمین دیده شود.
محققان می‌گویند که ممکن است این قبیل علائم را از منظومه ستاره YZ Ceti دیده باشند اما می‌گویند که این مساله قطعی نیست و این احتمال هم وجود دارد که این سیگنال‌ها یک بخش طبیعی از فعالیت رادیویی ستارگانی مانند YZ Ceti باشد که یک ستاره کوچک سرخ با چرخش آرام که به این معنی است که انتشار این علائم ممکن است هیچ ربطی هم به سیارات پیرامونی آن نداشته باشد.
اما در صورتی که با بررسی‌های بیشتر مشخص شود که این اولین ردیابی یک مورد از تراکنش مغناطیسی ستاره-سیاره (SPI) در پیرامون یک سیاره فراخورشیدی اندازه زمین است، این امر می‌تواند به دانشمندان در زمینه جست و جو برای جهان‌های (سیارات) قابل زیستن در پیرامون ستارگان دیگر یاری برساند.