در دوران کودکی والدین حکم خدای دوم را برای فرزند دارند، اما در نوجوانی «دوست» خدای دوم فرزندان می‌شود، پس وظیفه والدین در قبال انتخاب و پرستش این خدا بسیار مهم است»
به گزارش میگنا زهره عباسی، دکترای تخصصی روانشناسی حوزه کودک و نوجوان در گفتگو با کاشانه جملهای کلیدی در رابطه با اهمیت فوق‌العاده دوست در دوران نوجوانی می‌گوید که درک همین یک جمله می‌تواند والدین را هوشیار کند. به گفته وی «در دوران کودکی والدین حکم خدای دوم را برای فرزند دارند، اما در نوجوانی «دوست» خدای دوم فرزندان می‌شود، پس وظیفه والدین در قبال انتخاب و پرستش این خدا بسیار مهم است» و، اما ماحصل گفتگو با این روانشناس.
اهمیت انتخاب دوست در دوران نوجوانی
یکی از ویژگی‌های محسوس دوران نوجوانی بحث دوستی است و مثل دوره قبل که پدر و مادر خدای دوم کودک است، در دوران نوجوانی دوست خدای دوم فرزندان می‌شود، پس وظیفه والدین در قبال انتخاب و پرستش این خدا بسیار مهم است. گام اول این است که والدین این حقیقت را بدانند و این مهم را بپذیرند و باید برای این موضوع برنامه داشته باشند که بر اساس هنجار‌ها و ارزش‌ها سراغ این موضوع بروند. بی‌تردید یک عامل خطر در دوران نوجوانی دوستان هستند. با توجه به اینکه دوستان خدای دوم نوجوان محسوب می‌شوند، عامل خطر هم می‌توانند باشند چراکه هر کاری دوست انجام دهد، نوجوان هم همان مسیر را می‌رود.
دوست آسیب‌رسان و مسموم نوجوانان
معمولاً در تعامل‌های دوستی در معرض تعرضاتی هستند، مثلاً دوست فرزند ما ممکن است سمی باشد. به طور مثال نوجوان در کلاسی شرکت می‌کند و دوستش به او می‌گوید «چرا کلاس میری؟ ولش کن!». این باعث خواهد شد تا «منِ» نوجوان شکل نگیرد و مانع از شکل‌گیری خود قوی فرد شود. در واقع این تعرض به حریم رفتاری است که از سوی یک دوست سمی صورت می‌گیرد. آدم سمی برای هر فرد متفاوت است و سطح تعرضاتی هم که به او می‌شود، فرق می‌کند. ممکن است آدم سمی یک فرد سیگاری باشد و ممکن است آدم سمی گاهی یک حرف و رفتار کوچک باشد. گاهی یک حرف فرد را از مسیر اصلی خارج می‌کند. این سمی بودن و تعرض گاهی نیز از سوی خود والدین صورت می‌گیرد. مثلاً والدین نگران سیگاری‌شدن فرزندان خود هستند، اما وقتی پدری خود سیگار می‌کشد نمی‌تواند به نوجوان خود بگوید سیگار نکشد.
دفاع از خود در برابر روابط مسموم
گرایش به دوست در سن نوجوانی یک امر ذاتی است، اما والدین باید در این زمینه برنامه داشته باشند. در واقع باید مهارت‌های زندگی را به نوجوان آموزش دهند تا او آگاه باشد چه دوستی را انتخاب کند یا چگونه به دوستی خاتمه دهد و بداند که از دست دادن دوست پایان دنیا نیست.
بسیاری از مواقع رفتار نوجوان خطرناک است، اما رفتار والدین خطرناک‌تر است. گاهی وقت‌ها خود والدین با رفتار سمی‌شان آسیب‌رسان‌تر هستند. نوجوان باید مهارت‌های بینفردی را بیاموزد تا بتواند در برابر موقعیت‌های مختلف خود را شناسایی کند و حتی در برابر حرف و رفتار‌ها از خود مراقبت کند تا آسیب نبیند. به نظر بنده سه آموزه فرزندپروری، تربیت جنسی و تربیت فرزند در قبال فضای مجازی باید به عنوان مهارت‌آموزی‌های ضروری والدین کسب شود.
منبع: روزنامه جوان