به گزارش هاژه، منتقدان سینما، آلفرد هیچکاک را پدر سبک معمایی و دلهره‌آور معرفی می‌کنند و فیلم پنجره پشتی(Rear Window) یکی از مهمترین آثار این فیلمساز مستقل است.
نام فیلم: پنجره پشتی(Rear Window)
سال ساخت: 1954
امتیاز در متاکریتیک: فیلم شماره 3
امتیاز در (IMDB): 8.5
کارگردان: آلفرد هیچکاک
بازیگران: جیمز استوارت، گریس کلی، ریموند بر
ژانر: معمایی و دلهره آور
ساختار: کلاسیک(شاه‌پیرنگ)
دوره: کلاسیک هالیوود
جوایز: این فیلم اگرچه در بیست و هفتمین دوره جوایز اسکار در چهار بخش جایزه اسکار بهترین کارگردانی و جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی و جایزه اسکار بهترین فیلم‌برداری و جایزهٔ اسکار بهترین میکس صدا نامزد شد ولی موفق به کسب جایزه ای نشد.
آلفرد هیچکاک یکی از کارگردانان صاحب سبک و معروف کل تاریخ سینما است که پرداختن به سبک آثار وی را نمی‌توان در چند خط خلاصه کرد، اما می‌توان فیلم پنجره پشتی وی را در یک کلمه تعریف کرد و آنهم «تکنیک» است.
دهه ۵۰ زمانی بود که هیچکاک در اوج کاری خود قرار داشت، او جزو اشخاصی بود که همیشه امضایش پای فیلمش بود و آمدن نام او روی کاور یک فیلم کافی بود تا همه بدانند با فیلمی بی نظیر طرف هستند. در سال ۱۹۵۴ هیچکاک فیلم پنجره پشتی را جلوی دوربین برد که به عقیده بسیاری از هنرمندان و منتقدان تبدیل به بهترین فیلم وی شد.
عنصر مهم دیگر در کارگردانی هیچکاک استفاده بی شمار او از نماد‌ها و سمبل‌هاست. در واقع اکثر چیز‌هایی که در فیلم می‌بینیم نماد هستند و پشت هر کدام از عناصر موجود در فیلمنامه تفکر هیچکاک آرمیده است.
فیلم پنجره پشتی نوعی توالی اتفاقات دارد مانند وقتی که شما خواب می‌بینید که در خواب خود خواب می‌بینید، دوربین در این فیلم نماد چشم تیزبین هیچکاک به زندگی همسایه‌ها است و آپارتمان در این فیلم نماد کل جامعه است. هیچکاک در این فیلم خصایص بیشتر انسان‌های عادی را نشان می‌دهد که به نوعی نسبت به زندگی همسایگانشان کنجکاو و فضول هستند.
داستان فیلم:
عکاس خبرنگاری بنام جیمز استوارت در حین کار، پایش شکسته است. ازین رو، مجبور به خانه نشینی بروی صندلی چرخ داری می شود. بیکاری و بیماری، برای او قابل تحمل نیست. اوقاتش را، به پاییدن و نگاه کردن همسایه ها از پنجره ی خانه و به کمک وسیله ی کارش، می گذارند. در میان تنها نیست و معشوقه زیبایی او بنام لیزا گریس که حسابی هوای او را دارد در انجام ماموریت جف یعنی شخم زدن زندگی همسایه به یاری دوربین، کم نمی گذارد و...
نقد و بررسی:
کل داستان فیلم، جیمز استوارت شخصیت اول فیلم را نشان می‌دهد که زندگی همسایه‌ها را شخم می‌زند، آیا ما هم به اندازه جیمز کنجکاو نیستیم؟
هیچکاک در پاسخ به این پرسش گفت: مگر ما نیستیم؟شرط می بندم از هر ده نفر نه نفر بعضی موقعیتها را ببینند به جای کنترل نگاه در آن مواقع به [سبب ضعف اراده]چشمان خود را معطوف سوژه می‌کند! او در این پاسخ از چشم چرانی و یا فضولی حمایت نکرده بلکه به نوعی خصایص بیشتر انسان‌های جامعه را نشان داده است.
آثار کارگردانانی نظیر آلفرد هیچکاک که سبک ویژه هنری خود را دارند همواره مورد توجه منتقدان بوده اما تکنیک، تعلیق، میزان‌سن و تصویربرداری منحصر بفرد فیلم پنجره پشتی یک کارگاه 2 ساعته رایگان برای فیلمسازان جوان است.
هیچکاک را پدر فیلم‌های مهمایی و دلهره‌آور می‌دانند برای نمونه وقتی جیمز استوارت از جنایت سخن می‌گوید، مخاطب تکه تکه کردن گوشت توسط بازیگر را مشاهده می‌کند که بصورت غیر مستقیم اوج وحشتناک بودن قضیه را حس می‌کند.
هیچکاک در این اثر زن را به عنوان نماد و سمبل همیشگی مرد معرفی می‌کند و وقتی مرد زندگی توان راه رفتن و یا بیرون رفتن را ندارد، زن به بجای مرد زندگی بهب یرون می‌رود تا معما را حل کند.
آثار آفرد هیچکاک آنقدر قدرتمند و سمبلیک است که حتی مسعود فراستی منتقد سخت‌گیر و افراطی ایران را هم راضی کرده و او نیز از فیلم پنجره پشتی به عنوان یکی از آثار برتر سینما نام می‌برد.