چند روزی است که شاهد ورود موج جدیدی از گرد و خاک به داخل کشور به ویژه در مناطق جنوبی و غربی هستیم و بنابر اعلام قبلی سازمان هواشناسی از شدت و غلط این ریزگردها در آسمان این مناطق، همه مراکز آموزشی و دانشگاهی، ادارات دولتی و سازمان‌ها و بانک‌ها تعطیل شدند اما در این میان تنها قشری که از آنها یاد نشد جامعه کارگری بود. این مهم سبب نگارش یادداشت پیش روی شد.
بارها و بارها در مورد کارگران مطالب بسیاری به رشته تحریر درآمده است اما در این مجال کوتاه در توصیف کارگر و جامعه کارگری تنها به این جمله بسنده می‌کنم که "نیروی انسانی، نیروی محرکه چرخه‌های صنعت وتوسعه کشورند، که قشر عظیمی از جامعه را تشکیل داده‌اند و با حمایت وتوجه بیشتر به آنها، می‌توان تولید ملی را افزایش وبه خود کفایی در تمام عرصه‌ها رسید".
اما چرا امروز در چنین شرایط اقتصادی و اجتماعی که جامعه ما با آن مواجه است کارگران و برخی از صنوف و کسب وکارها دیده نمی‌شود که حتی در شرایطی بحرانی همانند این چند روز که همه سازمان‌ها و دستگاه‌های دولتی و مراکز آموزشی و دانشگاهی به دلیل آلودگی و ورود گرد و خاک تعطیل شدند تنها قشر کارگر بودند که خبری از تعطیلی محل کار آنها در رسانه‌ها منتشر نشد و باید این قشر در چنین شرایطی در محل کار خود حضور پیدا کنند و متاسفانه بسیاری از این مکان‌ها فاقد استانداردهای لازم از لحاظ حفظ سلامت و بهداشت محل کار هستند. که این امر می‌تواند به تهدیدی برای سلامت کارگران تبدیل شود. و ضروری است که در این خصوص تمهیداتی از سوی مسئولان ذیربط و به ویژه کارفرمایان اندیشیده شود. هر چند که ما از حال و روز کارفرمایان در این شرایط سخت اقتصادی نیز آگاهی داریم و می‌دانیم که وضعیت آنها هم چندان تعریفی ندارد اما با این وجود انتظار می‌رود که بیش از پیش به کارگران و سایر صنوف بها داده شود و در چنین روزهایی که همه سازمان و ادارات و بانک‌ها تعطیل شدند حداقل کمترین امکانات و خدمات را نیز برای این قشر زحمت‌کش که بار اصلی تولید و چرخاندن چرخ تولید و اقتصاد کشور را بر دوش دارند مهیا کنیم تا سلامت و بهداشت این عزیزان نیز حفظ شود.