اختلال کم توجهی- بیش فعالی (ADHD) در بزرگسالان چالش برانگیز اما قابل درمان است.

سالها این تصور وجود داشت که اختلال کم توجهی- بیش فعالی، عارضه دوران کودکی است و علائم آن با افزایش سن و در دوران نوجوانی و بزرگسالی بهبود پیدا میکند. بررسیهای بیشتر نشان داد برخی از افراد در دوران بزرگسالی همچنان علائم این اختلال را تجربه میکنند که میتواند بر زندگی آنها تاثیر بگذارد.

اختلال کم توجهی- بیش فعالی از دوران کودکی شروع می شود و باعث ایجاد مشکلاتی در روند فعالیت فرد در مدرسه، کار و روابط اجتماعی می شود. نتایج یک مطالعه تخمین میزند که حدود ۳.۴ درصد بزرگسالان سراسر جهان نشانه های این اختلال را دارند و تشخیص اختلال کم توجهی- بیش فعالی در دختران و زنان طی سال‌های اخیر افزایش یافته است و با عملکرد مناطق خاصی از مغز مرتبط است.

بروز این اختلال کاملا مبتنی بر ژنتیک نیست. محیط زندگی یک فرد می تواند بر میزان دردسرساز بودن این اختلال که باعث ایجاد مشکلات در زندگی روزمره می شود، تاثیر بگذارد. از آنجایی که علائم این اختلال با سایر بیماری ها مانند افسردگی و اختلالات اضطرابی همپوشانی دارد، برای تشخیص دقیق آن یک ارزیابی حرفه ای دقیق و چند مرحله ای ضروری است.

شکی نیست که زندگی با اختلال کم توجهی- بیش فعالی با چالش های جدی و مداوم همراه است. اما امروزه بزرگسالان مبتلا به این عارضه دسترسی بیشتری به اطلاعات و گزینه های درمانی مبتنی بر شواهد دارند و دلایل علمی برای امید به درمان موثر بزرگسالان مبتلا به این اختلال وجود دارد.

تا به امروز، راهبردهای اصلی برای مدیریت ADHD در بزرگسالان، دارو و نوعی درمان موسوم به رفتار درمانی شناختی برای بزرگسالان مبتلا به این اختلال بوده است. شواهد کنونی نشان می دهد که دارو در کاهش علائم بزرگسالان موثرتر از روشهای درمانی دیگر است اما تحقیقات در این رابطه در حال انجام است.

داروهایی که بیشتر برای درمان ADHD استفاده می شوند، محرک نامیده می شوند. شاید عجیب به نظر برسد که داروهای محرک برای اختلالی تجویز می شوند که می تواند شامل بیش فعالی باشد. داروهای محرک برای اختلال کم توجهی- بیش فعالی با افزایش در دسترس بودن مواد شیمیایی دوپامین و نوراپی نفرین در نواحی از مغز که با توجه و خودتنظیمی مرتبط است، عمل می کنند. داروهای محرک زمانیکه مطابق دستور و به شکل خوراکی مصرف شوند، نسبتا بی خطر هستند و بعید است که اعتیادآور باشند.

عوارض جانبی رایج داروهای محرک ممکن است شامل کاهش اشتها و کاهش وزن و همچنین سردرد یا مشکلات خواب در صورت مصرف پیش از زمان خواب باشد. علاوه بر این، برای افرادی که مشکلات قلبی دارند، ممکن است این داروها تجویز نشود زیرا می تواند باعث افزایش ضربان قلب و فشار خون شود.

منبع: ایسنا